خدا آن دل شکسته را می خواهد

در مناجات شعبانیه به ما یاد دادند: ” إِنْ كَانَ قَدْ دَنَا أَجَلِي وَ لَمْ يُدْنِنِي مِنْكَ عَمَلِي فَقَدْ جَعَلْتُ الْإِقْرَارَ بِالذَّنْبِ إِلَيْكَ وَسِيلَتِي ” خدایا! اگر مرگ من نزدیک شده است، عملم مرا به تو نزدیک نکرده است.

اهل بیت علیه‌السلام عملی به ما یاد دادند که سر بلند کنم و بگویم: خدایا! من آدم خوبی نبودم. شتر دیدی، ندیدی. خداوند انقدر تحویل می گیرد.

روایت داریم: گناهی که ما را زمین بزند و بشکند؛ مثلاً جوانی نماز صبحش قضا شود و از خواب برخیزد و بگوید: خدایا کاش می مردم و نماز صبحم قضا نمی شد. خدا میداند او به قدری جلو میرود که اگر نماز صبح می خواند آنقدر جلو نمی رفت. گاهی اوقات ما با عبادت اوج می گیریم اما گاهی با گناه می شکنیم و خدا آن دل شکسته را می خواهد. نه اینکه گناه کنیم، خدا از ما ادب می خواهد. خدا می خواهد تهش ببیند که سر ما خم شد یا نه. به خدا گفتیم: خدایا من بیچاره ام کاری بکن. آنقدر تحویلمان می گیرد!