رنج رسیدن به لذت عمیق، مثل رنج ورزشکارهاست نه ریاضت‌کشها!

برای رسیدن به نشاط عمیق، باید کمی رنج و سختی بکشیم اما دربارۀ مقدار این رنج، خیلی مبالغه شده است، لذا خیلی‌ها تصور می‌کنند رسیدن به نشاط عمیقی که دین می‌خواهد ما را به آن برساند، خیلی سخت و طاقت‌فرساست!

سختی‌هایی که دین به ما می‌دهد تا به آن لذت عمیق برسیم، مثل رنج ریاضت‌کش‌های هندوستان نیست. ریاضت‌های دین از نوعِ کم‌خوردن، سحرخیزی و نگاه حرام نکردن است که سختی‌اش کم و آثار و فوائدش بسیار است.

سختی دین‌داری از سختی‌هایی که در راه گناه و بطالت می‌کشیم بیشتر نیست، حتی سختی‌های دین، یک لذتی هم دارد؛ مثل لذت ورزش! اگر ورزش کنی، راحت‌تر و لذت‌بخش‌تر زندگی می‌کنی و اگر ورزش نکنی و مدام استراحت کنی، کم‌کم سلامتی و راحتی جسمی‌ات را از دست می‌دهی و دچار رنج و سختی بیشتر می‌شوی.

حجت الاسلام پناهیان،بیان معنوی