چشمان خيس مرثيه
چشمان مرثيه، خيس از تلخيادهايى است كه بقيع در دل دارد.
كار ديگرى از دستِ شعرهاى ما بر نمى‌آيد؛ جز اينكه ضجّه بزنند در مقابل حكايات تاول زده. آه از اين همه خنجر غم كه روح گلگون بقيع را پرپر كرده است!
آه از اين همه فراق و اشك‌هاى بلورين و دل‌هاى زخم خورده بقيع!
نام «سجّاد»، شكوفايى دل سجاده‌ها و روشنايى بخش محفل خورشيد است.
نام «زين العباد»، بر ارتفاع سجده مى‌درخشد.
بياييد، اى دفترهاى پرگريه احساس، اى واژه‌هاى مغموم، خود را برسانيد به موسم گريه؛ پشت پنجره‌هاى بقيع.