ای ناگهان تر از همه ی اتفاق ها

پایان خوب قصه ی تلخ فراق ها

یکجا به شوق آمدنت باز میشود

درهای نیمه باز تمام اتاق ها

یک لحظه بی حمایت تو ای ستون عشق

لب باز میکنن ترک های طاق ها

بی دستگیریت به کجا راه می برم

در این مسیر پر شده از باتلاق ها

باز آ بهار من که به نوبت نشسته اند

در انتظار مرگ درختان ، اجاق ها

ای وارث شکوه اساطیر جلوه کن

تا کم شود ابهت پر طمطراق ها