مشکل ما در دینداری، سبک زندگی است!
ما برای دینداری کردن بیش از اینکه نیاز به آگاهی، عقیده، ایمان و عواطف معنوی، نیاز به سبک زندگی داریم.
سبک زندگی یعنی چگونه زندگی کردن، ما اگر تأکید بیشتر بر اصلاح شیوۀ رفتار نداشته باشیم و اولویت را به موضوعات دیگری نظیر عقیده و عواطف دینی بدهیم، اشتباه کردهایم.
سبک زندگی ما، شخصیت و عادات ما را میسازد، سبک زندگی، رفتار ما را شکل میدهد، اینجاست که اجرای دستورات خدا سخت میشود یا آسان.
اگر به دلیل سبک زندگی نادرست، اجرای دستوارت خدا سخت شد، در مقابل اعتقادات و معرفتها مقاومت میکنیم و ممکن است اصلاً عواطف معنویمان را هم از دست بدهیم.
اگر در هفت تا چهاردهسالگی، آموزشوپرورش سبک زندگی را درست کند، پخش فیلمهای مستهجن هم مگر چقدر میتواند اثر منفی داشته باشد؟
شما فکر میکنید آدم بخواهد متدین شود، چقدر باید کلاس آموزشی دیده باشد؟ چند ساعت؟ چند تا کتاب باید خوانده باشد؟
رسول خدا در زمان خودشان اینقدر حرف نزدند! بلکه با حکومت، سبک زندگیها را تغییر دادند. ما حکومت را به دست گرفتیم ولی مهمترین ثمرۀ حکومت که تغییر سبک زندگی آدمهاست را رها کردیم.
بیشتر دین، دستور زندگی است و میگوید بیا تا من رفتارت را تنظیم کنم. رفتارت را که تنظیم کردم درست میشوی. حالا شما میخواهی فرزندت دیندار شود، چهکاری باید انجام دهی؟ مقابلش قرآن یا مفاتیح بخوانی؟! اینطوری بچه دیندار میشود؟
حضرت زینب (س) در کاخ یزید آیهای را خواند یعنی ای یزد تو مصداقش هستی. «ثُمَّ كانَ عاقِبَةَ الَّذينَ أَساؤُا السُّواى أَنْ كَذَّبُوا بِآياتِ اللَّهِ وَ كانُوا بِها يَسْتَهْزِؤُنَ؛ سپس سرانجام كسانى كه اعمال بد مرتكب شدند به جايى رسيد كه آيات خدا را تكذيب كردند و آن را به مسخره گرفتند»(روم،10) بعضیها اینقدر رفتارهایش بد است در اثر رفتار بد، آیات الهی را تکذیب میکنند. رفتار بد و بد زندگی کردن، این بلا را سر آدم میآورد.
در سبک زندگی، بچهات را چابک، سختکوش، خوب از خواب بیدار شو بار بیاور بچهات با یکذره اعتقادات نماز میخواند.
جوانهای که نماز نمیخوانند، تقریباً همه خدا را دوست دارند و به خدا معتقد هستند، خیلی هم آدمهای نازی هستند. مشکلشان چیست؟ تنبلی.
اگر دانش آموز در مدرسه هر کاری انجام داد، تشویق یا تنبیه فوری شد، او را نابود کردی، نماز که تشویق و تنبیه فوری ندارد دیگر جرثقیل هم نمیتواند بلندش کند.
یکی از ارکان اصلی سبک زندگی، با حسابوکتاب زندگی کردن است. کسی که اهل محاسبه در زندگی دنیایش، نیست، در زندگی معنویاش هم اهل محاسبه نخواهد بود. «امام باقر(ع): مَنْ كَسِلَ عَنْ أَمْرِ دُنْيَاهُ فَهُوَ عَنْ أَمْرِ آخِرَتِهِ أَكْسَل»(کافی، ج5، ص85) کسی که حال ندارد زندگی دنیایش را درست کند، این آدم بیشتر حال ندارد آخرتش را درست کند خیلی ساده.
استاد پناهیان