رؤیای ارغوانی فرشتگان

یا حسین علیه‌السلام ! ای پسر فاطمه علیهاالسلام !
میلادت، رؤیای ارغوانی فرشتگان بود؛
آن‌گاه که گل‌های بهشت، به پاس آمدنت رنگ گرفتند.
مدینه کدام روز را شادمانه‌تر از این روز به یاد دارد؟
این گهواره‌ای است که فرشتگان به امانت در خانه علی و فاطمه آورده‌اند.
نوزادی که خداوند به فاطمه عطا فرموده است تا دین جدّش را زنده کند و به اصلاحِ خلق برخیزد.
نوزادی که به آیین ابراهیم، خود و فرزندانش به مذبحِ عشق خواهند رفت؛ و خداوند آنان را در بهشتِ خودش خواهد پذیرفت، و پاداش شهادت را نصیبشان خواهد کرد.
یا حسین!
اگر وجودِ مقدس تو نبود، کدام جانِ عارفِ شیدایی، شهادت را این‌گونه عاشقانه می‌سرود؟
تو آمدی تا خونت آبروی خاک باشد.
تو آمدی تا آبروی عاشقانه جهان باشی.
تو آمدی تا خاک، به برکتِ خونِ تو، رحمت و «شفا» باشد.
یا حسین!
تو آمدی تا به حُسنِ ازلی‌ات، عطرِ بهشت را در زمین جاری کنی، سلام بر تو باد!