آن زمان كه خداوندمتعال اراده فرمود ، انسان را خلق كند فرشتگان ازاوپرسيدند:« خدايا براي چه مي خواهي موجودي را كه بر روي زمين فساد به پا مي كند وخون مي ريزد بيافريني ؟ در حاليكه ما فرشتگان پيوسته تو را تسبيح و تقديس مي نماييم .» خداوند – جل واعلي – از راه علم و معرفت ايشان را قانع نمود كه انسان از آنها داناتر وآگاه تر است. يكي از امتيازات انسان بر آنها وجميع مخلوقات اين است كه از قدرت فهم و تفكر و شناخت برخوردار است و امتياز ديگر انسان بر فرشتگان اين است كه انجام عبادات گوناگون ، كار و هنر انسان مي باشد يعني اوتوانايي عبادت وبندگي خدارا به شيوه ها وصورتهاي مختلف دارا مي باشد . درست است كه موجودات هستي همه در حال تسبيح ونمازند اما تسبيح ونماز انسان با ديگران فرق مي كند.رمز عظمت وشرافت او بر ملائكه آن است كه فرشته تنوع عبادت ندارد ،درواقع هر يك از فرشتگان با حالت خاصي درحال عبادت خداي عزوجل مي باشند ، گروهي از فرشتگان پيوسته در حال قيام اند وگروهي ديگر در حال ركوع وبرخي ديگر مدام در حال سجده اند و اين تنها هنر وامتياز انسان است كه در ميدان عبادت ، قادر به انجام و ارائه جلوه هاي متنوع عبادت مي باشد. از اين رونماز نه يك گل كه گلزار عبادت است ،چرا كه تكبير وتحميد وتعظيم ، تسبيح وتهليل وتسليم ، ركوع وسجود وقنوت و تشهد وقيام گلهاي اين بوستانند كه با در آمدن به اين گلزار،روح وجان معطر شده وازعصاره شفا بخش‌آن دلهامداوا مي گردد. ولذا بهترين الگوي عبادت وپرستش كه در كمال حسن‌وخيرمي باشد فقط مخصوص انسانهاست.