یاد دارم که شبی در کاروانی همه شب رفته بودم ، و سحر در کنار بیشه ای خفته . شوریده ای که در آن سفر همراه ما بود نعره ای بر آورد ، و راه بیابان گرفت ، و یک نفس آرام نیافت. چون روز شد گفتمش : آن چه حالت بود؟ گفت بلبلان را دیدم که به نالش1 در آمده بودند از… بیشتر »

زاهدی مهمان پادشاهی بود. چون به طعام بنشستند کمتر ازآن خورد که ارادت او بود و چون به نماز برخاستند بیش از آن کرد که عادت او ، تا ظن صلاحیت در حق او زیادت کنند. ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی                کین ره که تو می روی به ترکستان است چون به مقام… بیشتر »