استفاده از زمينه‌هاي تشخص‌طلبي:

همه انسانها دوست دارند كه جدي گرفته، و ارزشمند تلقي شوند. كودكان و نوجوانان نيز از اين قاعده مستثني نيستند. هرجا كه اين عامل قدرتمند اجتماعي موجود باشد گرايشهاي افراد نيز به همان سمت خواهد بود. بنابراين اگر مشاهده مي‌كنيم كه گرايش نوجوانان به سمت همسالاني است كه براي نظريات و عقايدشان احترام قائل هستند و نوجوانان آنها را بر اعضاي خانواده ترجيح مي‌دهند، نبايد تعجب كرد زيرا نوجوان اين نياز را در جمع دوستان بيشتر فراهم شده مي‌بيند. والدين مي‌توانند از اين عنصر در جهت مثبت استفاده كنند و با فراهم آوردن زمينه‌هاي تشخص طلبي، مسئوليت پذيري و مسئوليت خواهي در امور، نوجوان را جذب كنند. والدين مي‌توانند در جمعهاي خانوادگي به طور غيرمستقيم به ارزشهاي مذهبي اشاره كنند و كساني را كه از آنها پيروي مي‌كنند ستايش كرده، افراد معروف ومحبوب و شناخته‌شده‌اي را كه از ارزشهاي مذهبي پيروي مي‌كنند، معرفي نمايند. سپس به فعاليتهاي مذهبي كودك ونوجوان خود پرداخته، آنها را بسيار كوتاه و گذرا براي حاضران تشريح كنند. در چنين مواقعي كودك از اينكه در زمره چنين افرادي قرار گرفته، احساس شايستگي كرده برخود مي‌بالد و نسبت به شعائر مذهبي نگرشي مثبت پيدا مي‌كند و نسبت به اداي آنها اصرار بيشتري خواهد كرد.