اربعین ،چهلمین روز شهادت امام حسین علیه السلام است که جان خود و یارانش را فدای دین کرد.از آنجا که گرامیداشت خاطرهء شهید و احیاء اربعین وی ،زنده نگهداشتن اوست و زیارت فیکی از راههای یاد و احیاء خاطره است ،زیارت امام حسین علیه السلام بویژه در روز بیستم ماه صفر که اربعین ان حضرت است ،فضیلت بسیار دارد.

امام حسن عسکری علیه السلام در حدیثی علامتهای «مومن» را پنج چیز شمرده است: نماز پنجاه و یک رکعت ،زیارت اربعین ،انگشتر کردن در دست راست ،پیشانی برخاک نهادن و «بسم الله » را در نماز ،آشکارا گفتن.

زیارت اربعین که در این روز مستحب است، در کتب دعا آمده است و به اینگونه شروع می شود:«السَّلامُ عَلی وَلِیِّ اللهِ وَحَبیبهِ…»که این متن ،از طریق صفوان جمّال از امام صادق علیه السلام روایت شده است . زیارت دیگر آن است که جابربن عبدالله انصاری در این روز خوانده است و متن زیارت بعنوان زیارتنامه آو متن زیارت بعنوان زیارتنامه آن امام در نیمه ماه رجب نقل شده و با جمله «السَّلام عَلَیکُم یا آلَ الله …» شروع می شود. 

موّرخان نوشته اند که جابربن عبدالله انصاری ،همراه عطیه عوفی موفق شدند که در همان اولین اربعین پس از عاشورا به زیارت امام حسین علیه السلام نائل آیند . وی که آن هنگام نابینا شده بود ، در فرات غسل کرد و خود را خوشبو ساخت و گامهای کوچک برداشت تا سر قبر حسین بن علی علیه السلام آمد و لا راهنمایی عطیّه ، دست روی قبر نهاد و بیهوش شد، وقتی به هوش آمد ، سه بار گفت: یا حسین ! سپس گفت:«حَبیبٌ لا یُجیبٌ حبیبَه ..»  آنگاه زیارتی خواند و روی به سایر شهدا کرد و آنان را هم زیارت نمود.

منبع: مشاهده شده توسط نویسنده وبلاگ در کتاب فرهنگ عاشورا ،جواد محدثی ،ص221