رفتار انسان های بزرگ چون خودشان بزرگ است. خیلی از ما دوست داریم مانند ایشان باشیم زیرا رفتار ایشان همواره  برای ما الگوست. در این مجال، رفتار برخی بزرگان را با همسرشان نمایانده ایم.

علامه  طباطبایی (ره)

فرزند بزرگ علامه طباطبایی درباره ی چگونگی رفتار علامه با همسر خود می گوید:
« علامه در خانه خیلی مهربان و بی اذیّت و بدون دستور بودند و هر وقت به هر چیزی مثل چای و مانند آن نیاز داشتند، خودشان می رفتند و می آوردند و چه بسا هنگامی که عیال و یا یکی از اولادشان وارد اطاق می شدند، ایشان در جلوی پای آنها تمام قامت بر می خاست. این قدر خلیق و مودب بود، بارها اظهار می داشتند که عمده ترین موفقیّت هایشان را مدیون همسرش بوده است.

شهید مطهری (ره)

همسر شهید مطهری نقل می کند: یک بار برای دیدن دخترم به اصفهان رفته بودم .
بعد از چند روز که به تهران آمدم، نزدیک های سحر به خانه رسیدم. وقتی وارد خانه شدم، بچه ها همه خواب بودند، ولی آقا بیدار بود، چای و میوه و شیرینی آماده بود و منتظر بودند. بعد از احوالپرسی با تأثّر به من گفتند: می ترسم یک وقت نباشم، شما از سفر بیایید و کسی نباشد که به استقبال تان بیاید. بیشتر صبح ها چای درست می کردند. در تمام طول زندگی به یاد ندارم که به من گفته باشند یک لیوان آب به ایشان بدهم.

علامه محمد تقی جعفری (ره)

فرزند آن فیلسوف فقید، «علیرضا جعفری» به خاطره ای از دوران کودکی خود اشاره می کند و می گوید: « به یاد دارم روز ی در منزل سوء تفاهم جزیی بین استاد و والده ام پیش آمد و عباراتی بین آنان رد و بدل شد. پس از گذشت مدت زمانی ، وقتی استاد عازم رفتن به بیرون منزل بود، با نهایت فروتنی جلو آمد و دست مادرم را بوسید و عذر خواهی کرد».
اساساً علامه جعفری در برخورد با همسر جایگاه علمی و اجتماعی خویش را فراموش می کرد و هیچ گاه سختی و مشکلات مربوط به کارهای خویش را با خود به خانه نمی آورد. اگر هم خسته بود، به سخنان همسرش نیکو گوش می داد و اظهارات معقول و منطقی را می پذیرفت. از کوشش های همسرش مدام در مناسبت های مقتضی قدردانی می کرد.

حکیم الهی قمشه ای (ره)
همسر حکیم الهی قمشه ای خاطر نشان کرده است که در خانه به امور داخلی کمک می کردند و به هیچ عنوان درس و بحث مانع این همکاری نمی شد.

شهید دستغیب (ره)

همسر ایشان  می گوید : در امور زندگی به من اختیار تام داده بودند. هر کاری که انجام می دادیم، هیچ ایرادی نمی گرفتند، چون می دانستند که راه ما و راه خودشان و هدف ما یکی است.

آیت الله العظمی مرعشی نجفی (ره)

همسر ایشان نقل کرده است که مدت شصت سال با آیت الله مرعشی زندگی کردم و در این مدت هیچ گاه نسبت به من با تحکم سخن نگفت و با من رفتاری تند و خشونت آمیز نداشت و با تندی با من صحبت و رفتار نکرد. تا آن زمان که قادر به حرکت کردن و انجام کاری بود، نمی گذاشت دیگران کاری برایش انجام دهند. حتی هنگامی که تشنه می شد، بر می خاست و به آشپزخانه می رفت و آب می آشامید و به من نمی گفت. وی غیر از اینکه همسر خوب و مهربان و دوست داشتنی بود، برای من مانند یک رفیق صمیمی و همکاری غم خوار نیز بود و در کارهای منزل به من کمک می کرد . بسیاری از اوقات در کارهای آشپزخانه از قبیل : درست کردن غذا، پاک کردن سبزی و شستن میوه و وسایل آشپزخانه به من کمک می کرد و رفتارشان برای تمامی افراد خانه الگو بود.

پی نوشت :

کتاب خانه خوبان، ویژه خانواده ها، موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)،ص 11-

برای تامل : انسان خوبی شدن سخت است اما چون ارزش ما غیر از این نیست

پس چاره ای نداریم تلاش کنیم به ارزش واقعی خود برسیم