به من استغاثه نشود! 

در روایت آمده است که در زمان پیامبر صلى الله علیه و آله مرد منافقى مؤمنین را مورد آزار و اذیت قرار مى‏داد، ابوبکر گفت: بیایید از دست او به پیامبر استغاثه بریم. حضرت فرمود: «انّه لا یستغاث بی و انّما یستغاث بالله».

این روایت را طبرانى در المعجم الکبیر ذکر کرده است. کسانى که قائل به منع استغاثه به پیامبر صلى الله علیه و آله هستند گاه به این روایت استناد مى‏کنند و این استدلال از اساس باطل است؛ زیرا اگر آن‏را بر ظاهرش بار کنیم مقصود منع استغاثه به حضرت به‏طور مطلق است و این امر با عمل صحابه در تضاد است؛ چراکه استغاثه به حضرت مى‏کردند و به‏واسطه او طلب باران مى‏نمودند، از او درخواست دعا مى‏کردند و حضرت با شادى و سرور به آنها پاسخ مى‏گفت. بنابراین باید آن‏را به‏گونه مناسب با عموم روایات، تأویل نمود تا بتواند در کنار روایات دیگر قرار گیرد.

بنابراین مى‏گوییم: مراد از این سخن اثبات حقیقت توحید در مسائل اعتقادى است و این‏که فریادرس حقیقى فقط خداست و بنده، واسطه‏اى بیش نیست یا با این سخن حضرت خواسته است به آنها آموزش دهد که نباید از بنده درخواستى را که قادر بر آن نیست، طلب کرد؛ امورى مانند رستگارى در بهشت، نجات از آتش، هدایت به معنى عصمت از گمراهى و ضمانت ختم به خیر گشتن، در زندگى.