مفهوم توسل‏ ^
بسیارى از مردم در فهم حقیقتِ توسل در اشتباه‏اند؛ لذا برآنیم که مفهوم توسل صحیح را روشن نماییم و قبل از آن لازم است به چند واقعیت توجه داشته باشیم:

۱- توسل یکى از راه‏هاى دعا و درى از درهاى توجه به خداوند سبحان است؛ بنابراین مقصود اصلى و حقیقى، خداوند است و فردى که مورد توسل قرار گرفته است، تنها وسیله و واسطه تقرب به خداوند سبحان است و هرکس اعتقادى جز این داشته باشد، مشرک است.

۲- فرد توسل‏جوینده از آن جهت به‏واسطه، متوسل مى‏شود که او را دوست دارد و معتقد است خداوند آن واسطه را دوست دارد و اگر خلاف این امر ظاهر شود، او دورترین افراد از آن واسطه خواهد شد و نسبت به آن‏ واسطه اظهار بیزارى مى‏نماید.

۳- اگر توسل‏جوینده اعتقاد داشته باشد که فردى که به او توسل جسته مستقلًا و همانند خداوند نفع و ضررى مى‏رساند، این فرد شرک ورزیده است.

۴- توسل امرى لازم و ضرورى نمى‏باشد و استجابت متوقف بر آن نمى‏باشد؛ بلکه اصل خواندن خداوند است که فرمود:

«وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ»؛ «قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمنَ أَیّاً ما تَدْعُوا فَلَهُ اْلأَسْماءُ الْحُسْنى‏»