افزايش صبر و تحمل

يكي ديگر از مشكلاتي كه دامنگير خيلي از افراد مي باشد، پايين بود ظرفيت صبر و تحمل است. به عنوان نمونه، تجربه نشان داده است كه علت بروز خيلي از مشكلات خانوادگي، مشاجره هاي زناشويي و خستگي آنها از زندگي، سطح تحمل و شكيبايي كم آنها است.
گاه در ميان بهترين و سالم ترين دوستان و خانواده ها نيز مشكلات و مسايلي پيش مي آيد كه ناگهان سطح برانگيختگي و پرخاشگري را در افراد بالا مي برد، و منجر به رفتارها و گفتارها و دست كم برداشت هاي غيردوستانه مي شود كه گرچه ممكن است بزرگ و اساسي به نظر بيايند، ولي با اندك تحملي قابل كنترل و مهار مي باشند.
سوءتفاهم ها و اصطكاك منافع در روابط اجتماعي امري اجتناب ناپذير است و داشتن صبر و تحمل در مواجهه با رفتار، گفتار و افكار ديگران از جمله پايه هاي اساسي يك رابطه اجتماعي مثبت و سازنده است. واقعيت اين است كه زندگي دنيوي پر از پستي ها و بلندي ها است. هيچ انساني نيست كه بي عيب و نقص باشد و با سختي ها و ناملايمات روبرو نشود.
خود خدا در قرآن مي فرمايد: «لقد خلقنا الانسان في كبد؛ ما انسان را در رنج و سختي آفريديم.» انسان در اثر اين سختي ها است كه آبديده و آزموده مي شود. خوشبختي و سعادت خريدني نيست؛ بلكه يافتني است، آدمي با بردباري و سعي و تلاش خويش به رشد و بالندگي، و سعادت و خوشبختي مي رسد.
روزه يك ورزش روحي است كه انسان را به صبر و مقاومت و ترك لذتها تمرين مي دهد، تا در كوره حوادث بتواند مقاوم باشد. از اين رو، در آيات و روايات از روزه به صبر و از ماه رمضان به ماه صبر تعبير شده است. امام رضا(علیه السّلام) در تفسير آيه كريمه «واستعينوا بالصبر و الصلوه ؛  از صبر و نماز ياري بجوييد.» مي فرمايد: «از صبر و نماز ياري بجوييد و صبر يعني روزه». و از پيامبر اكرم(صلّی الله علیه و آله و سلّم) روايت شده كه ماه رمضان را چنين توصيف مي كرد: «ماه رمضان ماه صبر است و پاداش صبر، بهشت است.