مويه كبوتران مدينه
مدينه داغدار است. بوى غربت و مظلوميت، كوچه كوچه شهر را در برگرفته و آسمان، غمبارتر از هميشه، به بقيع مى‌نگرد. خشت خشت خانه‌هاى كوچه بنى‌هاشم، ناله الوداع سر داده‌اند و كبوتران مدينه، مويه جدايى آغاز كرده‌اند، خاطرات سال‌هاى نه چندان دور، تازه شده است؛ خاطرات تشييع شبانه گل ياس رسول و تدفين غريبانه‌اش، خاطرات جسارت‌هاى بى‌شمار شيطان بر پيكر بى‌جان حسن عليه‌السلام و تشييع جگرسوزش، خاطرات وداع كاروان كربلا با مدينه در سفرى بى‌بازگشت… .
اكنون، آخرين يادگار حسين و بزرگ‌ترين حماسه‌سراى كربلا، غريبانه و مظلومانه به سوى بقيع تشييع مى‌شود و از «زينت عبادت كنندگان» فقط خاطرات جانسوز و مناجات‌هاى آسمانى‌اش بر جاى مى‌مانَد…