ثمره حسد بدبختي در دنيا و آخرت است

به راستي که بهتر از اين نمي شود گفت؛ زيرا که حسود نه در دنيا و نه در آخرت خوشي و راحتي نخواهد داشت و ازاين نظر ترحم کردني است.حضرت در حديثي ديگر درباره حسادت مي فرمايد:
من هيچ ظالمي را که اين قدر به مظلوم شبيه باشد نديده ام.
و همين سخنان پرمغز و هشدار دهنده کافي است تا خواب غفلت را کنار بزنيم و با هشياري،هرگونه فکر حسد را از درون خود بيرون کنيم. باز هم تذکر اين نکته ضروري است که حسادت يک بيماري هولناک است و ايمان و سلامت جسم و روح را از بين مي برد. بيماري حسد از درون مابروز مي کند و شيطان و هواي نفس آن را گسترش مي دهند.اگرانسان متوجه ناراحتي روحي و قلبي خود شود، شيطان آن را توجيه مي کند. پس بايد به خدا پناه ببريم و مراقب و مواظب نفس خويش باشيم.
در وجود انسان حقيقتي به نام قلب قرار دارد که اين حقيقت غير از قلب جسماني است، اين قلب مربوط به روح انسان است. مي توان گفت که سعادت و خوشبختي يا شقاوت و بدبختي انسان در همين قلب رقم مي خورد. در اهميت قلب همين بس که خداوند در حديث قدسي فرموده است.
من در زمين و آسمان خود نمي گنجم، اما در قلب بنده مومنم مي گنجم.
طبق اين حديث، قلب انسان مي تواند جايگاه حضرت حق گردد.حال لازم است بدانيم که حسد يکي از بيماري هاي همين قلب است که آن را ويران مي کند و مي ميراند و اين بيماري نه تنها خود يک مرض است و مفاسدي به دنبال دارد، بلکه بيماري زا نيز هست؛ يعني بيماري هاي ديگري، همچون کبر- که خود به تنهايي براي ميراندن قلب الهي کافي است- با حسادت آشکار مي شود و قلب انسان را به لانه شيطان تبديل مي کند. حضرت امام (ره) در اين باره مي فرمايد:
بدان که حسد خودش يکي از امراض مهلکه قلبيه است و از او نيز زاييده شود امراض کثيره قلبيه و کبرو مفاسد. اعمالي که هريک از موبقات است و براي هلاک انسان سببي مستقل است.