ریشۀ انقلابی‌گری «سیاسی» بودن است

هر بحث دینی اگر ناقص و ابتر ارائه نشود، به ابعاد سیاسی کشیده می‌شود،و هر صفت اخلاقی را وقتی توسعه دهیم؛ می‌شود «سیاسی»، مثلا صدقه و نوع‌دوستی به استکبارستیزی کشیده می‌شود

اگر مبلّغی، یک حرف دینی را بزند ولی بُعد سیاسی‌اش را نگوید خیلی هنر به خرج داده! چون خیلی سخت است که شما یک حرف دینی را بزنید اما ابعاد سیاسی‌اش را نگویید!

«اسلام سیاسی» باید به مردم معرفی شود

امام_خمینی: والله اسلام تمامش سياست است؛ اسلام را بد معرّفى كرده‏اند

مخاطبان ما اول باید «سیاسی» شوند، بعد انقلابی شوند/ برای فهم «سیاسی بودن اسلام» باید سراغ «تاریخ اسلام» برویم

اولین اقدام پیامبر(ص) بعد از پیمان عقبۀ دوم چه بود؟ ۱۲ رئیس برای ۱۲ ناحیۀ مدینه تعیین کردند/ تلاش شده که اسلام، غیرسیاسی معرفی شود/ ما باید اسلام سیاسی را با تبیین سیاست در متن تاریخ اسلام به مردم معرفی کنیم

2 گاهی تبلیغ مستقیم جواب نمیدهد، باید ریشۀ روحیه_انقلابی را تقویت کنیم پایۀ شخصیتیِ انقلابی بودن، محدود کردن دو گرایش است: «راحت‌طلبی» و «لذت‌گراییِ مفرط»

الان مشکل انقلاب ما افکار غربی نیست؛ مشکلش «اسلام راحت‌طلبی» است باید به مردم بگوییم این «تفکر_راحت‌طلبی» شما را نابود می‌کند!

بسیجی اگر اهل کوهنوردی نیست و راحت‌طلب است، انقلابی نیست / امام(ره): در اسلام از اول دو خط بوده؛ اسلام راحت‌طلبی و اسلام انقلابی

بالای_منبرها فقط به مباحث عقیدتی پرداخته‌ایم؛ باید به مسائل_زندگی بپردازیم/ قرآن میگوید: زندگی سخت است! لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ في‏ كَبَد(بلد/4) / هر کسی باور نکند که زندگی سخت است سختی دین را هم نخواهد پذیرفت!/ دین مثل ورزش است که اگر ورزش نکنی دیسک_کمر می‌گیری. می‌گوید: سختی کوچک را استقبال کن تا سختی بزرگ سراغت نیاید

استاد پناهیان