روحیۀ ما باید روحیۀ درگیری با موانع رشد و مشغولیت به عیوب خودمان شود.
ما مثل یک « بوکسور» هستیم که در رینگ مبارزه قرار گرفته‌ایم؛ مدام باید ضربات حریف را دفع کنیم.
از صبح که بیدار می‌شویم، خدا به سراغ نقطه‌ضعف‌های ما می‌رود و امتحان می‌گیرد
مواجۀ ما با موانع رشد یک امر دائمی است؛ تصادفی نیست .
تصادفاً برای ما صحنۀ گناه پیش نمی‌آید بلکه خدا دائماً نقطه‌ضعف‌های ما را رو می‌آورد تا رشد کنیم.
کسی که واقعاً مشغول عیب خودش باشد، از «انتقاد» استقبال کرده و با آن عشق‌‌بازی می‌کند.
استاد پناهیان