عدم تفاوت حیات و مرگ در توسل‏ 

اگر کسى بگوید: فریادخواهى از حضرت و شکایت به او و شفاعت و یارى‏طلبیدن از او و همه مواردى که در این زمینه مطرح است، فقط در زمان زندگى حضرت صحیح است و بعد از مرگ ایشان کفر است یا با کمى تسامح بگوید مشروع نیست یا جایز نمى‏باشد، ما در جواب مى‏گوییم:

اگر فریادخواهى و توسل در حیات پیامبر صلى الله علیه و آله صحیح باشد، انبیا و بندگان مورد عنایت خداوند در قبور نیز زنده هستند و اگر فقیه دلیلى بر صحت توسل و استغاثه به حضرت جز قیاس این امر با توسل و استغاثه در زمان حیات نداشته باشد، برایش کافى است، زیرا پیامبر زنده و به امور امت خویش عنایت و توجه دارد و با اجازه خداوند در مسایل امت تصرف مى‏کند، از مسایل آنها آگاه و صلوات مصلّین بر او عرضه مى‏شود و سلام امت با وجود کثرت به او مى‏رسد.

و هرکس آشنایى با عالم ارواح و خصوصیات آنها داشته باشد بالأخص ویژگى‏هایى که خداوند براى روح‏هاى بلند قرار داده است، قلبش با این ایمان گشایش مى‏یابد چه رسد خصایص روح پیامبر صلى الله علیه و آله که روح‏الأرواح و نورالأنوار است.