آنچه باعث می‌شود حب‌‌الدنیا از دل‌مان برود «محبت شدید به اهل‌بیت(ع)» است؛ محبتِ کم را خیلی‌ها دارند

بسیاری از ما «محبتِ کم» نسبت به اهل‌بیت(ع) را در دل‌مان داریم، اما آنچه باعث می‌شود حب‌ّ‌الدنیا از دل‌مان برود و خیلی از پاکی‌ها و نعمت‌ها به ما هدیه داده شود، محبت شدید به اهل‌بیت(ع) است.
محبت به اهل‌بیت(ع) این ویژگی را دارد که وقتی در دلت حب‌ّالدنیا باشد هم می‌تواند وارد دلت شود. یعنی می‌شود آدم محبت به اهل‌بیت(ع) داشته باشد در حالی که حب‌ّالدنیا هم دارد. و بعد کم‌کم اگر این محبت به اهل‌بیت(ع) زیاد شود، می‌تواند حب‌الدنیا را از دل بیرون کند؛ اما حب‌ّالله این‌طور نیست!

پیامبر(ص) می‌فرماید: «حُبُّ الدُّنْیَا وَ حُبُّ اللَّهِ لَا یَجْتَمِعَانِ فِی قَلْبٍ أَبَدا»(مجموعه ورام/2/122) ابداً حب‌الدنیا و حب‌الله باهم جمع نمی‌شود! تا یک ذره حب‌الدنیا داری یک ذره حب‌الله نمی‌آید! البته این چیزی که ما از حب‌الله داریم و گاهی احساس می‌کنیم خدا را دوست داریم با آن «حب‌اللهِ اکتسابی»-که در روایات آمده- خیلی فرق می‌کند!
محبت اهل‌بیت(ع) به‌گونه‌ای است که آدم می‌تواند دلش به حب‌الدنیا آلوده باشد و در عینِ حال، اهل‌بیت(ع) را هم دوست داشته باشد، اهل‌بیت(ع) سهل‌الوصول‌تر هستند! آدم اگر یک‌مقدار در دلش صفای باطن داشته باشد، همین‌که اهل‌بیت(ع) و اولیاء خدا را ببیند خوشش می‌آید، حتی اگر اسم‌شان را هم بشنود، خوشش می‌آید.
من چطور دل خودم را از حب‌الدنیا خالی کنم؟ خُب کار بسیار سختی است. امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: مردم فرزندان دنیا هستند و بچه طبیعتاً مادرش را دوست دارد «النَّاسُ أَبْنَاءٌ الدُّنْیَا وَ الْوَلَدُ مَطْبُوعٌ عَلَى حُبِّ أُمِّهِ»(غررالحکم/1850) حبّ‌الدنیا داشتن، طبیعی است. اگر بخواهی حب‌الدنیا را کامل از دلت بیرون کنی تقریباً محال است!
راه اصلی‌اش این است که یک محبت قویِ دیگر، در دلت بگذاری، این محبت قوی، محبتی است که بشود در کنار حب‌الدنیا، آن‌را هم داشته باشی، و آن‌هم محبت اهل‌بیت(ع) است. کمااینکه خیلی از آدم‌ها با همۀ بدی‌هایی که دارند می‌توانند امام حسین(ع) را دوست داشته باشند!

حجت الاسلام پناهیان 

منبع: بیان معنوی