1.دراين روز،خداوند جلّ جلاله براي اوّلين بار باب مباهله را که جدا کننده حق از باطل است،درآيين اسلام گشود،آن گاه که منکران برهان هاي روشن را نپذيرفتند.

2.دراين روز، سر بلندي خداوند و رسول او آشکارگرديد، زيرا نصاراي اهل کتاب واداربه پذيرش ذّلت، پرداخت جزيه وتسليم فرمان و خواست نبوي(ص) شدند.

3.روزمباهله روزي بود که سرا پرده هاي نيرو هاي الهي و قدرت نبوي برافراشته شد و افراد را فرا گرفت.

4.روزمباهله،روزي بود که رسول خدا (ص) از مقامات بلند و اختصاصي اهل بيت (ع) پرده برداشت.

5.روزمباهله،روزي بود که خداوند اين حقيقت راروشن ساخت که امام حسن و حسين(ع) با وجود خردسالي از اصحاب رسول خدا (ص) و کساني که در راه رسالت جهاد کردند، براي مباهله شايسته تر و سزاوارترند.

6.روز مباهله، روزي بود که خداوند اين نکته را آشکارساخت که دخت بزرگوار رسول خدا،حضرت فاطمه زهرا(س) در مقام مباهله،از پيروان و افراد شايسته و مورد عنايت رسول خدا (ص) شايسته تر است.

7.روزمباهله روزي بود که خداوند اين حقيقت را بيان کرد که مولا علي بن ابي طالب (ع)جان و نفس رسول خدا و از معدن ذات و صفات اوست،اراده خدا است و اگر چه اين دو بزرگواراز لحاظ صورت و ظاهر با هم متفاوت هستند اما در باطن و معنا در تمام فضيلت ها، وحدت دارند.

8.روز مباهله،روزي بود که تا آن جا که ما از احاديث و روايات صحيح سراغ داريم هيچ روزي مشابه آن در تاريخ اسلام وجود ندارد.
9.روزمباهله، روزي بود که زبان مدّعيان بسته شدو خداوند آشکار ساخت که اهل بيت (ع) ازتمامي تقرّب جويندگان به او از راه اطاعت و عبادت، نزديک او گرامي تر هستند.

10.روز مباهله، روز تعيين «برهان صادقي» است که خداوند در آيات مقدّس قرآن بدان دستور داده است.

11.روزمباهله براي تصديق صاحب نبوّت از تحدّي و هماورد طلبي قرآن رساتر و دلالت آن از تحدّي رسول اکرم (ص) با قرآن آشکارتراست، زيرا مشرکان در برابر قرآن گفتند: «لو نشاء لقلنا مثل هذا؛ اگر مي خواستيم ما نيز مي توانستيم مشابه آن سخن را بگوييم».-اگرچه سخن آنان مدعا و بهتاني بيش نبود-اما نصارا در برابر مباهله اقدام به انکار آن نکردند و به خاطر ظهور حجّت و نشانه هاي نبوّت تسليم شده و حاضر به مباهله نگشتند.

12.درروزمباهله، خداوند با روشن کردن برتري اهل بيت (ع) که به صفات الهي آراسته بودند،آتش جنگ را خاموش کرد و جان مسلمانان را از رنج جهاد نگاه داشت».سيّد بن طاووس در پايان مي نويسد:«روزمباهله، بزرگ تر از آن است که ما بدان اشاراتي داشتيم زيرا ما فقط بخشي از فضيلت هاي آن را که خداوند ما را بدان رهنمون شده بود، يادآور شديم بنابراين اين روز يکي از بزرگ ترين روزهاي بشارت و گرامي ترين روزهاي نيک بختي است ازاين رو شايسته است که در آن مجالس و محافلي براي تشکر از خداوند و ستايش او -جلّ جلاله- تشکيل گردد و نيز سزاوار است که در اين روز به اندازه عزّت و سربلندي اهل بيت (ع) بدان توجه شده و ازآن تعظيم شود».

منبع: .اقبال الاعمال، سيد ابن طاووس، ج2، ص 479-481.

صفحات: 1· 2