دوري از هرگونه حب مقام و پست

يکي از صفات بارز شهيد خرازي بي اعتنايي وي به امور دنيا و موقعيت و مقام داشتن بود. پذيرش فرماندهي لشکر 14 را نيز تنها به دليل يک وظيفه قبول کرده بود. در خلال عمليات کربلاي 5 در سنگري در نزديک خط مقدم بوديم. فشار دشمن بسيار زياد بود. هر لحظه خبر شهادت نيروها و برخي فرماندهان را به حاج حسين مي دادند. حاج حسين شروع به خواندن بخشي از خطبه حضرت علي (علیه السلام) در خصوص مالک اشتر نمود و پس از لحظه اي با ياد عزيزان از دست رفته و بغضي در گلو گفت:” کجايند دوستداران پست و مقام که اين لحظات سخت را ببينند.”
يکي از دلايل موفقيت در دفاع مقدس، نوع نگاه فرماندهان جنگ به موقعيتها پستهاي فرماندهي بود. آنها حتي الامکان از پذيرفتن مقام خودداري مي کردند و در صورتي که توان آن را نداشتند به هيچ عنوان زير بار آن نمي رفتند و پذيرفتن آنرا تنها با معيار کارايي و به عنوان وظيفه قبول مي کردند و در صورتي که فردي را بهتر و کاراتر از خود مي ديدند حتما مقام خود را واگذار مي نمودند. اين روحيه و رفتار باعث افزايش کارايي سپاه اسلام و عنايت خدا به آنها در جنگ با صدام شد. در صورتي که اين روحيه و معيارهاي واقعي بر مبناي سلامت نفس و کارايي و تجربه افراد ملاک اداره کشور قرار گيرد ميزان توانمندي هاي نظام و اعتماد مردم به آن زيادتر خواهد شد. به راستي هر کدام از ما که موقعيت يا مقامي را در هر سطحي در اختيارگرفته ايم چقدر لياقت آن را داريم و چقدر حق آن را ادا مي کنيم. بدانيم براي همه اين موقعيتها روزي پاسخگو مي باشيم که جبران آن امکان پذير نيست.