احترام به همسر

از عوامل بسيار مؤثر که در تربيت فرزندان، احترام به همسر ماست. اگر مادر در خانه عزيز باشد و شوهر او را تکريم کند، فرزندانش را با روحي سرشار از محبت و عاطفه تربيت خواهد کرد. اين تأثير در روز عاشورا که تمام کفر در تقابل با تمام اسلام صف آرايي کرده بود، به روشني ديده مي شود هنگامي که هلال بن نافع رهسپار ميدان بود، همسرش به شدت مي گريست. امام متوجه شد و به هلال فرمود: «همسرت جدايي تو را نمي پسندد. تو آزادي و مي تواني خشنودي او را بر مبارزه با شمشيرها مقدم بداري».
امام حسين (عليه اسلام)نسبت به همسر و فرزندانش توجهي ويژه داشت و بسيار آنها را تکريم و احترام مي کرد، آنها نيز به امام عشق مي ورزيدند. حضرت رباب همسر امام حسين (عليه السلام) در سفر کربلا همراه امام بود. وي پس از شهادت امام اين گونه نجوا مي کند: «اي فرزند پيامبر! خداوند از طرف ما تو را پاداش نيکو داده و در وقت ميزان، تو را از هر زياني به دور دارد. تو چنان کوه محکمي بودي که من به آن بدان پناه مي بردم و تو با زحمت و از سر دين داري با ما هم نشيني داشتي. ديگر چه کسي براي يتيمان و فقيران مانده و مسکينان به چه کسي پناه برند تا او بي نيازشان سازد؟ به خدا سوگند، ديگر سايه اي پس از تو بر سرم نخواهم پذيرفت تا در ميان خاک پنهان شوم.»  نقل است که امام حسين (عليه السلام) به درخواست هاي مشروع همسرانش احترام مي گذاشت. جابر بن عبدالله انصاري از امام باقر (عليه السلام) نقل مي کند: «عده اي بر امام حسين (عليه السلام) وارد شدند، ناگاه فرش هاي گران قيمت و پشتي هاي فاخر و زيبا را در منزل آن حضرت ديدند. عرض کردند: اين فرزند رسول خدا! ما در منزل شما چيزهايي مي بينيم که خوشايند نيست (وجود اين وسايل را در خانه شما مناسب نمي دانيم!) حضرت فرمود: «پس از ازدواج، مهريه زنان را پرداخت مي کنيم و آنها هر چه دوست داشتند، براي خود مي خرند. هيچ يک از وسايلي که ديديد، از آن ما نيست.»  از اين روايت در مي يابيم که امام حسين (عليه السلام) به حس زيبايي دوستي همسرانش احترام مي گذاشت و امکانات لازم را در حد متعارف براي آنها فراهم مي کرد.