شهيد خرازي و تلفيق مديريت فرهنگي با نظامي

سال 1360 در عمليات طريق‌القدس به عنوان فرمانده يكي از گردان‌هاي لشكر امام حسين(ع) براي اولين بار با شهيد خرازي آشنا شدم. صداقت و صفاي باطني را از خصوصيات بارز شهيد خرازي بود. شهيد خرازي، افرادي را كه به عنوان فرمانده در كنارش فعاليت مي‌كردند نه تنها از منظر و جايگاه فرمانده لشكر با آنها برخورد نمي‌كرد بلكه بسيار صميمي و دوستانه با زير دستان خويش صحبت مي‌كرد كه البته قاطعيت لازم را در زمان انجام عمليات‌ها نيز از خود نشان مي‌داد.
شهيد خرازي در بحث كادر‌سازي معتقد بود كه بايد به نيروها اعتماد كرده و فرصت لازم در اختيار آنها قرارداد تا به رشد و پيشرفت برسند از اين‌رو لشكر امام حسين(ع) يكي از لشكرهاي محوري و تعيين كننده به‌شمار مي‌رفت و شخص شهيد خرازي در ارتباط با مباحث مديريتي از جهت فرهنگي، بسيار تأثير گذار بود.
شهيد خرازي كارهاي باقيات و صالحاتي از خود بر جاي مي‌گذاشت، زماني كه افرادي در كنار وي به شهادت مي‌رسيدند او به فكر اين بود كه سريعاً اشخاص ديگري را جايگزين آنها كند تا مبادا روند عمليات كم‌رنگ جلوه داده شود از اين رو با قدرت و قوت ادامه پيدا كند.
شيوه مديريت شهيد خرازي باعث شد از ذخاير موجود براي آينده نظام كه شامل مسئوليت‌ها و دستگاه‌هاي مختلف مي‌شد، استفاده بهينه شود لذا تفكر عميق، اعتقاد و اعتماد بالاي اين شهيد به نيروهاي تحت فرمان خويش منجر به بروز توانمندي‌هاي آنها در عرصه‌هاي گوناگون مي‌شد.