پاسخ شديد به طاغوت عراق

امام سجاد(علیه السلام) در تمام مصائب كربلاو اسارت، شركت داشت، و سخت‌ترين و جانكاه‌ترين حوادث را تحمل كرد، او و همراهانش‌را به صورت اسير، در كوفه به مجلس عبيدالله بن زياد حاكم عراق كه طاغوتى سنگ‌دل‌و بى‌رحم بود وارد نمودند. عبيدالله پس از گستاخى‌هاى بسيار بى‌شرمانه متوجه امام‌سجاد(علیه السلام) شد، و گفت: «اين شخص كيست؟» يكى از حاضران گفت: على بن حسين(علیه السلام) است.
عبيدالله گفت: مگر خداوند على پسر حسين(علیه السلام) را نكشت؟ امام سجاد(علیه السلام) فرمود:
من برادرى به نام على‌بن حسين(علیه السلام) [على‌اكبر] داشتم، مردم او را كشتند.
عبيدالله با خشونت گفت: «بلكه خدا او را كشت.» امام سجاد(علیه السلام) فرمود: «الله‌يتوفى الانفس حين موتها; خداوند جانها را هنگام مرگشان، قبض مى‌كند.» عبيدالله‌گفت: آيا تو جرئت پيدا كرده‌اى پاسخ مرا مى‌دهى؟ سپس به ماموران جلادش گفت: برخيزيد و گردنش را بزنيد.
حضرت زينب(سلام الله علیها) به دفاع برخاست، و پس از گفتارى، خطاب به عبيدالله فرمود:
«اگر بنا است على بن الحسين(علیه السلام) را بكشى، مرا نيز با او بكش.» در اين هنگام‌امام سجاد(علیه السلام) به عمه‌اش زينب(س) فرمود: آرام باش، تا من با عبيدالله سخن بگويم،سپس به عبيدالله رو كرد و با صلابت و قاطعيت فرمود: «ابالقتل تهددنى يابن زياداما علمت ان القتل لنا عاده، و كرامتنا الشهاده; اى پسر زياد! آيا مرا به كشتن‌تهديد مى‌كنى و مى‌ترسانى، آيا نمى‌دانى كه كشته شدن عادت ما است، و شهادت مايه‌كرامت و سرافرازى ما مى‌باشد؟!»