تقويت اراده، و نيرومندي و تلطيف روح

يكي از مشكلات انسان هاي عصر نوين كاستي نيروي اراده و كمبود اعتماد به نفس و عزت نفس است، كه باعث بروز خيلي از مشكلات و اختلالات روحي و رواني شده، و مانع پيشرفت و بالندگي، و لذت بردن آنها از زندگي شده است. چنين افرادي نمي توانند از پس مشكلات زندگي خود برآمده و آنها را حل كنند، و در نهايت نااميد و مأيوس شده و افسرده مي شوند.
دين مبين اسلام با برنامه هاي تربيتي غني خود، مانع بروز چنين مشكلاتي مي شود. روزه بهترين وسيله تقويت اراده و افزايش عزت نفس و اعتماد به نفس است. شخص روزه داري كه يك ماه بر گرسنگي و تشنگي فايق آمده و تمايلات شهواني خود را تحت كنترل درمي آورد، در واقع نيرويي به دست مي آورد كه در ساير ايام نيز بر مشكلات و فشارهاي دروني و بيروني غلبه كرده و مي تواند با اراده اي پولادين رو به سوي پيشرفت و تكامل گام برداشته و قله هاي خوشبختي و سعادت را فتح كند.
اين همه احساسات، غرايز و تمايلات گوناگون و متضاد دروني، اگر به گونه معقول ارضا و اشباع نشوند و به طور صحيح رهبري و تعديل نگردند، وجود انسان را از توفان هاي وحشت و اضطراب پرمي كنند. انسان براي تسلط بر چنين وضعيتي محتاج يك نيروي روحي و رواني قوي است. دراين ميان روزه با تربيت و تقويت روح، نيروهاي رواني را توانمند كرده و براي اين پيكار دروني آماده مي سازد و با رفع اضطراب و فشارهاي رواني، روح را آرامش خاص مي بخشد. حضرت علي(علیه السّلام) مي فرمايد: «روزه آرام بخش دلها است.»
خداوند متعال در قرآن كريم، هدف بسياري از احكام را تحصيل طهارت روح مي داند. و دستور مي دهد كه از آلودگي هجرت كنيد تا به طهارت معنوي دست يابيد. «والرجز فاهجر»گناه چرك است، و زنگار و حجابي بر روي قلب، كه روزه گرفتن حالتي را در آدمي پديد مي آورد كه تيرگي حاصل از گناه را مي زدايد. لذا قرآن (نساء92.، مائده89. و 95) كفاره برخي از گناهان را روزه داري قرار داده است.
در ايام روزه داري به دليل امساك از خوردن و آشاميدن و نيز كنترل تمامي گذرگاه هاي ورود اطلاعات به ذهن، روح و روان، بيشتر فراغت يافته، فعاليتشان براي پرداختن به امور مادي و دنيوي كاهش مي يابد، و امكان پرداختن به امور معنوي بيشتر مي شود؛ در نتيجه روح از لطافت و صفاي بيشتري برخوردار مي گردد. لذا امام صادق(علیه السّلام) مي فرمايد: «روزه موجب صفاي دل و پاكي اعضا و جوارح مي شود.» روح در فضاي معنوي ماه مبارك رمضان كه با بوي خوش راز و نياز و بندگي در درگاه الهي عطرآگين شده، به پرواز درمي آيد. سحرگاهان خواندن دعاي پررمز و راز سحر و ابوحمزه ثمالي لطافت خاصي به روح آدمي بخشيده و انسان را در عالم ملكوتي و روحاني سير مي دهد و به افق بالاتر مي برد.