سه ویژگی از مومن واقعی در کلام امام رضا(علیه اسلام):

مؤمن، مؤمن واقعى نیست، مگر آن که سه خصلت در او باشد:

سنّتى از پروردگارش

سنّتى از پیامبرش

سنّتى از امامش.

امّا سنّت پروردگارش، پوشاندن راز خود است

امّا سنّت پیغمبرش، مدارا و نرم رفتارى با مردم است،

امّا سنّت امامش، صبر کردن در زمان تنگدستى و پریشان حالى است.

لا یَکُونُ الْمُؤْمِنُ مُؤْمِنًا حَتّى تَکُونَ فیهِ ثَلاثُ خِصال:

1ـ سُنَّةٌ مِنْ رَبِّهِ.

2ـ وَ سُنَّةٌ مِنْ نَبِیِّهِ.

3ـ وَ سُنَّةٌ مِنْ وَلِیِّهِ.

فَأَمَّا السُّنَّةُ مِنْ رَبِّهِ فَکِتْمانُ سِرِّهِ.

وَ أَمَّا السُّنَّةُ مِنْ نَبِیِّهِ فَمُداراةُ النّاسِ.

وَ أَمَّا السُّنَّةُ مِنْ وَلِیِّهِ فَالصَّبْرُ فِى الْبَأْساءِ وَ الضَّرّاءِ.

شیوۀ نماز خواندن امام

مطالب زیر تحت عنوان آداب و نحوه نمازگزاری در مکتب امام رضا برگرفته از کتاب برمدار آفتاب از انتشارات آستان قدس رضوی می باشد.

کتابی که خواندن آن  به همه دوستان توصیه می شود:

امام رضا (علیه السلام) نماز را راه نزدیک ‌شدن هر انسانِ با تقوایی به خدا می­‌شمرد و می فرمود:

«الصّلاةُ قُربانُ کلّ تَقی.» (نماز وسیلۀ نزدیک‌ شدن به رحمت خدا برای هر شخص پرهیزکاری است‌.)

می ‌گفتند: نماز و مداومت یاد خدا در شب و روز باعث می شود که انسان، مولا و مدبّر و خالق خود را فراموش نکند و در برابر خدا سرکشی نکند.

آداب نمازگزاری
ایشان همچنین برای نماز آدابی قائل بودند و می فرمودند : «اگر برای نماز ایستادی، تلاش کن با حالت خواب‌ آلودگی و وارفتگی و تنبلی نباشی. با آرامش و وقار نمازت را بخوان. در نماز، سر به ‌زیر و افتاده باش و برای خدا تواضع کن و ….

شیوۀ نماز خواندن امام
-امام رضا (علیه السلام) نماز صبح را اول وقت می خواند و بعد به سجده می رفت و سرش را بر نمی ‌داشت تا آفتاب می‌ زد. آن وقت بلند می ‌شد و به بر طرف ‌کردن نیازهای مردم می ‌نشست یا سوار بر مرکبی می‌ شد و بیرون می رفت.

-در نماز واجب و مستحب و در شب، سوره‌ های گوناگون را می خواند. رجاء بن‌ ابی‌ ضحاک که در سفر امام از مدینه تا مرو همراهش بود، نمازهای امام را این ‌طور وصف می کند: اول ظهر، شش رکعت نماز مستحبی می خواند که پس از سورۀ حمد، سوره‌ های کافرون و توحید را می خواند و در دو رکعتی که پس از نماز جعفر طیار قرائت می کرد، سوره‌ های ملک و انسان را تلاوت می کرد. همچنین در رکعت وتر، سوره‌ های فلق و ناس را می خواند. در نمازهای واجبش، پس از سورۀ حمد، سورۀ قدر را تلاوت می فرمود و همچنین در ظهر جمعه، سورۀ جمعه و سورۀ منافقون را و در نماز عشا در شب جمعه سورۀ اعلی را و در نماز صبحِ روز دوشنبه و پنجشنبه، در رکعت دوم پس از حمد، سورۀ غاشیه را.

-در تمام نمازهای خود «بسم الله الرحمن الرحیم» را بلند می گفت.

-در نمازهای واجب، همیشه در رکعت اول، سورۀ حمد و قدر و در رکعت دوم سورۀ حمد و توحید را قرائت می کرد.

-پس از نماز صبح، در نمازخانۀ خود می ‌نشست‌ و مشغول گفتنِ «سبحان الله» (تسبیح) و «لا اله الا الله» (تهلیل) و «الله اکبر» (تکبیر) می ‌شد و صلوات می ‌فرستاد، تا زمانی که آفتاب می ‌زد. سپس سرش را به سجده می‌ گذاشت و تا مدتی از طلوع نمی ‌گذشت، سرش را از سجده بر نمی ‌داشت.

-در قنوت نمازها این دعا رامی خواند: «رَبِ‌ اغْفِرْ وَ ارْحَمْ‌ وَ تَجَاوَزْ عَمَّا تَعْلَمُ، إِنَّکَ أَنْتَ الْأَعَزُّ الْأَکْرَم.»

-نافلۀ مغرب و نماز شب و شفع و وتر و نافلۀ صبح را درمسافرت ترک نمی کرد؛ ولی نافله‌ های روز را نمی خواند.

-به اذان ‌گفتن قبل از نماز سفارش می کرد

سجده
-امام زیباترین رکن نماز را سجده می دانست

- سجده‌ های طولانی می کرد. خودش تعریف می کرد: «روزی باد شدیدی شروع به وزیدن کرد و من در سجده بودم. هر کس دنبال جایی بود که خودش را از باد حفظ کند؛ ولی من همین طور در سجده بودم تا باد تمام شد.»

تعقیبات نماز
در سفر پس از هر نمازی که شکسته خوانده بود، سی بار «سبحان اللَّه و الحمد للَّه‌ و لا اله الّا اللَّه و اللَّه اکبر» می گفت و می فرمود: «این ذکر، جای آن دو رکعتِ نخوانده را پر می کند و مثل این است که نماز، کامل خوانده شده باشد.»

قبل از اینکه شروع به خواندن دعا کند، به محمد و آل او صلوات می ‌فرستاد و در نماز و خارج نماز، صلوات را زیاد تکرار می کرد. …

مطالب تکمیلی در این مورد به همراه روایات و ذکر منابع و سندها را می توانید در کتاب برمدار آفتاب مشاهده کنید

اين كتاب شامل هفت فصل است که ابتداي هر فصل به آيه ای مطابق با محتواي آن مزين شده است و هر فصل بنا به محتويات آن به بخش هاي كوچكتری تقسيم شده تا فهرست كامل و جامعي را در اختيار مخاطب قرار دهد.

فصل اول با عنوان «پرتويي از آفتاب» در يازده صفحه به طور مختصر به زندگينامه امام رضا(ع) اشاره دارد و ساير فصل های كتاب به بررسی نكات آموزنده و كاربردي براي زندگي به شيوه صحيح پرداخته است.

فصل دوم «ارتباط با خدا» شامل دو بخش اصلي «خداباوري» و «انس با خدا» است كه هر بخش به موضوعاتی اعم از اثبات وجود خدا، اراده و علم خدا، ايمان پذيري، بندگي، حج، دعاها، اذكار پرداخته شده است.

فصل سوم «حجت خدا» شامل هفت بخش اصلی؛ نياز به امام، اطاعت از اولي الامر، اهل بيت(ع)، عاشوراي حسيني، مهدويت و زيارت در فهرست طبقه بندي شده اند.

فصل چهارم «خويشتن» داراي سه بخش عمده سيماي ظاهري، سيماي علمي و سيماي اخلاقي است و فصل پنجم با عنوان «خانه و خانواده» شامل دو بخش خانه و خويشاوندان مي شود كه به اهميت صله رحم و تكريم مهمان می پردازد.

فصل ششم «جامعه» دارای سه بخش اصلي خدمتكاران و كارگران، با مردم، و ولايتعهدی است که هر یک به نكات قابل توجهی برای مردم و مسؤولان در پيشبرد جامعه اسلامي اشاره می کند.

فصل هفتم با عنوان «بهداشت و سلامت» يكي از بزرگترين فصل های کتاب است که در آن موضوعاتی چون بهداشت بدن، دهان و دندان، بهداشت، محيط، آداب خوردن، آشاميدن، نشستن، سفر، بيماري و عيادت بیمار تشریح شده است.

عبادت و تفکر
امام رضا علیه السلام فرمودند: « لَیسَتِ العِبادَة کََرة الصیامِ و انَّما العبادَة کَثَرَة التَّفکُّر ِ فی اَمرِ اللهِ » .
عبادت ، روزه ونمازیاد نیست بلکه عبادت بسیار اندیشیدن در امر خداوند است .
شرح : یکی از موضوعات مهم دین اسلام دعوت به تفکر و اندیشه است که ارزشمند بلکه از بهترین عبادت ها نیز شمرده می شود و بهترین نوع آن اندیشه در امر خداوند است ، اندیشه در مناظر زیبای آسمان ها ، در وجود شگفتا نگیز انسان ، در نعمت های خداوند، در آفرینش موجودات روی زمین ، حیوانات ، گیاهان ، دریاها ، کوه ها ، جنگل ها ، شب و روز ، که همه این ها ما را به شناخت آفریننده ای قدرتمند ، حکیم ، مدبر ، زنده و … می رساند و پس از چنین اندیشه ای است که انسان تسلیم آفریننده خود و گوش به فرمان وی می شود و در نتیجه نماز ، روزه و عبادات دیگر را با شناخت انجام می دهد. به همین جهت امام هشتم علیه السلام روزه و نماز فراوان را عبادت حقیقی نمی داند. بلکه ما را به اصلی دعوت می کند که تمام فروع دین نتیجه آن خواهد بود و آن بسیار اندیشیدن در امر الهی است زیرا به وسیله ی آن مهم ترین اصل و پایه دین یعنی توحید با معرفت به ثمر می نشیند ودر ادامه انسان بهترین معبود را برای خود انتخاب می کند.
در این روایت نکته های دیگری نیز قابل استفاده است:
1- عبادت منحصر به نماز و روزه بسیار نیست بلکه عبادت کامل تفکر در کارهای خدا و آفرینش شگفت انگیز او است. که با آن متوجه می شود این جهان هستی عبث و بیهوده نیست و چنین عبادتی است که ارزشمند است.
2- امام علیه السلام می خواهد که انسان ها اعمال عبادی خودشان را با آداب و شرایط و شناخت کامل انجام دهند، چه بسا عبادت های زیادی که ارزشی ندارد و آن در صورتی است که بدون معرفت و آگاهی به شرایط و کیفیت باشد.
3- همین تفکر است که به زندگی انسان جهت مثبت می دهد ، انسان را وادار می کند که از فرصت ها بهترین استفاده را بکند ، با هدف و معنا زندگی کند ، از سرنوشت گذشتگان پند بگیرد و به دنبال فساد و پوچی نرود و در نهایت زندگی آخرت خود را نیز تأممین کند .
4- اما خیال پردازی درباره کارهای بیهوده ، فاسد و گناه آلود ، اولاً آن را نمی توان تفکر و اندیشه نامید ، پانیاً اگر تفکر بنامیم ، تفکر باطل و وسوسه های شیطان است که اگر شدت پیدا کند انسان را آلوده به گناه خواهد کرد.

منبع:کتاب نشانی بهشت،حسین علوی مهر ،32

امام علی علیه السلام:

✅ شما را به #پنج_چيز سفارش مي كنم كه اگر براي آنها شتران را پرشتاب برانيد و رنج سفر را تحمل كنيد سزاوار است.
1 كسي از شما جز به پروردگار خود اميدوار نباشد
2 و جز از گناه خود نترسد
3 و اگر از يكي سوال كردند و نمي داند، شرم نكند و بگويد، نمي دانم
5 و كسي شرم نكند در آنچه نمي داند بياموزد
6 و بر شما باد به شكيبايي، كه شكيبايي، ايمان را، چون سر است بر بدن، كه ايمان بدون شكيبايي چونان بدن بي سر ارزشي ندارد.

حکمت 82 نهج البلاغه

مقام معظم رهبری (دامت ظله العالی ):

پدر امام زمان عزیز ما با آن همه فضیلت، با آن همه مقامات، با آن همه کرامات، وقتی با سم و جنایت دشمنان از دنیا رفت، فقط بیست و هشت سال داشت؛ این میشود الگو؛ جوان احساس میکند یک نمونه‌ی عالی در مقابل چشم دارد.

آن امام بزرگوار، جوادالائمه (علیه‌السّلام) است که در بیست و پنج سالگی شهید شده است؛ این امام عسکری (علیه‌الصّلاةوالسّلام) است که در بیست و هشت سالگی به شهادت رسیده است؛ و این همه فضیلت، این همه مکرمت، این همه عظمت، که نه فقط ما به آنها قائلیم و مترنّمیم، بلکه دشمنانشان، مخالفانشان، کسانی که اعتقاد به امامت آنها نداشتند، همه اعتراف کردند.

امامی که موافقان، شیعیان، مخالفان، غیرمعتقدان، همه، شهادت دادند و اعتراف کردند به فضل او، به علم او، به تقوای او، به طهارت او، به عصمت او، به شجاعت او در مقابل دشمنان، به صبر و استقامت او در برابر سختی‌ها، این انسان بزرگ، این شخصیت باشکوه، وقتی به شهادت رسید، فقط بیست و هشت سال داشت. در تاریخ پرافتخار شیعه، این نمونه‌ها را کم نداریم.
-

نکته‌ی دیگری وجود دارد و آن این است که هرچه به پایان دوره‌ی حضرت عسکری جلوتر می‌رویم، این غربت بیشتر می‌شود. حوزه‌ی نفوذ ائمه و وسعت دایره‌ی شیعه در زمان این سه امام، نسبت به زمان امام صادق و امام باقر شاید ده برابر است؛ و این چیز عجیبی است. شاید علت این‌که اینها را این‌طور در فشار و ضیق قرار دادند، اصلاً همین موضوع بود

-

آتش به جان فتاده ز فقدان عسگری (ع)…

شهادت امام حسن عسگری بر همه مسلمانان جهان تسلیت باد

مقام معظم رهبری : امام حسن عسگری امامی که موافقان، شیعیان، مخالفان، غیرمعتقدان، همه، شهادت دادند و اعتراف کردند به فضل او، به علم او، به تقوای او، به طهارت او، به عصمت او، به شجاعت او در مقابل دشمنان، به صبر و استقامت او در برابر سختی‌ها، این انسان بزرگ، این شخصیت باشکوه….

یکی از وصایای آن حضرت

«أُوصيكُمْ بِتَقْوَى اللّهِ وَ الْوَرَعِ فى دينِكُمْ وَالاِْجْتَهادِ لِلّهِ وَ صِدْقِ الْحَديثِ وَ أَداءِ الأَمانَةِ إِلى مَنِ ائْتَمَنَكُمْ مِنْ بَرٍّ أَوْ فاجِر وَ طُولُ السُّجُودِ وَ حُسْنِ الْجَوارِ. فَبِهذا جاءَ مُحَمَّدٌ(صلى الله عليه وآله وسلم) صَلُّوا فى عَشائِرِهِمْ وَ اشْهَدُوا جَنائِزَهُمْ وَ عُودُوا مَرْضاهُمْ وَ أَدُّوا حُقُوقَهُمْ، فَإِنَّ الرَّجُلَ مِنْكُمْ إِذا وَرَعَ فى دينِهِ وَ صَدَقَ فى حَديثِهِ وَ أَدَّى الاَْمانَةَ وَ حَسَّنَ خُلْقَهُ مَعَ النّاسِ قيلَ: هذا شيعِىٌ فَيَسُرُّنى ذلِكَ. إِتَّقُوا اللّهَ وَ كُونُوا زَيْنًا وَ لا تَكُونُوا شَيْنًا، جُرُّوا إِلَيْنا كُلَّ مَوَدَّة وَ ادْفَعُوا عَنّا كُلَّ قَبيح، فَإِنَّهُ ما قيلَ فينا مِنْ حَسَن فَنَحْنُ أَهْلُهُ وَ ما قيلَ فينا مِنْ سُوء فَما نَحْنُ كَذلِكَ.»:
لَناحَقٌّ فى كِتابِ اللّهِ وَ قَرابَةٌ مِنْ رَسُولِ اللّهِ وَ تَطْهيرٌ مِنَ اللّهِ لا يَدَّعيهِ أَحَدٌ غَيْرُنا إِلاّ كَذّابٌ. أَكْثِرُوا ذِكْرَ اللّهِ وَ ذِكْرَ الْمَوْتِ وَ تِلاوَةَ الْقُرانِ وَ الصَّلاةَ عَلَى النَّبِىِّ(صلى الله عليه وآله وسلم)فَإِنَّ الصَّلاةَ عَلى رَسُولِ اللّهِ عَشْرُ حَسَنات، إِحْفَظُواما وَصَّيْتُكُمْ بِهِ وَ أَسْتَوْدِعُكُمُ اللّهَ وَ أَقْرَأُ عَلَيْكُمْ السَّلامَ.»:
شما را به تقواى الهى و پارسايى در دينتان و تلاش براى خدا و راستگويى و امانتدارى درباره كسى كه شما را امين دانسته ـ نيكوكار باشد يا بدكار ـ و طول سجود و حُسنِ همسايگى سفارش مىكنم. محمّد(صلى الله عليه وآله وسلم)براى همين آمده است. در ميان جماعت هاى آنان نماز بخوانيد و بر سر جنازه آنها حاضر شويد و مريضانشان را عيادت كنيد. و حقوقشان را ادا نماييد، زيرا هر يك از شما چون در دينش پارسا و در سخنش راستگو و امانتدار و خوش اخلاق با مردم باشد، گفته مىشود: اين يك شيعه است، و اين كارهاست كه مرا خوشحال مىسازد. تقواى الهى داشته باشيد، مايه زينت باشيد نه زشتى، تمام دوستى خود را به سوى ما بكشانيد و همه زشتى را از ما بگردانيد، زيرا هر خوبى كه درباره ما گفته شود ما اهل آنيم و هر بدى درباره ما گفته شود ما از آن به دوريم. در كتاب خدا براى ما حقّى و قرابتى از پيامبر خداست و خداوند ما را پاك شمرده، احدى جز ما مدّعى اين مقام نيست، مگر آن كه دروغ مىگويد. زياد به ياد خدا باشيد و زياد ياد مرگ كنيد و زياد قرآن را تلاوت نماييد و زياد بر پيغمبر(صلى الله عليه وآله وسلم) سلام و تحيّت بفرستيد. زيرا صلوات بر پيامبر خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) ده حسنه دارد. آنچه را به شما گفتم حفظ كنيد و شما را به خدا مىسپارم، و سلام بر شما. (بحارالانوار-جلد75-صحفه372باب29)

از جمع اعمال و نیکی های مومن که بعد از مرگ به او می رسد

دانشی که گسترش داده

و فرزند پارسایی که به جا گذاشته

و قرآنی که (برای خواندن ) به ارث گذاشته ،

یا مسجدی که بنا کرده

،یا خانه ای که برای کاروانیان قرار داده ،

یا نهری که به کمک او جریان یافته ،

یا ثروتی که در دوران سلامتی و زندگی  از ثروت خویش جدا کرده (و در راه خدا نبخشیده )باشد،

پاداش همه اینها پس از مرگ به او می رسد.

منبع:غررالفصاحة،تدوین و ترجمه :مهدی انصاری قمی ،ص 94،شماره 668

پروردگار متعال سه چیز را برای شما ناپسند داشته :

←بیهوده سخن گفتن هنگام قرائت قرآن

←به آواز بلند دعا کردن 

←ودر نماز دست برپشت خود (مانند یهود)گذاردن.

منبع:غررالفصاحة،تدوین وترجمه :مهدی انصاری قمی،ص79،شماره591

شیطان در مورد انسان مانند گرگ برای گوسفند انست

که گوسفند جداشده و برکنار مانده از اجتماع را می گیرد ،

پس ،از گروه گروه شدن بپرهیزید وبه جمعیت و همراهی با مردم مومن ومسجد پایبند باشید.

منبع:غررالفصاحة،تدوین و ترجمه :مهدی انصاری قمی ،ص79،شماره 578

در شب  ساعتی وجود دارد که هیچ شخص مسلمانی نیست که با آن لحظه همراه گردد 

و از خداوند متعال خیری از کار دنیا و آخرت بخواهد جز آنکه به او بدهد و این ساعت در همه شب هاست.

منبع:غررالفصاحة،تدوین و ترجمه :مهدی انصاری قمی ،ص79،شماره 586