نمازگزار نماز را پاس می دارد و نماز نیز وظیفه حفظ نمازگزار را بر عهده دارد نماز انسان را از فحشاء و بدیها باز می دارد.
البته مراقبت و استمرار حفظ نماز سبب پیدایش ملکه ای نفسانی در جان نمازگزار است و ملکه نفسانی ارزشمند نیز مراقب صاحب خود هستند از این رو قرآن فرمود: اقم الصلوة انّ الصلوة تنهی عن الفحشاء و المنکر؛نماز را به پا دار که نماز انسان را از زشتی ها و منکرات باز می دارد.
این که نماز انسان را از فحشاء و منکرات باز می دارد برای این است که اولاً روح و اساس و پایه، یاد خداست که این یاد خدا خود مقدمه فکر و انگیزه عمل خواهد بود و یاد خدا باعث ترک گناهان خواهد بود و ثانیاً نماز وسیله شستشوی از گناهان و آمرزش الهی است چرا که نماز انسان را به توبه واصلاح گذشته وا می دارد و ثالثاً این عبادت سرّی در برابر گناهان آینده است زیرا نماز روح ایمان را در انسان تقویت می کند و نهال تقوا را در دل پرورش می دهد و رابعاً: از آن جایی که مهمترین عامل گناهان غرق شدن در لذائذ مادی است و فرو رفتن در لذایذ مادی سبب غفلت از خدا است، اقامه نماز در طول شبانه روز پیوسته انسان را به یاد خدا وا می دارد و با این ارتباط پیوسته به او اعلام بیدار باش می دهد و در نتیجه با غفلت که سرچشمه گناهان است مبارزه می کند و خامساً: با توجه به این که یکی از عوامل گناهان کبر و غرور و خود بینی است انسان نمازگزار با رکوع و سجده به این سرچشمه به جدال بر می خیزد و با او جهاد می کند. بنابراین اقامه نماز سرچشمه رذایل را در انسان سدّ می کند و انسانی که گرفتار غفلت و خود بینی و دیگر موارد نباشد از فحشاء و منکرات محفوظ خواهد ماند.