شرح واقعه روز مباهله

مباهله از ريشه بهل به معناي نفرين و درخواست قطع رحمت مي باشد.
بعد از فتح مکه در سال دهم هجرت، مسیحیان نجران- سرزمینی بین حجاز و یمن- نامه ای از سوی پیامبر(ص) دریافت کردند که پیغمبر(ص) به آن ها فرموده بودند: «یا اسلام بیاورید یا جزیه بپردازید و اگر نمی پذیرید، بیایید رودررو بایکدیگر بحث کنیم و اگر به نتیجه نرسیدیم، اقدام به مباهله کنیم.»
مسيحيان نپذيرفتند که اسلام بیاورند و مقرر شد با یکدیگر گفت وگو کنند. پس مذاکره اي علمي براي اثبات توحيد شکل گرفت که آن ها قانع نشدند و مباهله اتفاق افتاد.
دلیل وقوع این اتفاق این بود که مسیحیان، معتقد به تثلیث بوده و مقام الوهیت به حضرت عیسی(ع) می دادند و معتقد بودند چون حضرت عیسی(ع) پدر ندارد و با اراده الهی متولد شده است پس دارای مقام ویژه ای است. درحالی که قرآن در این خصوص در آیه 59 آل عمران این چنین پاسخ می دهد که: « إِنَّ مَثَلَ عيسى‌ عِنْدَ اللَّهِ كَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِنْ تُرابٍ- مَثَل حضرت عيسى(ع) در نزد خدا، همچون حضرت آدم(ع) است؛ كه او را از خاك آفريد.»
ابوحارث، اسقف اعظم، مسئوليت اين مباهله را به عهده گرفت و به اصحاب خود گفت: اگر پيامبر(ص) با اصحابشان به مباهله آمد، قبول کنيد ولي اگر ايشان با افراد خاص و نزديکانشان آمدند، اقدامي انجام ندهيد و زير بار جزيه برويد.
پرداخت جزيه بدين دليل است که مسيحيان تحت حمايت حکومت اسلامي زندگي مي کنند و حکومت اسلامی مسئولیت تامین امنیت آن ها را به عهده دارد پس باید جزیه بپردازند.
روز مباهله فرارسيد و هيئت همراه پيامبر(ص) بدين گونه بود که امام حسين(ع) در بغل ايشان بودند. امام حسن(ع) دست ایشان را گرفته بودند و حضرت زهرا(س) پشت سر پيغمبر(ص) و حضرت علي(ع) پشت سر حضرت زهرا(س) حضور داشتند.
که اين نحوه حضور بدین معنا ست که پيامبر(ص) حامل وحي است؛ اميرالمومنين(ع) مفسر وحي است و حضرت زهرا(س) حلقه اتصال اين دو بزرگوار است.
سپس پیامبر(ص) به خاندان خود فرمودند: « هنگامی که من دعا کردم، شما آمین بگویید.»
در حدیث آمده: اگر پیغمبر(ص) دعا می فرمودند و اهل بیت(س) آمین می گفتند، تمام مسیحیان مسخ و نابود می شدند.
بزرگ مسیحیان گفت: پیغمبر(ص) کسانی را با خود آورده است که اگر اشاره ای کنند، کوه ها از جا کنده می شود.
به همین دلیل آن ها را از پذیرفتن مباهله منع کرد و حاضر شدند، جزیه پرداخت کنند.