امام علی (علیه السلام) فرمودند:
نَفَسُ المَرءِ خُطاهُ اِلی اَجَلِهِ؛

نفس کشیدن انسان گام های او به سوی اجل اوست.
غررالحکم، ج6، ص 170
شرح حدیث:
بیشتر ما از شتابی که درگذر عمر است، غافلیم.
روزها و هفته ها و ماهها و سالها یکی پس از دیگری می آید و می رود و ما هر روز پیرتر می شویم و نشاط و توان جوانی را بیشتر از دست می دهیم و در واقع هر روز یک قدم به «پایان خط» نزدیک تر می شویم.
هر چه بر عمر ما افزوده می شود، از آن سو از «مهلت» ما کاسته می شود، تا روزی که به پایان خط و نهایت مهلت برسیم و ما را از قطار عمر پیاده کنند.
«اَجل» مقصدی است که همه به سوی آن در حرکتیم.
«مرگ» قطعی ترین آینده ی هر یک از ماست.
نعمتهای الهی هر کدام امانتی در دست ماست و روزی از ما گرفته خواهد شد، حتّی «جان» که زیباترین هدیه و عطیّه ی الهی است.
آیا احساس می کنیم که قطار عمرمان هر روز به ایستگاه آخر نزدیک تر می شود یا از این حرکت غافلیم؟
با لحظه لحظه ی عمرمان به استقبال آن «اجل» می رویم.
روزی هم با کشیدن «آخرین نفس» به آن خواهیم رسید. آیا آماده ایم؟

منبع: حکمت های علوی و ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام علی (علیه السلام)، جواد محدثی، انتشارات آستانه قدس رضوی، چاپ سوم (1391).