ستادان و دانشجویان در صورتی که بیش از 10 روز با قصد اقامت در محل درس و تدریس می‌مانند، حکم نماز و روزه شان چگونه است؟
همه مراجع: برای این گونه افراد، نماز، تمام و روزه، صحیح است.

استادان و دانشجویان در صورتی که کمتر از 10 روز در محل تحصیل و خوابگاه می مانند، تکلیف نماز و روزه شان چیست؟
امام: نماز، شکسته است و روزه، صحیح نیست.
آیات عظام بهجت، صافی، فاضل و نوری: استادان و دانشجویان، اگر در کمتر از ده روز، حداقل یک بار، بین وطن و دانشگاه رفت و آمد داشته باشند و این وضعیت تا مدتی (حداقل چهار ماه)، ادامه داشته باشد - به طوری که نزد عرف، «سفر» کار آنان شمرده شود - نماز ایشان در محل تحصیل و بین راه، تمام و روزه، صحیح است.
تبصره 1: تمامی دانشجویان و استادان مذکور، هرگاه در طول مدت تحصیل بیش از ده روز در وطن خود بمانند و یا اولین مسافرت، شروع سال تحصیلی آنان باشد، باید نماز را در محل درس، شکسته بخوانند و روزه نگیرند؛ اما پس از یک رفت و برگشت میان وطن و محل تحصیل، نماز را کامل بخوانند و روزه را بگیرند.
تبصره 2: به فتوای آیت اللّه بهجت، سفر اول با طی مسیر هشت فرسخ، تحقق می یابد.
از این رو، اگر فاصلة محل درس و تدریس از وطن، بیش از هشت فرسخ باشد، در همان اولین مسافرت نیز نمازشان در محل تحصیل، کامل و روزه صحیح است.
آیت اللّه تبریزی: دانشجو اگر در مدت کمتر از ده روز، بین وطن و دانشگاه رفت و آمد کند، باید احتیاط کند؛ یعنی، نماز را تمام و شکسته بخواند و اگر روزه گرفت، صحیح است و قضا ندارد. استاد اگر هر هفته، برای تدریس، به حدّ مسافت شرعی مسافرت می کند - چنانچه مدت تدریس، دو ماه یا زیادتر باشد - باید نماز را تمام بخواند و روزه بگیرد.
تبصره: با توجه به این که آیت اللّه تبریزی در این مسئله احتیاط واجب دارد، مقلدان وی می توانند در این مسئله به فتوای مرجع تقلید مساوی و یا اعلم بعدی، رجوع کنند و نمازشان را تمام بخوانند و روزه بگیرند.
آیت اللّه خامنه ای: اساتید و دانشجویان بورسیه و مأمور به تحصیل، اگر در کمتر از ده روز، حداقل یک بار بین وطن و دانشگاه رفت و آمد داشته باشند، نماز آنان تمام و روزه ایشان صحیح است؛ اما دیگر دانشجویان، نمازشان شکسته و روزة آنها صحیح نیست.
تبصره: با توجه به این که آیت اللّه خامنه ای در مسئلة رجوع به مرجع مساوی، احتیاط واجب دارد، دانشجویان می توانند در این مسئله به مرجع تقلید مساوی دیگر مراجعه کنند؛ به شرط این که مرجع تقلید جدید، رجوع به مرجع مساوی را جایز دانسته باشد و نماز دانشجوی مسافر را تمام و روزة او را صحیح بداند (مانند آیت اللّه بهجت).

آیت اللّه سیستانی:
1. اگر زمان تحصیل و تدریس اساتید و دانشجویان، حداقل دو سال ادامه دارد و در آن جا مستقر می شوند [گر چه در هفته دو شبانه روز کامل باشند؛ به نحوی که به آنان مسافر گفته نشود، آن جا در حکم وطن است و باید نمازشان را در محل تحصیل، تمام بخوانند و روزه را بگیرند.
2. اگر اساتید و دانشجویان در هفته، حداقل سه روز بیش از مسافت شرعی، رفت و آمد کنند و یا در سفر باشند و این برنامه برای مدتی (به طور مثال شش ماه در یک سال و یا حداقل سه ماه در چند سال تحصیلی) ادامه یابد؛ کثیرالسفر محسوب می شوند و نماز ایشان در محل تحصیل و بین راه، تمام و روزه شان صحیح است.
تبصره 1: در هر دو صورت، اگر در ماه اول، قصد اقامت ده روز نکنند، باید احتیاط نمایند؛ یعنی نمازشان را هم تمام و هم شکسته بخوانند و روزه را هم بگیرند و هم قضا نمایند.
تبصره 2: با توجه به این که آیت اللّه سیستانی، رجوع به مرجع تقلید مساوی را جایز می داند، مقلدان وی می توانند در این مسئله به مرجع مساوی دیگری که نماز را کامل و روزه را صحیح می داند، مراجعه کنند.
آیت اللّه مکارم: 1. اساتید و دانشجویان اگر برای مدت قابل ملاحظه ای - مثلاً یک سال یا بیشتر - در محل تحصیل یا تدریس بمانند، آن محل، در حکم وطن است و نماز و روزه در آن جا تمام می باشد و ماندن ده روز پی در پی در آن جا شرط نیست.
تبصره: این گروه از دانشگاهیان از هنگام شروع به درس، سه روز اول را در محل درس و تدریس، احتیاط کنند؛ یعنی نماز را هم کامل و هم شکسته بخوانند و روزه را هم بگیرند و هم قضا کنند و پس از آن در همان سفر اول، نماز را تمام بخوانند و روزه بگیرند؛ مگر آن که قصد ده روز نمایند. در این صورت، احتیاط مذکور، لازم نیست.
2. کسانی که همه روزه یا حداقل سه روز در هفته، به محل تحصیل یا تدریس می روند، یعنی صبح به محل تحصیل یا تدریس می روند و عصر باز می گردند و این کار مدتی ادامه می یابد، کثیرالسفر محسوب می شوند و نماز و روزه ایشان در آن محل و به هنگام رفت و برگشت، تمام است.
تبصره: این گروه از دانشگاهیان از هنگام شروع به درس، در چند سفر اول، احتیاط کنند؛ یعنی نماز را شکسته و تمام بخوانند و اگر روزه گرفتند، آن را قضا کنند.
آیت اللّه وحید: اگر در هفته حداقل چهار روز بین وطن و دانشگاه رفت و آمد کند و این کار برای مدت یک سال یا بیشتر ادامه داشته باشد، آن جا در حکم وطن است و نماز در آن جا تمام و روزه صحیح است و در بین راه، باید احتیاط کند؛ یعنی نماز را تمام و شکسته بخواند و روزه بگیرد و قضای آن را نیز به جا آورد و اگر رفت و آمد سه روز باشد، در این مورد نیز باید احتیاط کند.

دانشجویانی که در خوابگاه ده روز یا بیشتر می مانند و بین آن جا و محل تحصیل رفت و آمد می کنند و فاصلة بین آن دو، کمتر از چهار فرسخ شرعی (5/22 کیلومتر) است، حکم نماز و روزه شان چگونه است؟
امام: اگر در مدت ده روز، تنها یک مرتبه و به اندازه دو ساعت، از خوابگاه به دانشگاه بروند، نماز، تمام و روزه، صحیح است و در غیر این صورت، نماز، شکسته است و روزه صحیح نیست.
آیات عظام بهجت، سیستانی، فاضل، صافی، مکارم، نوری و وحید: در فرض یاد شده، نماز، تمام و روزه، صحیح است.
آیت اللّه تبریزی: بنابر احتیاط واجب، باید نماز را بین شکسته و تمام جمع کنند و اگر روزه بگیرند، صحیح است و قضا ندارد.
آیت اللّه خامنه ای: اگر در مدت ده روز، به اندازة یک تا دو ساعت در روز- یا چند روز که مجموع آن به مقدار یک سوم روز یا یک سوم شب باشد- از خوابگاه به دانشگاه بروند، نماز، تمام و روزه، صحیح است و در غیر این صورت، نماز، شکسته است و روزه، صحیح نیست.

اگر استاد یا دانشجو به طور اتفاقی به شهری غیر از محل درس مسافرت کند، نماز و روزه او چگونه است؟
همه مراجع (به جز سیستانی): نماز، شکسته است و روزه، صحیح نیست.
آیت اللّه سیستانی: نماز، تمام و روزه، صحیح است.
حکم نماز و روزه استادانی که یک یا چند روز در هفته، به محل تدریس (که فاصلة آن با وطن بیش از مسافت شرعی است)، رفت و آمد دارند؛ در دو صورت زیر در محل تدریس و بین راه چگونه است؟
الف. محل تدریس، یک شهر است.
ب. محل تدریس، شهرهای مختلف است.
امام: نماز، شکسته است و روزه، صحیح نیست.
آیات عظام بهجت، خامنه ای، فاضل و نوری: اگر رفت و آمد حداقل تا مدتی ادامه داشته باشد - که عرف، این کار را شغل او بداند - نماز، تمام و روزه، صحیح است.
آیت اللّه تبریزی: اگر در هفته حد اقل یک بار برای تدریس، بین وطن و دانشگاه رفت و آمد می کنند، نماز، تمام و روزه، صحیح است. اگر رفت و آمدشان در مدت هشت یا نُه روز، یک بار انجام می گیرد، باید احتیاط کنند؛ یعنی نماز را تمام و شکسته بخوانند و اگر روزه بگیرند، صحیح است و قضا ندارد.
آیت اللّه سیستانی: اگر در ماه، ده روز یا بیشتر در سفر باشند و این امر در مدت یک سال، شش ماه و در مدت بیش از یک سال، تا سه ماه ادامه داشته باشد، نماز، تمام و روزه، صحیح است. اگر در ماه، نه یا هشت روز در سفر باشند، باید احتیاط کنند؛ یعنی نماز را تمام و شکسته بخوانند و روزه بگیرند و قضای آن را نیز به جا آورند.
آیت اللّه صافی: اگر رفت و آمد حد اقل برای مدت چهار ماه ادامه داشته باشد، نماز، تمام و روزه، صحیح است.
آیت اللّه وحید: اگر چهار روز در هفته را به محل تدریس رفت و آمد داشته باشند، نماز آنان تمام و روزه شان صحیح است. اگر سه روز در سفر باشند، بنابر احتیاط، بین نماز شکسته و تمام، جمع کنند و بنابر احتیاط، روزه بگیرند و قضای آن را نیز به جا آورند و اگر کمتر از سه روز باشد، نماز، شکسته است و روزه، صحیح نیست.

آیا محل تحصیل، در حکم وطن محسوب می شود؟
همة مراجع (به جز سیستانی، مکارم و وحید): خیر، در حکم وطن محسوب نمی شود.
آیت اللّه سیستانی: اگر برای مدت دو سال یا بیشتر، دو روز در هفته کاملاً می ماند، آن جا در حکم وطن است.
آیت اللّه مکارم: اگر برای مدت یک سال یا بیشتر، سه روز در هفته کاملاً می ماند، آن جا در حکم وطن است.
آیت اللّه وحید: اگر برای مدت یک سال یا بیشتر، چهار روز در هفته در سفر باشد، آن جا در حکم وطن است.

حکم نماز و روزة دانشجوی مسافر در سفر اول چگونه است؟
آیات عظام امام و خامنه ای: در همة سفرها شکسته است.
آیت اللّه بهجت: اگر در سفر اول، فاصلة آن از مسافت هشت فرسخ، بیشتر باشد، باید نماز را تمام بخواند و اگر کمتر از این مقدار باشد، باید شکسته بخواند.
آیت اللّه تبریزی: باید احتیاط کند؛ یعنی نماز را شکسته و تمام بخواند و اگر روزه گرفت، صحیح است و قضا ندارد.
آیت اللّه سیستانی: باید در ماه اول، احتیاط کند؛ یعنی نماز را شکسته و تمام بخواند و اگر روزه گرفت، آن را قضا کند.
آیات عظام فاضل، نوری و صافی: در سفر اول، باید نماز را شکسته بخواند و روزه، صحیح نیست.
آیت اللّه وحید: در ماه اول و دوم، باید احتیاط کند؛ یعنی نماز را شکسته و تمام بخواند و اگر روزه گرفت، آن را قضا کند.
آیت اللّه مکارم: باید در چند سفر اول، احتیاط کند؛ یعنی نماز را شکسته و تمام بخواند و اگر روزه گرفت، آن را قضا کند.

خیلی‌ها سوال می‌کنند تو این ماه مبارک رمضان ما چه جوری بهره‌برداری کنیم از این ماه؟ هنگام ورود به ماه مبارک رمضان باید احساسمان این باشد که این اوّلین ماه رمضانی است که داریم می بینیم و باید در نظرمان باشد که آخرین ماه رمضانی است که درک می‌کنیم. به ما اینجوری سفارش کردند. واقعاً یک ماه مبارک رمضان می‌تواند جبران کنندۀ تمام کاستی‌های گذشتۀ انسان و رفع کننده تمام نواقص روحی انسان باشد و یک ماه مبارک رمضان می‌تواند تأمین کننده و تضمین کنندۀ تمام آیندۀ زندگی انسان باشد.

ماه مبارک رمضان فقط برای یک سال نیست، هر بار برای یک عمر است. منتها ما کم بهره می‌بریم ازش. همین اهتمام برای بهره بردن، همین سوز و گداز داشتن برای از دست ندادن این فرصت عظیم، خودش مهمترین عامل بهره‌برداری است. خیلی‌ها سؤال می‌کنند تو این ماه مبارک رمضان ما چه جوری بهره‌برداری کنیم از این ماه؟ ده مرتبه این سؤال را درِ خانۀ خدا با اشک و آه بپرسند و چقدر تو دعاها و توی مراقبت‌های مختلفی که بلد هستند این سؤال را دنبال جوابش بگردند.

همه چیز نباید آماده در اختیار انسان باشد. گفت: «آب کم جو تشنگی آور به دست، تا بجوشد آبت از بالا و پست». خیلی‌ها سوال می‌کنند تو این ماه مبارک رمضان ما چه جوری بهره‌برداری کنیم از این ماه؟ ده مرتبه این سؤال را درِ خانۀ خدا با اشک و آه بپرسند. همین اهتمام برای بهره بردن، همین سوز و گداز داشتن برای از دست ندادن این فرصت عظیم، خودش مهمترین عامل بهره‌برداری است.

چگونه از ماه رمضان بیشتر بهره ببریم؟

 کیث الکساندر، مدیر سابق آژانس امنیت ملی آمریکا، در صحبت‌هایی، فرایند امنیت سایبری و دفاع سایبری در آمریکا را، فرایندی وحشتناک و نامناسب قلمداد کرد و خواهان رسیدگی به این موضوع شد.این مقام سابق آژانس امنیت ملی در دولت‌های اوباما و جورج بوش، معتقد است: «قدرت تهاجم سایبری آمریکا، در وضعیت خوبی قرار دارد، اما آمریکا، نیاز دارد تا قابلیت‌های دفاع سایبری را ارتقاء داده و در جهت مقابله با تهدیدات روبه رشد، خصوصاً در زمینه صنعت و مشاغل، اقدام مؤثری به عمل بیاورد.»در بخشی از صحبت‌های وی در این زمینه آمده است: «طی یک دهه گذشته، سایبر به یک نشانه قدرت ملی تبدیل شده است که هم توسط ما مورداستفاده قرارگرفته و هم مخالفان ما از آن بهره‌برداری کرده‌اند. ما نیاز به یک معماری دفاعی داریم که به صنعت، اجازه دفاع از خودش را بدهد و به دولت اجازه بدهد که ورود کرده و به صنعت یاری برساند.»این مقام ارشد اطلاعاتی آمریکا، دراین‌باره معتقد است که یک سامانه در لحظه موردنیاز است تا بتواند علاوه بر رصد حملات سایبری، آن‌ها را مسدود سازد.وی ادامه داد: «دقیقاً همان چیزی که ما سرمایه خودمان را روی آن قرار داده‌ایم، بزرگ‌ترین آسیب‌پذیری ما نیز شده است. ما باید دفاع خود را ترمیم کنیم.»
الکساندر تأکید کرد که نباید به گروه‌های تروریستی نظیر داعش، اجازه استفاده از نرم‌افزارهای شبکه اجتماعی را برای استخدام نیروها و اشتراک اطلاعات خود، داد. رئیس سابق NSA، در جمله‌ای تأمل‌برانگیز گفت: «ما اینترنت را از آن‌ها خواهیم گرفت. آزادی بیان برای ما است، نه برای انسان‌های بد.»موضوع دیگری که الکساندر در رابطه با آن صحبت کرد، اتهامات اخیری بود که در این رابطه، متوجه کره شمالی شده است. این مقام اطلاعاتی آمریکایی در این رابطه گفت: «می‌شود بر سر موضوع کره شمالی و سایر کشورهایی که وارد تنش با ما شده‌اند، شرط بست که این کشورها، از فضای سایبری علیه ما استفاده می‌کنند.»البته الکساندر، در مورد مدیریت کنونی آمریکا در فضای سایبری، بر این موضوع تأکید کرد که مدیران کنونی آمریکا، تمایل دارند تا بیشتر عمل کنند تا همانند سایرین، به حرف زدن بپردازند.

سن مناسب برای استفاده بچه ها از گوشی چه زمانی است. آیا والدین می توانند با سپردن این نوع ابزار به بچه ها آنها را با خیال راحت رها کنند و در این صورت مشکل یا تهدیدی برای فرزندان دلبندشان وجود نخواهد داشت.

باید توجه داشت که ایفای صحیح نقش والدین کار ساده ای نیست و باید بین درخواست ها و نیازهای واقعی فرزندان تعادل ایجاد کرد. والدین باید سن مناسب برای بهره مندی فرزندانشان از تلفن همراه را بدانند و به آنها در مورد فرصت ها و چالش های ناشی از استفاده از گوشی های هوشمند هشدار دهند.

امروزه فرض این است که هر بچه ای دوست دارد گوشی تلفن همراه داشته باشد و برای این کار به والدین خود فشار می آورد. اما با استفاده از تلفن های همراه می توان به اینترنت متصل شد، ویدئوها و عکس های شخصی ارسال کرد و به راحتی با هر کسی در ارتباط بود. بنابراین اگر چه گوشی های هوشمند زندگی انسان ها را غنا می بخشند، اما می توانند مشکلات جدی هم برای آنها به وجود آورند.

دیجیتال ترندز گزارش می‌دهد: بر اساس بررسی های موسسه Pew در سال ۲۰۱۵ حدود ۷۲ درصد از بزرگسالان در آمریکا از گوشی های هوشمند استفاده می کنند و بچه ها از ۱۰٫۳ سالگی به تلفن های همراه دسترسی می یابند. همچنین تحقیقات Internet Matters نشان می دهد ۶۵ درصد از بچه های ۸ تا ۱۱ ساله در انگلیس دارای تلفن همراه شخصی هستند. والدین در این کشور دوست دارند سن مالکیت تلفن همراه برای بچه هایشان در ده سالگی باشد.

اما بررسی آکادمی اطفال آمریکا نشان داده که تقریبا تمامی بچه ها در این کشور(معادل ۹۶٫۶ درصد) از سنین کم از تلفن همراه استفاده می کنند و ۷۵ درصد از بچه ها تا سن ۴ سالگی مالک گوشی شخصی خود می شوند. دکتر پاملا راتلج مدیر مرکز تحقیقات روانشناسی رسانه ها معتقد است نمی توان برای زمان دسترسی همه بچه ها به گوشی های هوشمند یک سن واحد تعیین کرد و این امر به زمان بلوغ آنها، نحوه استفاده آنها از گوشی های هوشمند و میزان درک و کنترل این نحوه استفاده توسط والدین بستگی دارد.

البته برای نسلی که برای پی بردن به حضور دوستانشان در منزل باید به درب خانه آنها می رفتند و فقط در کتابخانه ها می توانستند به جستجو بپردازند، امکاناتی که گوشی ها به همراه می آورند بسیار دلهره آور است.

دکتر راتلج در این مورد معتقد است: شرایط به سرعت در حال تغییر است و با پیشرفت فناوری ما باید تصمیم بگیریم که چه چیزی برای فرزندانمان بهترین است. ولی ما این گونه بزرگ نشده ایم. لذا والدین باید ترسشان را کنار بگذارند و بر این مبنی قضاوت کنند که در محیط فعلی چه چیزی برای فرزندانشان مناسب است و نه اینکه چه چیزی در زمان کودکی خودشان برای بچه ها مناسب بوده است.

وی می افزاید: اگر چه برخی اخبار ناخوشایند در مورد مزاحمت های جنسی و تهدید و باج گیری در فضای مجازی والدین را می ترساند. اما ممنوع کردن کامل استفاده از گوشی به این علت مشکل آفرین است. زیرا تلفن های همراه بخش بزرگی از جهان امروزی را تشکیل می دهند و کار بهتر گفتگو با بچه ها و کمک به آنها برای درک نگرانی های به حق والدین است.

دکتر راتلج تصریح می کند: والدین نباید لزوما به بچه هایشان یاد بدهند که چگونه از فناوری استفاده کنند. کار آنها آموزش تفکر انتقادی و رفتار مسئولانه است. آموزش این ارزش ها به فرزندان نیازی به اطلاع از فناوری های مورد استفاده در گوشی های هوشمند ندارد.

بنابراین والدین با نقل اخبار مذکور و دلنگرانی های خود، می توانند بچه ها را متوجه منشا نگرانی هایشان کنند. در این صورت بچه ها بهتر می فهمند که باید از گوشی خود چه استفاده هایی بکنند و چرا توجه به حساسیت های والدین جدا مهم است. به عنوان مثال با بیان تبعات درج آدرس منزل در یک برنامه مشکوک تلفن همراه می توان آنها را برای عدم انجام چنین کارهایی قانع کرد.

اما به سوال اول برگردیم. بچه ها از کی می توانند گوشی داشته باشند. برخی والدین معتقدند باید به بچه های ۸ و ۹ ساله هم گوشی داد تا بتوان آنها را کنترل کرد، از موقعیت مکانیشان مطلع شد و به خانه آورد. برای برآورده کردن این خواست منطقی نیازی به خرید آیفون نیست و استفاده از یک گوشی ساده هم کافیست.

همچنین می توان گوشی های هوشمند را به مدت محدود در اختیار بچه ها گذاشت تا زیر نظر والدین و با اعمال محدودیت بازی های مدنظرشان را اجرا کنند. این کار فرصت بحث با بچه ها در مورد خطرات و چالش های استفاده گسترده از تلفن های همراه را هم فراهم می کند. اما والدین باید در این شرایط به دقت رفتارهای بچه ها و سطح دسترسی آنها را زیرنظر بگیرند.

دکتر راتلج در این مورد معتقد است: همین طور که نباید فردی که رانندگی بلد نیست را پشت فرمان خودرو نشاند، نباید فردی که استفاده از گوشی را یاد نگرفته را هم با این ابزار تنها گذاشت. وی معتقد است در اواسط دوران تحصیل کم کم می توان بچه ها را با چالش های کاربرد گوشی های هوشمند آشنا کرد. در نهایت این والدین هستند که تصمیم می گیرند فرزندشان چه زمانی برای استفاده از تلفن همراه آماده است و در این زمان می توان در مورد قواعد و شروط این کار هم با فرزندان به بحث نشست.

به گزارش بسیج پرس؛ امام موسی صدر در آستانه ماه مبارک رمضان در تاریخ 21 اکتبر 1971 مصادف با 29 مهر 1350 درباره ماه بهار قرآن به ایراد سخنرانی پرداخت که در ادامه می‌آید:

مؤمنان!

دگر بار، رمضان مبارک فرا رسیده است؛ با شب‏‌های الهام بخش، روزهای آموزنده و فضای آکنده از شمیم خاطرات و عبرت‌هایش که مایه جدیت و نظم است.دگر بار، روزه می‌‏‌گیریم، شب زنده‌‏داری می‌‏کنیم، شعائر را دو چندان می‌کنیم و سرانجام عید را با شادمانی و خشنودی جشن می‌گیریم و پس از آن به زندگی عادی باز می‌گردیم. بدین سان سال‏‌ها تکرار و بر حجم خاطرات افزوده می‌شود.اما بیم آن می‌‏رود که روزه به عادتی بی‌‏روح و شعائر آن به سنت‌‏هایی سرگرم‌کننده بدل و ماه رمضان از همه معانی اصیلی‌اش تهی شده باشد. با نگاهی سریع در می‌‏یابیم که این مشکل، یعنی مشکل و مسأله روزه و رمضان، مسأله همه عبادات و همه مناسبت‌‏هاست. این آفت به همه عبادات و ایام راه یافته و اماکن مقدس و شعائر دینی و همه آموزه‏‌های آسمانی را در برگرفته است.آیا نقش راهبری دین در هدایت آدمی به آخر رسیده است؟ و به آیین‏‌ها و خاطرات و تجمل بدل شده است؟ یا اینکه اساساً آموزه‌‏های دینی برای تخدیر آدمی آمده‌‏اند و از آنجا که سختی‌ها فرا گیریند، این آموزه‏‌ها نیز همه زندگی آدمی را فرا گرفته‌‏اند. آیا اکنون که آدمی بر بسیاری از مشکلات و سختی‌‏‌هایش چیره گشته، باید از نقش دین بکاهیم؟

مؤمنان!

بهتر است پیش از آنکه دیگران از ما بپرسند ما خود این پرسش دشوار را از خود بکنیم. اما حقیقت این است که این پرسش و پاسخ‌ها پیش‌تر مطرح شده‌‏اند، اما ما آن‌ها را نادیده گرفتیم، بر آن‌ها چشم پوشیدیم و از سخن گفتن درباره آن‌ها روی برتافتیم، تا با واقعیت دلهره‌‏آور و تلخ روبه رو نشویم.

ای مؤمنان!

آیا در روزه‏‌هامان آثار روزه را می‌‏بینیم؟ و در نمازمان عروج آن را؟ آیا در فطر و قربان معانی این اعیاد و کارکردشان را حس می‌کنیم؟ آیا شعائر در ما فعل و انفعال و اماکن مقدس در ما اثر دارد؟آیا در مسجد اقصی و کلیسای قیامت آن معانی را که بالقوه برای امتمان روشن بود، یافته‌ایم.این‌ها تجارب تلخ و دردآور ما در متن واقعیت تلخ و درد آور ماست. پس بار دگر با نگاهی واقع بینانه، همه‌جانبه و با شجاعت و بینش آموزه‌های دینمان را ارزیابی کنیم، شاید راهی نو بپیماییم و در آن‌ها زندگی بدمیم، و از هستی خود به دین و آموزه‏های والایش ببخشیم تا جایگاه رفیع و فراگیر خود را باز یابد. بگذاریم دین ابعاد وجودی ما را فرا‌تر ببرد و کثرتمان را وحدت بخشد و تشتتمان را به همدلی بدل کند.

ای مؤمنان!

هر گاه اندیشه دینی و آموزه‌هایش در همه ابعاد زندگیمان؛ در خانه، در بازار، در دفتر کار و در عرصه‌های حیات ما حضور داشته باشد، هرگاه حصار‌ها را از احساس دینی در بند در عبادتگا‏ه‌ها برداریم و بگذاریم این احساس به کلیت حیاتمان راه یابد، به زندگیمان پا نهد تا اختیار ما به دست او باشد و اثر گذارد و هدایت کند، هر‌گاه به او فرصت دهیم و نخواهیم که با منزوی کردن او از نقشش بکاهیم و او را از میان ببریم، تنها در این صورت است که آثار این گنج گرانمایه را در زندگی و در ساختن تمدن خود می‌بینیم.

مؤمنان!

روزه ماه رمضان و دیگر عبادات و شعائر دینی تنها فعالیتی جسمانی نیستند، بلکه حرکاتی سرچشمه گرفته از عقل و دل‌اند که به قالب حس در می‌آیند و با آن در می‌‏آمیزند، از همین رو هر‌گاه به دور از دخالت عقل و دل انجام گیرند، اعمالی خشک، کم رنگ و تقلیدگونه‌اند که ما را به خود مشغول می‌کنند، ولی تأثیری نمی‌گذارند.بر ماست تا در این تجربه تازه و این ماه مبارک و در روزه‏‌اش، عقل و دل را در کنار جسم فعال کنیم. باید تفکر و تأمل کنیم، باید عشق بورزیم و حساس باشیم. باید این عشق و آن تأمل را در متن روزه خود جاری سازیم.پیامبر فرمودند: «تفکر ساعه خیر من عباده سبعین سنه»؛ یک ساعت تفکر، بر‌تر از هفتاد سال عبادت است، امام صادق(ع) نیز فرموده‏‌اند: «هل الدین الا الحب؟»؛ آیا دین جز محبت است؟، این چنین روزه زنده‌ای، سپر آتش است و یکی از ارکان اسلام، مهمانی خداوند است و تکریم انسان. قدر انسان است و قَدَر او، فقط در این صورت است که رمضان شرایط و فضایی را فراهم می‌کند که در آن انسان گرامی ساخته می‌شود، انسانی که فاتح مکه است و پیروز بدر و سازنده تاریخ.این چنین رمضانی ماه الفت و همدردی با دیگران و فصل فراموشی کینه‏‌ها و اتحاد صفوف است. ماه وحدت کلمه و وحدت دل‏‌ها و ماه رستاخیز دوباره امت است.این گونه روزه‌داری ماه رمضان نخستین گام در ساختن امت و تاریخ است، تمرینی برای جهاد و آمادگی برای نبرد است، آغاز بازگشت به سوی خداست، به سوی سرزمین مقدس خدا، به سوی قدس. این وعده حق خداوند است و خداوند از وعده‌‏اش تخلف نمی‌‏کند. خداوند می‌‏فرماید: «ولینصرن اللَّه من ینصره ان اللَّه لقوی عزیز الذین ان مکنا هم فی الارض أقاموا الصلوة و آتو الزکاة وامروا بالمعروف ونهوا عن المنکر و للَّه عاقبة الامور».

برکات نماز غفلیه در زندگی انسان
 

استاد حوزه علمیه خواهران با بیان اینکه غفلت بزرگترین عاملی است که موجب می شود انسان نتواند از نمازش یاری بجوید، گفت: نماز غفلیه در زندگی انسان برکات زیادی دارد که یکی از برکات این نماز غفلت زدایی از نماز است.

ادامه »

یکی از مسائل مورد مبتلای تمام روزه‎داران مؤمن حکم مسواک در زمان روزه‎داری است، به این صورت که آیا اگر مسواک را از دهان بیرون بیاوریم و دوباره وارد دهان کنیم و رطوبت آن را فرو ببریم، روزه باطل است یا خیر؟ در متن علاوه بر اینکه حکم کلی آن را مطالعه می‌کنیم سایر احکام خوردن و آشامیدن را منتشر می‎کنیم.

تذکر: مخاطبان لازم است جهت آگاهی از فتوای مرجع خود به رساله آن مرجع رجوع کنند.

1 ــ اگر روزه‌دار عمداً چیزى بخورد یا بیاشامد، روزه او باطل می‌شود، چه خوردن و آشامیدن آن چیز معمول باشد مثل نان و آب، چه معمول نباشد مثل خاک و شیره درخت، چه کم باشد یا زیاد. حتى اگر «مسواک» را از دهان بیرون آورد و دوباره به دهان ببرد و رطوبت آن را فرو برد، روزه او باطل می‌شود مگر آنکه رطوبت مسواک در آب دهان طورى از بین برود که رطوبت خارج به آن گفته نشود.

2 ــ اگر موقعى که مشغول غذا خوردن است بفهمد صبح شده باید لقمه را از دهان بیرون آورد و چنانچه عمداً فرو برد روزه‌اش باطل است و به دستورى که بعداً گفته خواهد شد کفاره هم بر او واجب می‌شود.

3 ــ اگر روزه‌دار سهواً (غیرعمدی) چیزى بخورد یا بیاشامد، روزه‌اش باطل نمی‌شود.

4 ــ احتیاط واجب آن است که روزه‏‌دار از استعمال آمپولى که به‌جاى غذا به کار مى‌رود خوددارى کند ولى تزریق آمپولى که عضو را بى‌حس می‌کند یا به‌جاى دوا استعمال می‌شود اشکال ندارد.

5 ــ اگر روزه‏‌دار چیزى را که لاى دندان مانده است عمداً فرو ببرد، روزه‌اش باطل می‌شود.

6 ــ کسى که می‌خواهد روزه بگیرد، لازم نیست پیش از اذان دندان‎هایش را خلال کند، ولى اگر بداند غذایى که لاى دندان مانده در روز فرو می‌رود، چنانچه خلال نکند و چیزى از آن فرو رود روزه‌اش باطل می‌شود، بلکه اگر فرو هم نرود بنا بر احتیاط واجب باید قضاى آن روز را بگیرد.

7 ــ فرو بردن اخلاط سر و سینه، تا به فضاى دهان نرسیده اشکال ندارد ولى اگر داخل فضاى دهان شود، احتیاط واجب آن است که آن را فرو نبرد.

8 ــ جویدن غذا براى بچه یا پرنده و چشیدن غذا و مانند اینها که معمولاً به حلق نمی‌رسد، اگرچه اتفاقاً به حلق برسد روزه را باطل نمی‌کند ولى اگر انسان از اول بداند که به حلق مى‌رسد چنانچه فرو رود روزه‌اش باطل می‌شود و باید قضاى آن را بگیرد و کفاره هم بر او واجب است.

گروه فرهنگی سراج24: فیلم سینمایی ویلایی‌ها از هفته گذشته مهمان شبکه اکران سراسر کشور شده است. این فیلم خاطره خوب تماشای «شیار143» را برای مخاطبان زنده می کند چراکه دوباره با روایتی زنانه از دفاع مقدس روبرو هستیم.

منیر قیدی این فیلم را بعنوان اولین فیلم سینمایی‌اش کارگردانی کرده است. ویلایی ها توانست جوایز نه چندان مهمی از جشنواره فجر دریافت کند،‌بهمین دلیل هیچ نام و اثری از سیمرغ های جشنواره روی پوستر فیلم دیده نمی شود. سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر در زمستان سال گذشته برگزار شد اما داوری های این جشنواره صدای بسیاری از هنرمندان را درآورد. منیر قیدی کارگردان ویلایی ها یکی از آن هنرمندان بود.

قرار بود ویلایی ها جایزه بهترین فیلم از نگاه ملی را دریافت کند اما تهیه کننده و کارگردان آن پیش از شروع مراسم اختتامیه، جایزه را رد کردند. آنها به روند داوری جشنواره اعتراض داشتند و معتقد بودند فیلمی که نتوانسته در بخش های اصلی مثل کارگردانی،‌منشی صحنه و … حتی نامزد دریافت جایزه شود، چطور می تواند بهترین فیلم از نگاه ملی شود؟

ادامه »

رهبر معظم انقلاب اسلامی در محفل نورانی انس با قرآن کریم در اولین روز ماه مبارک رمضان:
تجربه‌های ملت ایران نشان می‌دهد آینده از آنِ جوانان مؤمن است.

در نخستین روز از بهار قرآن، ماه مبارک رمضان، محفل نورانی انس با قرآن کریم به مدت سه ساعت در حضور رهبر معظم انقلاب اسلامی برگزار شد.
حضرت آیت الله خامنه‌ای در این مراسم با ابراز خرسندی از شکفتن گلهای قرآنی در بوستان بزرگ ایران، گفتند: بذر مبارک قرآن در این سرزمین پاشیده شده است و امروز فضای عمومی کشور با قرآن آشناست و کودکان و نوجوانان در نقاط مختلف کشور با قرآن انس دارند، در حالی‌که در دوران طاغوت، فضای عمومی کشور با قرآن بیگانه بود.
ایشان، پیشرفتهای محسوس در حرکت قرآنی کشور را «هنرِ انقلاب و نظام اسلامی» خواندند و افزودند: با وجود این پیشرفتها، هنوز در اول راه هستیم و جلسات قرآنی باید مقدمه‌ای برای انس با قرآن و قرآنی‌شدنِ ذهنیت عمومی مردم باشد.
رهبر انقلاب اسلامی، انس با قرآن را موجب یافتن پاسخهای درست به سؤالات فراروی زندگی بشر دانستند و خاطرنشان کردند: در جامعه‌ای که به سمت آرمانها حرکت می‌کند، هزاران سؤال درباره نوع ارتباطات و رفتار، نوع موضع‌گیری‌ها و دوستی‌ها و دشمنی‌ها، و نوع برخورد با امور دنیوی پیش می‌آید که قرآن برای تمام این سؤالات، پاسخ دارد.

ادامه »