ده کار بزرگ امام(ره)
ده کار بزرگ امام(ره
اولين كار بزرگ او، احياى اسلام بود.
دويست سال است كه دستگاههاى استعمارى سعى كردند تا اسلام به دست فراموشى سپرده شود. يكى از نخست‌وزيرهاى انگليس در جمع سياستمداران استعمارى دنيا اعلام كرده بود كه ما بايد اسلام را در كشورهاى اسلامى منزوى كنيم! قبل و بعد از آن نيز پولهاى گزافى خرج شد تا اسلام در درجه‌ى اول از صحنه‌ى زندگى، و در درجه‌ى دوم از ذهن و عمل فردى انسانها خارج شود؛ چون مى‌دانستند اين دين، بزرگترين مانع در راه چپاول قدرتهاى بزرگ و استكبارى است. امام ما اسلام را دوباره زنده كرد و به ذهن و عمل انسانها و صحنه‌ى سياسى جهان برگرداند.
دومين كار بزرگ او، اعاده‌ى روح عزت به مسلمين بود.
اين‌گونه نبود كه اسلام صرفاً در بحثها و تحليلها و دانشگاهها و صحن جامعه و زندگى مردم مطرح شود؛ بلكه بر اثر نهضت امام ما، مسلمانها در همه جاى عالم احساس عزت كردند.
يك نفر مسلمان از كشورى بزرگ كه مسلمين در آن در اقليت قرار دارند، به من مى‌گفت: قبل از انقلاب اسلامى، مسلمان بودن خود را هرگز اظهار نمى‌كرديم. طبق فرهنگ آن كشور، همه اسم محلى داشتند، و هرچند خانواده‌هاى مسلمان روى بچه‌هاى خود اسم اسلامى مى‌گذاشتند، اما جرأت نمى‌كردند آن اسم را اظهار كنند و از بيان آن خجالت مى‌كشيدند! اما بعد از انقلاب شما، مردم ما با افتخار اسم اسلامى خود را مى‌گويند، و اگر از آنها بپرسند كه شما چه كسى هستيد، اول آن اسم اسلامى را با افتخار بر زبان مى‌آورند.
بنابراين، با كار بزرگى كه امام(رحمت الله علیه) انجام داد، مسلمانها در همه جاى دنيا احساس عزت مى‌كنند و به مسلمانى و اسلام خود مى‌بالند.
سومين كار بزرگ او اين بود كه به مسلمانها احساس درك امت اسلامى داد.
قبل از اين، مسلمانها در هر جاى دنيا كه بودند، چيزى به نام امت اسلامى برايشان مطرح نبود و يا اصلاً جدى تلقى نمى‌شد. امروز همه‌ى مسلمانها در اقصاى آسيا تا قلب آفريقا و تمام خاورميانه و در اروپا و امريكا، احساس مى‌كنند كه جزو يك جامعه‌ى جهانىِ بزرگ به نام امت اسلامى هستند. امام احساس شعور نسبت به امت اسلامى را ايجاد كرد، كه بزرگترين حربه براى دفاع از جوامع اسلامى در مقابل استكبار است.
چهارمين كار بزرگ او، ازاله‌ى يكى از مرتجعترين و پليدترين و وابسته‌ترين رژيمهاى منطقه و جهان بود.
ازاله‌ى حكومت پادشاهى در ايران، يكى از بزرگترين كارهايى بود كه كسى مى‌توانست آن را تصور كند. ايران مهمترين دژ استعمار در منطقه‌ى خليج‌فارس و خاورميانه بود. اين دژ، به دست امام ما در هم فرو ريخته شد.
كار پنجم او، ايجاد حكومتى بر مبناى اسلام بود؛
چيزى كه به ذهن مسلمانها و غيرمسلمانها خطور نمى‌كرد، و خواب خوشى بود كه مسلمانهاى ساده‌لوح هم هرگز آن را با خود تصور نمى‌كردند و نمى‌ديدند. امام(رحمت الله علیه) در حد يك معجزه، به اين خيال افسانه‌آميز لباس واقعيت پوشاند.
كار ششم او، ايجاد نهضت اسلامى در عالم بود.
قبل از انقلاب اسلامى، در بسيارى از كشورها و از جمله كشورهاى اسلامى، گروهها و جوانها و ناراضيها و آزادى‌طلبها، با ايدئولوژيهاى چپ وارد ميدان مى‌شدند؛ اما بعد از انقلاب اسلامى، پايه و مبناى حركتها و نهضتهاى آزاديبخش، اسلام شد. امروز در هر نقطه‌يى از دنياى وسيع اسلام كه جمعيت يا گروهى به انگيزه‌ى آزاديخواهى و ضديت با استكبار حركت مى‌كنند، مبنا و قاعده‌ى كار و اميد و ركنشان، تفكر اسلامى است.
هفتمين كار بزرگ او، نگرشى جديد در فقه شيعه بود.
فقاهت ما پايه‌هاى بسيار مستحكمى داشته و دارد. فقاهت شيعه، يكى از محكمترين فقاهتها و متكى به قواعد و اصول و مبانى بسيار مستحكمى است. امام عزيزمان اين فقه مستحكم را در گستره‌يى وسيع و با نگرشى جهانى و حكومتى مورد توجه قرار داد و ابعادى از فقه را براى ما روشن كرد كه قبل از آن روشن نبود.
كار هشتم او، ابطال باورهاى غلط در باب اخلاق فردى حكام بود.
در دنيا پذيرفته شده است كه كسانى كه در رأس اجتماعات قرار مى‌گيرند، اخلاق فردىِ خاصى داشته باشند! تكبر ورزيدن، برخوردار بودن از زندگى راحت و مسرفانه، تجمل‌گرايى، خودرأيى و خودخواهى و امثال اينها، چيزهايى است كه مردم دنيا قبول كردند كه كسانى كه در رأس حكومتها قرار مى‌گيرند، اين اخلاق را داشته باشند. حتّى در كشورهاى انقلابى، انقلابيونى كه تا ديروز زير چادرها زندگى مى‌كردند و در دخمه‌ها مخفى مى‌شدند، به مجرد اين‌كه به حكومت مى‌رسند، وضع زندگيشان عوض مى‌شود و اخلاق حكومتيشان تغيير مى‌كند و همان وضعيتى را به خود مى‌گيرند كه بقيه‌ى سلاطين و رؤساى عالم داشتند! ما از نزديك چنين چيزى را ديده‌ايم؛ براى مردم هم مايه‌ى تعجب نيست.
امام ما اين باور غلط را عوض كرد و نشان داد كه رهبر محبوب و معشوق يك ملت و ديگر مسلمانان عالم، مى‌تواند زندگى زاهدانه‌يى داشته باشد و به جاى كاخهاى مجلل، در يك حسينيه از ديداركنندگان پذيرايى كند و با لباس و زبان و اخلاق انبيا با مردم برخورد كند.
اگر دلهاى حكام و زمامداران به نور معرفت و حقيقت روشن شده باشد، تجمل و تشريفات و اسراف و برخورداريهاى زياد و خودرأيى و تكبر و استكبار، جزو لوازم حتمى زمامدارى آنها محسوب نمى‌شود. از معجزات بزرگ آن بزرگوار اين بود كه هم در زندگى خود و هم در آن دستگاهى كه به وجود آورده بود، نور معرفت و حقيقت تجلى يافته بود.
كار نهم او، احياى روحيه‌ى غرور و خودباورى در ملت ايران بود.
برادران عزيز! حكومتهاى استبدادى و فردى، سالهاى متمادى ملت ما را به صورت ملتى ضعيف و مستضعف و توسرى‌خور در آورده بودند؛ ملتى كه از استعداد جوشان و خصلتهاى جمعىِ فوق‌العاده ممتاز برخوردار است و در طول تاريخ بعد از اسلام، اين‌همه افتخارات علمى و سياسى دارد.
قدرتهاى خارجى - مدتى انگليسيها و مدتى هم روسها و ديگر دولتهاى اروپايى، و پس از آن امريكاييها - ملت ما را تحقير كرده بودند. ملت ما هم باور كرده بود كه قابليت و لياقت كارهاى بزرگ را ندارد، سازندگى از او بر نمى‌آيد، ابتكار از او ساخته نيست و ديگران بايد بر او آقايى كنند و به او زور بگويند! بنابراين، روح غرور و افتخار ملى را در ملت ما كشته بودند؛ ولى امام عزيز ما، روح غرور و افتخار ملى را در ملت ايران بيدار و زنده كردند.
در همان حال كه ملت ما از احساسات و نخوتهاى بيجاى ناسيوناليستى - كه استكبار عامل آن، و رژيم منحوس پهلوى مروجش بود - مبرا هستند، اما احساس عزت و قدرت مى‌كنند. امروز ملت ما از دست به دست هم دادن و توطئه‌ى مشترك شرق و غرب و ارتجاع نمى‌ترسند و احساس ضعف هم نمى‌كنند. جوانهاى ما احساس مى‌كنند كه خودشان مى‌توانند كشورشان را بسازند. مردم ما احساس مى‌كنند كه قدرت و توان آن را دارند كه در مقابل تحميلها و زورگوييهاى شرق و غرب بايستند. اين روح عزت و خودباورى و غرور ملى و افتخارات حقيقى و اصيل را امام(ره) در ملت ما زنده كرد.
و بالاخره دهمين كار بزرگ او، اثبات اين نكته بود كه «نه شرقى و نه غربى»، يك اصل عملى و ممكن است.
ديگران خيال مى‌كردند كه يا بايد به شرق متكى بود و يا به غرب، يا بايد نان اين قدرت را خورد و ستايشش كرد و يا آن قدرت را ! فكر نمى‌كردند كه يك ملت بتواند هم به شرق و هم به غرب «نه» بگويد و بايستد و بماند و خود را روزبه‌روز ريشه‌دارتر كند؛ اما امام(ره) اين نكته را ثابت كرد.
فرازی از خطبه‌های نماز جمعه 23/4/1368
