توسل پیامبر صلى الله علیه و آله به حقّ سائلین‏ 

از ابى‏سعید خدرى نقل شده است که پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود:

«من خرج من بیته إلى الصلاه فقال: اللهم إنّی أسألک بحق السائلین علیک وبحق ممشاى هذا فإنّی لم أخرج أشراً ولا بطراً ولا ریاءً ولا سُمْعه خرجت اتقاء سخطک وابتغاء مرضاتک، فأسألک أن تعیذنی من النار، وأن تغفرلی ذنوبی، إنّه لا یغفر الذنوب إلّاأنت، أقبل اللَّه بوجهه واستغفر له سبعون ألف ملک»

توسل به قبر پیامبر صلى الله علیه و آله با ارشاد عایشه‏

امام «حافظ دارمى» در کتاب «سنن» باب «ما أکرم اللَّه تعالى نبیه بعد موته» مى‏گوید: «ابونعمان»، با وسائطى از «ابوالجوزاء اوسى ‏بن عبداللَّه» روایت کرده که گفت: مدینه گرفتار قحطى شدید شده بود، مردم به عایشه شکایت بردند، او گفت: به قبر پیامبر صلى الله علیه و آله روى بیاورید و راهى را از آن‏جا به آسمان قرار دهید به‏گونه‏اى که هیچ سقفى بین قبر و آسمان فاصله نیندازد، راوى مى‏گوید: مردم چنین کردند و باران بارید به‏گونه‏اى که گیاهان روییدند و شتران فربه شدند و آن سال به سال فتق (یعنى گشایش و توسعه) نامیده شد. این نمونه توسل به قبر پیامبر صلى الله علیه و آله است نه از حیث قبر بودن؛ بلکه از این جهت که شریف‏ترین مخلوقات و حبیب پروردگار جهانیان را در خود جاى داده است و به‏خاطر این مجاورت، شرافت یافته و سزاوار مناقب بزرگ گردیده است.