ریشۀ انقلابی‌گری «سیاسی» بودن است

هر بحث دینی اگر ناقص و ابتر ارائه نشود، به ابعاد سیاسی کشیده می‌شود،و هر صفت اخلاقی را وقتی توسعه دهیم؛ می‌شود «سیاسی»، مثلا صدقه و نوع‌دوستی به استکبارستیزی کشیده می‌شود

اگر مبلّغی، یک حرف دینی را بزند ولی بُعد سیاسی‌اش را نگوید خیلی هنر به خرج داده! چون خیلی سخت است که شما یک حرف دینی را بزنید اما ابعاد سیاسی‌اش را نگویید!

«اسلام سیاسی» باید به مردم معرفی شود

امام_خمینی: والله اسلام تمامش سياست است؛ اسلام را بد معرّفى كرده‏اند

مخاطبان ما اول باید «سیاسی» شوند، بعد انقلابی شوند/ برای فهم «سیاسی بودن اسلام» باید سراغ «تاریخ اسلام» برویم

اولین اقدام پیامبر(ص) بعد از پیمان عقبۀ دوم چه بود؟ ۱۲ رئیس برای ۱۲ ناحیۀ مدینه تعیین کردند/ تلاش شده که اسلام، غیرسیاسی معرفی شود/ ما باید اسلام سیاسی را با تبیین سیاست در متن تاریخ اسلام به مردم معرفی کنیم

2 گاهی تبلیغ مستقیم جواب نمیدهد، باید ریشۀ روحیه_انقلابی را تقویت کنیم پایۀ شخصیتیِ انقلابی بودن، محدود کردن دو گرایش است: «راحت‌طلبی» و «لذت‌گراییِ مفرط»

الان مشکل انقلاب ما افکار غربی نیست؛ مشکلش «اسلام راحت‌طلبی» است باید به مردم بگوییم این «تفکر_راحت‌طلبی» شما را نابود می‌کند!

بسیجی اگر اهل کوهنوردی نیست و راحت‌طلب است، انقلابی نیست / امام(ره): در اسلام از اول دو خط بوده؛ اسلام راحت‌طلبی و اسلام انقلابی

بالای_منبرها فقط به مباحث عقیدتی پرداخته‌ایم؛ باید به مسائل_زندگی بپردازیم/ قرآن میگوید: زندگی سخت است! لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ في‏ كَبَد(بلد/4) / هر کسی باور نکند که زندگی سخت است سختی دین را هم نخواهد پذیرفت!/ دین مثل ورزش است که اگر ورزش نکنی دیسک_کمر می‌گیری. می‌گوید: سختی کوچک را استقبال کن تا سختی بزرگ سراغت نیاید

استاد پناهیان

بیگانگان در فلسطین اشغالی در تل آویو کنفرانسی بنام کنفرانس تل آویو گرفتند. در این کنفرانس عده ی زیادی جمع شدند از جمله سیصد نفر شیعه شناس مثل 《مارتین کرامر》و 《برنارد لوئیس 》که تالیفات زیادی هم دارند و بعضی هایش به فارسی ترجمه شده است.

صاحب نظران جمع شدند برای اینکه دو سؤال را پاسخ دهند.

سوال اول : چرا مسلمانان بویژه شیعیان دائما قیام می کنند؟

سوال دوم : انقلاب اسلامی ایران چطور پیروز شد؟

اینها آمدند و این جواب را آوردند.
علت اینکه شیعه ، جنبش خیز است و این نگاه جنبش خیزانه را به عالم منتقل کرده است دو نگاه است.

نگاه اول : نگاه سرخ یا شهادت

نگاه دوم : نگاه سبز یا ظهور

نگاه_سرخ

شیعیان بر این باورند خون ما که از خون امام حسین (ع) رنگین تر نیست ، جان ما که از جان عزیز امام حسین و جان عزیزانی مثل علی اکبرِ او عزیز تر نیست.

خدا رحمت کند شهدای ما را …افرادی فرزندشان را به جبهه می فرستادند و بعد می گفتند : پسر منکه از علی اکبر امام حسین عزیزتر نیست.
خواهر شهیدی می گفت : مگر برادر من از برادر حضرت زینب بالاتر است.

اینها خودشان را با امام حسین مقایسه می کنند . همان حرفی که رهبر هند 《گاندی》گفت : «من فقط به یک درس حسین بن علی عمل کردم و آن عزتش بود و توانستم هند را به استقلال برسانم.»

نگاه_سبز

نگاه سبز یعنی چه ؟ یعنی امید ، یعنی آینده ی روشن ، یعنی اینکه در نگاه شیعه آینده کاملا روشن است.

شیعه و سنی می دانند که آن حضرت از فرزندان حضرت فاطمه (س) هستند .

در روایتی از ام سلمه پیامبر اکرم (ص) فرموده اند :

«مهدی از عترت من و از فرزندان فاطمه است.»

اهل سنت هم این را قبول دارند اما فرقش این است که در نگاه شیعه سخن از امامی است که به دنیا آمده است و در طول تاریخ جلوه گری و هدایت و محبت او نمایان است و در بزنگاه ها دست مقدسش را دیده ایم.

تلاوت قرآن همراه با تأمل

دوستان سعی کنند در همه اوقات – به خصوص در ماه رمضان – تلاوت قرآن را از یاد نبرند. قرآن نباید از زندگی‌تان حذف شود.
تلاوت قرآن را حتماً داشته باشید؛ هر چه ممکن است. تلاوت قرآن هم، با تأمل و تدبر اثر می‌بخشد. تلاوت عجله‌یی که همین طور انسان بخواند و برود و معانی را هم نفهمد یا درست نفهمد، مطلوب از تلاوت قرآن نیست؛ نه این که بی فایده باشد – بالأخره انسان همین که توجه دارد این کلام خداست، نفس این یک تعلق و یک رشته ارتباطی است و خود همین هم مغتنم است و نباید کسی را از این طور قرآن خواندن منع کرد. لیکن تلاوت قرآنی که مطلوب و مرغوب مأمورٌبه است، نیست. تلاوت قرآنی مطلوب است که انسان با تدبر بخواند و کلمات الهی را بفهمد، که به نظر ما می‌شود فهمید. اگر انسان لغت عربی را بلد باشد و آن چه را هم که بلد نیست، به ترجمه مراجعه کند و در همان تدبر کند؛ دو بار، سه بار، پنج بار که بخواند، انسان فهم و انشراح ذهنی نسبت به مضمون آیه پیدا می‌کند که با بیان دیگری حاصل نمی‌شود؛ بیشتر با تدبر حاصل می‌شود؛ این را تجربه کنید. لذا انسان بار اول وقتی مثلاً ده آیه مرتبط به هم را می‌خواند، یک احساس و یک اشتباه دارد؛ بار دوم، پنجم، دهم که همین را با توجه می‌خواند، انتباه(توجه) دیگری دارد؛ یعنی انسان انشراح ذهن پیدا می‌کند. هر چه انسان بیشتر انس و غور پیدا کند، بیشتر می‌فهمد؛ و ما به این احتیاج داریم.
منبع: بیانات مقام معظم رهبری در دیدار اعضای هیات دولت، ۱۷/۰۷/۱۳۸۴٫

نگاهی به درس ها و آموزه های ماه مبارک رمضان

1.مهار شکم بارگی

یکی از مبطلات روزه، خوردن و آشامیدن است. پیام اصلی این آموزه، مدیریت شکم و مهار زیاده روی غریزه خوردن و آشامیدن است. بر اساس حدیثی از امام رضا (علیه السلام)، «المِعده بیت الداءِ: معده خانه همه دردها و بیماری هاست» . بنابراین، با مهار معده در این ماه، زمینه برای سلامتی جسمانی نیز فراهم می آید.
آن حضرت در سخنی دیگر می فرماید: «لو انَّ الناس قصروا فی الطعام لاستقامت ابدانُهم؛ اگر مردم در غذا خوردن، به اندازه کم آن بسنده می کردند، هدف هایشان، استقامت و سلامتی می یافت».
حضرت علی (علیه السلام) نیز در این باره می فرماید: «مَن کثر اکلهُ قلت صحتهُ و ثقلتُ علی نفسه مؤنته؛ کسی که زیاد بخورد، از سلامتی اش کاسته می شود و هزینه بیماری جسمانی او بر دستش گذاشته خواهد شد».
آثار مهار شکم پارگی و ثمره های کم خوردن، تنها در سلامت جسمانی خلاصه نمی شود، بلکه در صیقل یافتن اندیشه و کسب زیرکی و هوشمندی نیز اثرگذار است. حضرت علی (علیه السلام) در این باره می فرماید: «من قل اکله صفی فکرُهُ، هر که خوردنش کم شود، فکر او صفا و صیقلی می یابد.» و باز از آن حضرت است که «مَن کظتهُ البطنَهُ حجبتهُ عن الفطنَهٍ؛ کسی که پری معده، او را به رنج و تعب اندازد؛ مانع از زیرکی و تیزهوشی او می شود».
«بی گمان ماه مبارک رمضان فرصت مناسبی است برای پی بردن به اسرار عالم و در این باره باید به همان مقدار غذایی که نیروی انسان را تأمین می کند، بسنده کرد. هیچ کس با پرخوری به جایی نمی رسد.
شکم که پر شد، راه فهم، مسدود می شود. شکم که پر خور هرگز چیز فهم نیست و هرگز به اسرار و باطن عالم پی نخواهد برد. شکم پارگی، بی ارادگی و خمودی می آورد و رعایت اعتدال در خوردن، سلامتی، طول عمر و نورانیت دل می بخشد. خوردن بیش از حد روح را سرگرم می کند تا غذای زاید هضم شود، و هم بدن را به سوخت و ساز بیشترین وادار می کند و سرانجام انسان را زودتر از موعد از پا در می آورد. نوعاً انسان های پر خور، عمر طولانی ندارند. زیاده روی در خوردن بر کسالت و خواب نیز می افزاید».

آیت الله میرزا ملکی تبریزی در این باره می نویسد: «کم خوری و گرسنگی در ماه مبارک رمضان، فرصت خوبی برای این کار است - فایده های بزرگی برای انسان دارد؛ که از جمله آنها صفای دل است؛ زیرا «سیری» بخار معده را در مغز زیاده می کند و موجب می شود که حالت شبه هستی، عارض مشخص شود، و دل به سبب آن، از سیر در افکار و اندیشه های معنوی باز ماند. این در حالی است که گرسنگی و کم خوری، سبب صفای قلب و رقت آن شده، دل برای رسیدن به معرفت، آماده می شود و از برای گرسنگی، نوری است که می توان آن را حس کرد و از جمله فایده های گرسنگی، زبونی و انکار نفس و مهار زیاده روی در شادی کردن هاست- که خود یکی از عوامل سرکشی نفس است. زبونی و انکار نفس که حاصل گرسنگی است موجب می شود که آدمی در برابر پروردگارش آرام و فروتن گردد. و از جمله فواید گرسنگی و کم خوردن، زایل نمودن قدرت و فشار شهوات است. و فایده دیگر گرسنگی نیز، کم خوابیدن است، که خواب زیاد، موجب تباهی عمر آدمی خواهد بود… حال که این فایده ها را دانستی، به این نکته، واقف خواهی شد که چرا خداوند، گرسنگی را برای پذیرایی میهمان خود انتخاب کرده است؛ چرا که نعمتی بهتر و بالاتر از نعمت معرفت و قرب به پروردگار و دیدار او نیست، و گرسنگی، او مهم ترین سبب ها برای دست یابی به چنین مقصدی است».
شهید مطهری نیز بر این باور است: «افراط در شکم خوارگی و توجه به صبحانه و ناهار و شام عالی و لذیذ و مرتب، گذشته از سایر مفاسد، روح و فکر را متوجه خود می کند و انسان را متوجه عالم پایین می کند و او را از توجه به جهان بالا باز می دارد. از جمله آفات شکم پارگی، اثری است که روح عزم انسان در جهت سست کردن آن می گذارد. یک شکم پر لذیذ، قادر است که یک تصمیم بزرگ را منفسخ کند. نیز شهوت شکم، روی شهوت فرج اثر می گذارد و محرک شهوت است و هر دوی اینها آدمی را وادار می کند به تهیه وسایل زیاد و حرص و جمع وسائل، اینها نیز تدریجاً آدمی را به تفاخر و تکاثر و در پی آن به حسد و طغیان می کشاند».

2. حلال خواری

یکی از آموزه ها و درس های ماه مبارک رمضان، «حلال خواری» است. حلال خواری، آموزه ای است که ادعیه این ماه به ما می آموزد. در دعای ابوحمزه ثمالی می خوانیم: «اللهم ارزقنی من فضلک رزقاً حلالاً طیباً؛ خدایا؛ از فضل خودت مرا روزی حلال و پاکیزه روزی فرما».
در دعای سحرگاهان ماه رمضان نیز می خوانیم: «اسئلک یا ربَّ ان ترزقنی من رزقک الحلالِ الطیب؛ از تو درخواست می کنم، ای پروردگار من که از رزق حلال و پاکیزه، روزی ام فرما».
رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نیز می فرماید: «طلبُ الحلالِ فریضه علی کل مسلم؛ طلب حلال بر هر مسلمانی واجب است».
حضرت در جایی دیگر فرموده است: «بر بیت المقدس، فرشته ای است که هر شب ندا می کند: هر که حرام بخورد، خداوند، نه نماز مستحب و نه نماز واجب او را نمی پذیرد.
بر اساس حدیثی دیگر از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) «هر که برای خانواده خود از راه حلال کوشش نماید او همانند مجاهد در راه خداست و کسی که به دلیل عفاف پیشگی، دنیا را از راه حلالش بطلبد در درجه شهدا خواهد بود».
حلال خواری، پیش شرط استجابت دعاست که در حدیث نبوی (صلی الله علیه و آله و سلم) از آن یاد شده است. حلال خواری آموزه ای است که از همان آغاز ماه مبارک رمضان، روی آن تأکید شده است. در دعایی که مستحب است، در شب اول ماه مبارک رمضان بخوانیم، چنین آمده است: «خدایا افطار ما را از رزق حلال، روزی فرما. خدایا روزی ما را حلال و طیب و پاکیزه از ظلم و گناه و پیراسته از خطا و زشتی گردان. خدایا، جز از پاکیزه هایی که آمیخته با هیچ ناپاکی و حرام نیست، ما را اطعام مکن و روزی حلال را برای ما قرار ده.
بر اساس آموزه های دینی، روزی حلال، کمک خوبی برای توفیق در دین داری است. امام صادق (علیه السلام) می فرماید: «لا تدع طلب الرزق من الحلالِ؛ فانه عونٌ لک علی دینک؛ طلب روزی حلال را وامگذار، که روزی حلال تو را در دین داری کمک می کند.»
در واقع، روزی حلال، تأثیری عمیق و ریشه دار در واقعیت وجود انسانی و در ساختن بدن و روح آدمی دارد و در جهت شکفتن استعدادهای نیک و حصول تصمیم ها و نیت های خوب در انسان، از نقشی سرنوشت ساز برخوردار است.
همچنین «آن لقمه نانی را که انسان به دهن می گذارد، اگر از روی حساب نباشد؛ هرزه خوار می شود و انسان هرزه خوار، هرزه گو می گردد. بر این اساس، یکی از مهم ترین مراقبات این است که انسان، واردات و صادرات دهانش را مواظب باشد».
عارف بزرگ، محمد اُوز جندی در این باره می نویسد:
بدان ای رونده راه خدای عزوجل که لقمه حلال را خاصیت عظیم است در روشن کردن دل، و لقمه حرام را اثری بزرگ است در تاریک کردن دل.

پیغامبر فرمود: «کسی که چهل روز غذای حلال بخورد، خداوند، قلبش را نورانی می کند، و چشمه های حکمت را از قلبش بر زبانش جاری می کند.» و بدان که عبادت اعضا و جوارح، دل را نورانی می کند به طریق طلا، اما لقمه حلال، دل را نورانی کند به طریق نهادن دارو بر موضع بیماری و این مؤثرتر باشد. بزرگان گفته اند: «پارسایی ده جزو است، نُه جزو آن، لقمه حلال، و یک جزو آن، عبادت های دیگر.
شیخ بهایی در اشعاری دلنشین در این باره می گوید:

لقمه کاید از طریق مشتبه
خاک خور، خاک و بر آن دندان منه

کان تو را در راه دین مغبون کند
نور عرفان از دلت بیرون کند

لقمه نانی که باشد شبهه ناک
در حریم کعبه ابراهیم پاک

گر به دست خود فشاند بذر آن
ور به گاو چرخ کردی شخم آن

ور مه نو در حصادش داس کرد
وز به سنگ کعبه اش دست آس کرد

ور به آب زمزمش کردی عجین
مریم آیین پیکری از حور عین

ور تو بر خوانی هزاران بسمله
بر سر آن لقمه پر ولوله

عاقبت خاصیتش ظاهر شود
نفس از آن لقمه ترا قاهر شود

در راه اطاعت ترا بی جان کند
خانه دین ترا ویران کند

3. اخلاص

اخلاص در جوهر روزه نهفته است؛ زیرا عبادتی است خاموش و همانند نماز و جهاد و حج و …، با هیچ حرکت بدنی و اعمال ظاهری همراه نیست و مادامی که شخص، خود اظهار روزه داری نکند، کسی از ظاهر او نمی تواند به روزه داری اش پی ببرد. بنابراین، روزه به طور طبیعی، شخص را به اخلاص و کار برای رضای خدا رهنمون می دارد در حدیثی قدسی، از اخلاص به «سری از اسرار الهی» تعبیر شده است که خداوند آن را تنها در قلب کسانی که دوستشان دارد، به ودیعه می گذارد: «الاخلاصُ سرٌّ من اسراری استودعته قلب من اجببت من عبادی؛ اخلاص، سری از اسرار من است که آن را [تنها] در قلب کسی که دوستش دارم به ودیعه می گذارم».
این نشانه گران بهایی اخلاص و دشواری دست یابی به آن است. به تعبیر امام خمینی (رحمه الله) «خالص نمودن نیت از همه مراتب شرک و ریا و مراقبت و باقی مانده بر آن، از امور بسیار مشکل و مهم است، بلکه بعضی از مراتب آن، جز برای بزرگان از اولیاء الله میسر و میسور نیست».
در دعاهای ماه مبارک، بارها به آموزه «اخلاص» اشاره و از خداوند درخواست قلبی پیراسته از ریا شده است.
در دعای ابوحمزه ثمالی می خوانیم: «اللهم ابرء قلبی من الریاءِ و الشَّکِّ و السمعه فی دینکَ، حتی یکون عملی خالصاً لک؛ خدایا قلب مرا از ریا و شک و حب تحسین دیگران در دین تو، پیراسته بدار، تا اینکه عمل من خالص تنها برای تو باشد.»
در دعایی که در سحرگاهان ماه مبارک رمضان می خوانیم، چنین آمده است: «لا تجعل شیئاً اتقرَّبُ به فی آناءِ اللیلِ و اطرافَ النهار ریاءً و لا سمعهٌ؛ و هر عملی را که برای تقرب به تو در ساعات شب و اطراف روز انجام می دهم، به انگیزه ربا و خودنمایی و جلب تحسین دیگران قرار مده».
نکته مهم درباره اخلاص این است که اخلاص به شکل دهی شخصیت حقیقی و راستین در انسان می انجامد و موجب می شود شخصیت شخص، از ژرفای درونش بجوشد؛ در حالی که ریاکاری و انجام کار برای مردم، به انسان شخصیتی کاذب و دروغین می بخشد و سبب می شود شخص، شخصیتش را بر اساس تحسین دیگران و مطابق با میل آنها شکل دهد، چنین شخصیتی که لرزان بوده، همواره آدمی را در بیم و هراس از دست رفتن آن نگه می دارد. بنابراین، بحث اخلاص، از منظر روان شناسی نیز در خور توجه است؛ زیرا از ساز و کارهای اصلی کسب شخصیت سالم و راستین به شمار می آید. حضرت رسول (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: «طوبی للمخلصین اولئکَ مصابیحُ الهدی، تنجلی عنهم کلٌّ فتنه، ظلماء؛ خوشا بحال مخلصین که آنان چراغ های هدایتند، و هر فتنه تیره ای به سبب آنها زدوده می شود».
حضرت علی (علیه السلام) نیز فرمود: «طوبی لمن اخلص للله عملهُ و عِلمَهُ و حبهُ و بعضه و اخذهُ و ترکهُ و کلامَهُ و صمتَهُ و فعلَهُ و قولهُ؛ خوشا به حال کسی که عمل و علمش و دوستی و دشمنی اش و انجام دادن و رها کردنش و سخن و سکوتش و کردار و گفتارش، فقط برای خدا باشد.»

بسم الله الرحمن الرحیم

«الحمد لله الذی هدانا لحمده، و جعلنا من اهله لنکون لاحسانه من الشاکرین و لیجزینا علی ذلک جزاء المحسنین

و الحمد لله الذی حبانا بدینه، و اختصنا بملته، و سبلنا فی سبل احسانه لنسلکها بمنه الی رضوانه حمدا یتقبله منا و یرضی به عنا

و الحمد لله الذی جعل من تلک السبل شهره شهر رمضان، شهر الصیام، و شهر الاسلام، و شهر الطهور، و شهر التمحیص و شهر القیام الذی انزل فیه القرآن، هدی للناس و بینات من الهدی و الفرقان‏».

سپاس خدائی را سزاست، که ما را برای سپاسگزاری خود راهنمائی نمود، و از سپاسگزاران قرار داد، تا برای احسان و نیکیش از شکرگزاران باشیم، و ما را بر آن سپاسگزاری پاداش نیکوکاران دهد، و سپاس خدائی را سزاست که دین خود را به ما عطا نمود، و ما را جزو ملت‏خویش(اسلام) اختصاص داد، و در راههای احسان و نیکیش رهنمون کرد،تا به وسیله نعمتش در آن راهها رفته و به سوی رضا و خوشنودیش دست‏یابیم، سپاسی که آن را از ما بپذیرد، و به وسیله آن از ما خوشنود گردد.

سپاس خدائی را که رمضان را برای ما ماه تزکیه قرار داد

و سپاس خدائی را سزاست که ماه خود رمضان را، ماه صیام و روزه، و ماه اسلام، و ماه تزکیه، و ماه تصفیه و پاک کردن (از گناهان)، و ماه قیام و ایستادن (برای نماز در شبها یا به پا خاستن در احیای اسلام و جهاد در راه خدا) را یکی از آن راههای احسان قرار داد، آن چنان ماهی که قرآن در آن فرو فرستاده شد، در حالی که برای مردم راهنما (ی از گمراهی) و نشانه‏های آشکار رهبری، و جدا کننده میان حق و باطل است.

«فابان فضیلته علی سائر الشهور بما جعل له من الحرمات الموفورة، و الفضائل المشهورة، فحرم فیه ما احل فی غیره اعظاما، و حجر فیه المطاعم و المشارب اکراما و جعل له وقتا بینا لا یجیز - جل و عز - ان یقدم قبله، و لا یقبل ان یؤخر عنه ثم فضل لیلة واحدة من لیالیه علی لیالی الف شهر و سماها لیلة القدر تنزل الملائکة و الروح فیها باذن ربهم من کل امر سلام، دائم البرکة الی طلوع الفجر علی من یشاء من عباده بما احکم من قضائه‏».

خداوند ماه صیام را بر سایر ماهها برتری بخشید

پس برتری آن را بر ماههای دیگر به سبب حرمتها و گرامی داشتنهای بسیار و فضائل و برتری‏های آشکار که برای آن قرار داد، هویدا گردانید، و در آن ماه از جهت‏بزرگ داشت، آنچه را که در ماههای دیگر حلال کرده حرام نمود، و خوردنیها و آشامیدنیها را در (روزهای) آن منع کرد، و برای آن وقت آشکاری (معینی) قرار داد، که خدای بزرگ و توانا جائز و روا نمی‏داند که پیش انداخته شود و نمی‏پذیرد که از آن وقت‏به تاخیر افتد. سپس (عبادت و بندگی در) شب (قدر) آن را به (عبادت در) شبهای هزار ماه برتری داد، و آن را شب قدر نامید (شبی که خدای تعالی اجلها و روزیها و هر امری که حادث می‏شود را مقدر می‏فرماید) در آن شب (بسیاری از) فرشتگان و روح (که مخلوقی است‏بزرگتر از فرشته) به فرمان پروردگارشان بر هر که از بندگانش بخواهد با قضا و قدری که محکم و استوار کرده (که تغییر و تبدیلی در آن نیست).

درود فرشتگان بر عابدان شب قدر

برای هر کاری (که خدا مقدر فرموده) فرود می‏آیند، آن شب سلام و درود (فرشتگان) است (بر آنانی که برای نماز به پای ایستاده یا در حال رکوع و سجودند، یا آنکه شب سلامتی و رهائی از ضرر و زیان شیاطین است) که برکت و خیر آن تا آشکار شدن روشنی صبح، دائم و پایدار است.

«اللهم صل علی محمد و آله و الهمنا معرفة فضله و اجلال حرمته، و التحفظ مما حظرت فیه، و اعنا علی صیامه بکف الجوارح عن معاصیک، و استعمالها فیه بما یرضیک حتی لا نصغی باسماعنا الی لغو، و لا نسرع بابصارنا الی لهو  و حتی لا نبسط ایدینا الی محظور، و لا نخطو باقدامنا الی محجور و حتی لا تعی بطوننا الا ما احللت، و لا تنطق السنتنا الا بما مثلت، و لا نتکلف الا ما یدنی من ثوابک، و لا نتعاطی الا الذی یقی من عقابک، ثم خلص ذلک کله من رئاء المرائین، و سمعة المسمعین، لا نشرک فیه احدا دونک، و لا نبتغی فیه مرادا سواک.

خدایا توفیق روزه با ترک معاصی به ما عطا فرما

بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و شناسائی برتری آن را (بر ماههای دیگر) و بزرگ داشتن حرمت و حقش را (که قیام و ایستادگی بر آن واجب است) و دوری گزیدن از آنچه را که منع و حرام کرده‏ای به ما الهام نما، و ما را به روزه داشتن آن به وسیله باز داشتن اندام از گناهان و به کار بردن آنها به آنچه تو را خوشنود می‏گرداند یاری فرما، تا با گوشهامان سخن بیهوده گوش ندهیم، و با چشمهامان به سوی بازی (کارهائی که انسان را از مقصود باز دارد)، نشتابیم. و تا دستهامان را به حرام دراز ننمائیم، و با پاهامان به سوی آنچه منع و حرام گشته نرویم. و تا شکمهامان نگاه ندارد و گرد نیاورد جز آنچه (خوردنی و آشامیدنی) که تو حلال و روا گردانیده‏ای. و زبانهامان گویا نشود جز به آنچه (قرآن مجید و گفتار پیامبر اکرم و ائمه معصومین علیهم السلام) تو خبر داده و بیان فرموده‏ای (اشاره به آداب روزه داری و پرهیز از گناهان در حال روزه‏داری است) و رنج نکشیم جز در آنچه (عبادت خدا و خدمت‏به خلق) که به پاداش تو نزدیک گرداند، و به جا نیاوریم جز آنچه که از کیفر تو نگاه دارد.

سپس همه آن کردارها را از ریا، و خودنمائی خود نمایان و از سمعه و شنیدن شنوندگان خالص و پاکیزه گردان که از آن کسی را با تو شریک نگردانیم، و جز تو در آن مقصود و خواسته‏ای نطلبیم.

«اللهم صل علی محمد و آله، وقفنا فیه علی مواقیت الصلوات الخمس بحدودها التی حددت و فروضها التی فرضت،و وظائفها التی وظفت، و اوقاتها التی وقتت و انزلنا فیها منزلة المصیبین لمنازلها الحافظین لارکانها المؤدین لها فی اوقاتها علی ما سنه عبدک و رسولک صلواتک علیه و آله فی رکوعها و سجودها و جمیع فواضلها علی اتم الطهور و اسبغه و ابین الخشوع و ابلغه.

بار خدایا توفیق نمازگزاردن کامل به ما مرحمت فرما

بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست،و ما را در آن بر اوقات نمازهای پنجگانه با حدود و احکامش، که مقرر نموده‏ای و واجباتش که واجب کرده‏ای و شروط و اوقاتش که شرط و تعیین گردانیده‏ای آگاه فرما. و ما را در نماز همچون کسانی قرار ده که مراتب شایسته آن را دریافته و ارکان و جوانب آن را نگهدارندگانند. آن را در اوقات خود به همان طریقی که بنده و فرستاده تو که درودهایت‏بر او و بر آل او باد، در رکوع و سجود و همه فضیلتها و درجات رفیعه‏اش قرار داده، با کاملترین طهارت و پاکی، و رساترین خشوع و فروتنی به جا آورنده‏اند.

«و وفقنا فیه لان نصل ارحامنا بالبر و الصلة،و ان نتعاهد جیراننا بالافضال و العطیة، و ان نخلص اموالنا من التبعات و ان نطهرها باخراج الزکوات و ان نراجع من هاجرنا، و ان ننصف من ظلمنا و ان نسالم من عادانا حاشا من عودی فیک و لک فانه العدو الذی لا نوالیه و الحزب الذی لا نصافیه‏».

خدایا در این ماه احسان به ارحام و جیران و تزکیه اموال توفیقمان ده

و ما را در آن ماه توفیق ده که با نیکی فراوان و بخشش، به خویشان خود نیکی کنیم و با احسان و عطا از همسایگان جویا شویم، و دارائیهامان را از مظالم و آنچه از راه ظلم و ستم به دست آمده خالص و آراسته نمائیم، و آنها را با بیرون کردن زکاتها پاک کنیم (که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرموده: «ملعون کل مال لا یزکی‏» از خیر و نیکی دور است هر مال و دارئی که زکوة آن داده نشود) و به کسی که از ما دوری گزیده باز گردیم (به او بپیوندیم) و به کسی که به ما ظلم و ستم نموده از روی (آنچه که مقتضی) انصاف و عدل(است) رفتار کنیم و با کسی که به ما دشمنی نموده آشتی نمائیم، جز کسی که در راه تو و برای تو با او دشمنی شده باشد، زیرا او دشمنی است که او را دوست نمی‏گیریم، و حزب و گروهی است که با او از روی دل دوستی نمی‏کنیم.

«و ان نتقرب الیک فیه من الاعمال الزاکیة بما تطهرنا به من الذنوب، و تعصمنا فیه مما نستانف من العیوب حتی لا یورد علیک احد من ملائکتک الا دون ما نورد من ابواب الطاعة لک و انواع القربة الیک

اللهم انی اسئلک بحق هذا الشهر، و بحق من تعبد لک فیه من ابتدائه الی وقت فنائه، من ملک قربته او نبی ارسلته او عبد صالح اختصصته ان تصلی علی محمد و آله، و اهلنا فیه لما وعدت اولیائک من کرامتک و اوجب لنا فیه ما اوجبت لاهل المبالغة فی طاعتک و اجلعلنا فی نظم من استحق الرفیع الاعلی برحمتک.

و ما را توفیق ده که در آن به سوی تو تقرب جسته نزدیک شوم، به وسیله کردارهای پاکیزه و آراسته که ما را به آن از گناهان پاک کنی (بیامرزی) و در آن ما را حفظ کرده و نگاهداری از اینکه بخواهیم عیوب و زشتیها (کردارهای ناشایسته) را از سر گیریم، تا هیچ یک از فرشتگانت (که نویسندگان اعمال هستند گناهان ما را) بر تو پیشنهاد ننمایند، جز آنکه کمتر باشد از اقسام طاعت و بندگی برای تو، و انواع تقرب به سوی تو که ما به جا آوردیم.

خدایا در این ماه توفیق تقرب به پیشگاهت‏بما مرحمت فرما

بارخدایا از تو درخواست می‏نمایم به حق این ماه و به حق کسی که در آن از آغاز تا انجامش در عبادت و بندگی برای تو کوشیده، از فرشته‏ای که او را مقرب ساخته‏ای، یا پیغمبری که فرستاده‏ای، یا بنده شایسته‏ای که برگزیده‏ای، که بر محمد و آل او درود فرستی و ما را در آن برای کرامت و ارجمندی که به دوستانت وعده داده‏ای سزاوار گردان، و آنچه که برای کوشش کنندگان در طاعت و فرمانبریت واجب و لازم کرده‏ای برای ما لازم نما،و به رحمت و مهربانیت ما را در صف کسانی (انبیاء و اوصیاء علیهم السلام) که سزاوار بالاترین مرتبه (بهشت) هستند قرار ده.

«اللهم صل علی محمد و آله، و جنبنا الالحاد فی توحیدک، و التقصیر فی تمجیدک، و الشک فی دینک، و العمی عن سبیلک، و الاغفال لحرمتک، و الانخداع لعدوک الشیطان الرجیم

اللهم صل علی محمد و آله، و اذا کان لک فی کل لیلة من لیالی شهرنا هذا رقاب یعتقها عفوک او یهبها صفحک فاجعل رقابنا من تلک الرقاب، واجعلنا لشهرنا من خیر اهل و اصحاب

اللهم صل علی محمد و آله،و امحق ذنوبنا مع امحاق هلاله، و اسلخ عنا تبعاتنا مع انسلاخ ایامه حتی ینقضی عنا و قد صفیتنا فیه من الخطیئات، و اخلصتنا فیه من السیئات‏».

خدایا در این ماه از سهل‏انگاری‏ها و فریب شیطان حفظمان فرما

بار خدایا، بر محمد و آل او درود فرست، وما را در توحید و یگانگیت از عدول و بازگشتن (شرک آوردن آشکار و نهان) و در بزرگ داشتنت از تقصیر و کوتاهی و در دینت (اسلام) از شک و دو دلی و از راهت (به دست آوردن رضا و خوشنودیت) از کوری (گمراهی) و برای حرمتت (آنچه قیام به آن واجب است) از سهل انگاری،و از دشمنت (شیطان رانده شده) فریب خوردن، دور گردان. بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و هرگاه در هر شب از شبهای این ماه برای تو بندگانی باشد که عفو و بخشیدنت آنها را آزاد می‏نماید، یا گذشتت ایشان را می‏بخشد پس ما بندگان را از آن بندگان قرار بده، و ما را برای این ماه، از بهترین اهل و یاران (برگزیدگان) قرار ده. بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست، و با کاسته شدن ماه آن گناهان ما را بکاه، و با بپایان رسیدن روزهایش بدیها و گرفتاریهای ما را از ما بکن تا اینکه این ماه از ما بگذرد در حالی که ما را از خطاها پاکیزه گردانیده و از بدیها خالص و آراسته ساخته باشی.

«اللهم صل علی محمد و آله،و ان ملنا فیه فعدلنا و ان زغنا فیه فقومنا،و ان اشتمل علینا عدوک الشیطان فاستنقذنا منه اللهم اشحنه بعبادتنا ایاک، و زین اوقاته بطاعتنا لک، و اعنا فی نهاره علی صیامه، و فی لیله علی الصلة و التضرع الیک، و الخشوع لک، و الذلة بین یدیک حتی لا یشهد نهاره علینا بغفلة، و لا لیله بتفریط

اللهم و اجعلنا فی سائر الشهور و الایام کذلک ما عمرتنا و اجعلنا من عبادک الصالحین الذین یرثون الفردوس هم فیها خالدون، و الذین یؤتون ما اتوا و قلوبهم و جلة، انهم الی ربهم راجعون، و من الذین یسارعون فی الخیرات و هم لها سابقون‏».

خدایا ماه رمضان را برای ما ماه عبادت و طاعت قرار بده

بار خدایا بر محمد و آل او درود فرست. و اگر در آن از حق برگردیم ما را (بر آن) بازگردان و اگر در آن عدول نموده براه کج رفتیم ما را به راه راست آور، و اگر دشمن تو شیطان ما را احاطه کرده فرا گیرد از او رهائیمان ده. بار خدایا ماه رمضان را از عبادت، و پرستش ما مملو و پر گردان، و اوقات آن را به طاعت و فرمانبری ما برای تو آراسته نما و ما را در روزش بروزه داشتن و در شبش به نماز و زاری بسوی (درگاه) تو و فروتنی و خواری در برابر تو، یاری فرما تا روزش بر ما به غفلت و بیخبری و شبش به تقصیر و کوتاهی (در عمل) گواهی ندهد. بار خدایا ما را در باقی ماهها و روزها تا زمانی که زنده‏مان می‏داری همچنین (بطوری که برای ماه رمضان درخواست‏شد) قرار ده، و ما را از بندگان شایسته‏ات بگردان که (الذین یرثون الفردوس هم فیها خالدون، (سوره 23، آیه 11) آنان بهشت را به میراث می‏برند در حالی که در آن جاوید هستند گفته‏اند: بهشت مسکن و جایگاه پدر ما حضرت آدم علی نبینا و آله و علیه السلام بوده پس هرگاه به فرزندان او داده شود مانند آن است که از او به آنها ارث رسیده) و از آنانی قرار بده که آنچه (صدقات) را می‏دهند در حالی که دلهاشان از (اندیشه) بازگشت‏به سوی پروردگارشان ترسان است و از آنان که در نیکیها می‏شتابند، و ایشان برای آن نیکیها بر دیگران پیشی گیرنده‏اند.

اللهم صل علی محمد و آله فی کل وقت و کل اوان و علی کل حال عددما صلیت علی من صلیت علیه، و اضعاف ذلک کله بالاضعاف التی لا یحصیها غیرک انک فعال لما ترید».

خدایا درود بیکران و بی حد خود را بر محمد و آل او فرست

بار خدایا درود فرست‏بر محمد و آل او، در هر هنگام و هر زمان و بر هر حال به شماره درودی که فرستاده‏ای بر هر که درود فرستاده‏ای، و چندان برابر همه آنها به چندان برابری که جز تو آنها را نتواند شمرد، زیرا تو هر چه را بخواهی بجا آورنده‏ای انجام کار، تو را ناتوان نمی‏گرداند و مانعی آن را باز نمی‏دارد.

آداب مهماني خدا
شايد برخي چنين فكر كنند كه ميهماني خدا فقط در اين خلاصه مي شود كه يك روزه دار همراه ديگر روزه داران در وقت سحر به امساك پرداخته و در پايان روز به افطار بپردازد، و همين مسئله همه ساله تكرار مي شود. اما اين به تنهايي هرگز كافي نيست چرا كه هدف اين نبوده كه مسلمانان فقط چند ساعتي از روز و چند روزي از سال از خوردن و آشاميدن خودداري كنند بلكه در اين يك ماه بايد جهاد كنند، جهادي پيگير و تلاشي مستمر در راستاي تهذيب نفس و اصلاح خويش. اين يك ماه كلاس آموزش و تمرين آموخته ها است. كلاسي براي آزمودن فضائل اخلاقي و تلاش براي ترك رذائل شيطاني و ضداخلاقي، كه از جمله اين فضائل است:

1- كنترل زبان
زبان نشانه عقل يا جهل انسان است و مايه عزت يا ذلت اوست.
از اينرو در روايات و احاديث اسلامي درباره كنترل اين موجود كوچك اما بسيار خطرناك هشدارهاي فراواني داده شده است. و از پيامبر «ص» روايات متعددي رسيده كه فرموده اند: سلامتي و راحتي انسان در حبس و نگهداري زبان اوست. و يا اين كه فرموده اند: تمام گرفتاري هاي انسان از زبان خودش است. و يا اين كه امام رضا(علیه السّلام) فرموده: سكوت و كنترل زبان نشانه دانايي است.  عبدالله ثقفي گويد: به پيامبر عرض كردم كه بيشترين چيزي كه بر من مي ترسي چيست؟ پيامبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم) زبانش را به دست گرفته و فرمود: از اين. همچنين امير مؤمنان(علیه السّلام) در وصيتي كه به فرزند خود محمد بن حنفيه داشت فرمود: زبان همانند سگ هار است. اگر آن را آزاد بگذاري تو را گاز خواهد گرفت. بسا بر اثر كلمه اي كه انسان بر زبان جاري مي سازد، نعمتي را از دست مي دهد. پس بر تو باد زبانت را كه همانند طلا و نقره است حفظ و پنهان كن از اين روست كه پيامبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم) با مهم شمردن اين امر، در خطبه شعبانيه معروف خود در مدينه كه در آخر ماه شعبان ايراد فرمود، اين چنين توصيه كرد: يعني اي گروهي كه خود را آماده ضيافت الهي نموده ايد، زبانتان را در اين ماه كاملاً كنترل نماييد تا در محضر پروردگار خطايي از او سر نزند.

2- كنترل چشم
دومين موردي كه ميهمان بايد در اين ضيافت الهي درنظر گرفته و رعايت كند، كنترل چشم است.
پيامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) درباره رعايت اين نكته مي فرمايد: و چشم خود را فرو پوشانيد از آنچه كه نگاه شما به آن روا نيست.
آري خداوند به بندگان چشم داده تا ببينند، اما نه اين كه بهر چيز و بهر كس نظر كنند. چشم داده است تا راه خود را بيابند، به غذاي فكري و بدني خويش خوب نظر بيفكنند و اين دستور اوست كه مي فرمايد: فلينظر الانسان الي طعامه
با اين بيان مي توان گفت يك نگاه واجب داريم و اين همانست كه گفته شد. دوم نگاه مستحب است كه در روايات به آن اشاره شده است. چنانچه فرموده اند: نگاه كردن به صورت علي بن ابي طالب ، پدر، مادر، عالم، برادر ديني، امام عادل، قرآن، و كعبه عبادت است. و همچنين نگاه كردن به آب و طبيعت، و سبزه، گل و گياه باعث زدوده شدن غم و غصه از انسان مي شود.
نگاه سوم آن كه از نظر شرع مقدس جايز نيست و آن نگاه به نامحرمان است و كنترل چشم دربرابر آنها يكي از آداب و شرايط اين ميهماني بزرگ است و قرآن مجيد نيز در آياتي تمام مسلمانان را به اين امر الهي فراخوانده و مرد و زن را از نگاه هاي حرام و غيرشرعي به يكديگر برحذر داشته است.
رسول خدا(صلّی الله علیه و آله و سلّم) مي فرمايند: روز قيامت تمام چشمها گريان است مگر سه چشم، چشمي كه از ترس خدا گريه كند، چشمي كه از نگاه به نامحرم فرو پوشانده شود، چشمي كه شب زنده دار باشد.

3- كنترل شنوايي
همانگونه كه دربين انسانها يك نظام حقوقي نسبت به يكديگر حاكم است، بين اعضاي يك انسان نيز حقوقي هست كه مي بايد به آن حقوق حتما توجه بشود.
امام زين العابدين(علیه السّلام) در رساله حقوق، ضمن پنجاه حقي كه بر يك فرد مطرح مي فرمايد براي نفس و زبان و شنوايي و بينايي و دست و پا و شكم و غير آن حقوقي را بيان كرده است.
حضرت درباره حقي كه شنوايي بر انسان دارد چنين فرموده: و حق السمع تنزيهه عن سماع الغيبه ، و اما حق شنوايي اين است كه آن را از شنيدن غيبت و شنيدن هرآنچه كه شنيدنش بر او حلال نيست، پاك و منزه ودور گرداني.
بدون شك آن ميزباني كه غيبت و آواز و صداهاي محرك و مهيج قواي حيواني انسان را تحريم كرده و به هيچ وجه حاضر نيست كسي را به حضور پذيرد كه از اين محرمات پرهيز ننمايد و يا در ماه رمضان بخواهد خود را به اين مسائل مشغول كند.
پيامبر بزرگوار اسلام(صلّی الله علیه و آله و سلّم) ضمن خطبه شعبانيه خود به سومين ادب از آداب اين ضيافت الهي اشاره نموده مي فرمايد: خود را از آنچه كه شنيدنش بر شما حلال و جايز نيست دور بداريد.

4- كنترل خشم
غضب و خشم يكي از حالات بسيار زشت انساني است كه باعث حركت روح حيواني او مي شود، گاهي اين دخالت بحدي به پيش مي آيد كه قوه عاقله و فكر سالم انسان را مي پوشاند. بدين جهت گفته اند كه غضب جنوني است كه يك مرتبه عارض مي شود. و بسا كه مرگ ناگهاني هم در پي داشته باشد. مرحوم نراقي در وصف خشم و غضب از حكما نقل كرده است كه: كشتي كه به گرداب افتاده و گرفتار موجهاي عظيم و بادهاي تند شده باشد، به نجات نزديكتراست از كسي كه شعله غضبش به التهاب آمده باشد.»
البته ناگفته نماند كه دو غضب داريم يكي ناپسند و مذموم و آن حالتي است كه انسان را از حد اعتدال بيرون برد، و اما آن غضبي كه اختيار و مهارش در دست انسان است و يا آن خشم براي رضاي خدا و يا براي دفاع از حق از او صادر شود نه تنها اشكالي ندارد بلكه خشمي پسنديده است. اميرمؤمنان(علیه السّلام) فرمود: هيچگاه پيامبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم) براي دنيا به خشم نمي آمد، اما هرگاه از براي حق به خشم مي آمد، احدي را نمي شناخت و غضبش آرام نمي گرفت تا حق را ياري كند.
و اخبار و احاديث فراواني در مذمت خشم ناپسند وارد شده و همه آنها دلالت بر اين دارند كه ايمان را فاسد مي گرداند چنانكه سركه عسل را فاسد مي كند.
امام جعفر صادق(علیه السّلام) مي فرمايد: غضب، دل مرد دانا را هلاك مي كند، و كسي كه مالك قوه غضب خود نباشد مالك عقل خود نيز نيست.
پس در اين ماهي كه افتخار حضور و شركت در ميهماني رب الأرباب را داريم بايد علاوه بر كنترل چشم و گوش و زبان بر خشم خود نيز مسلط باشيم.
امام رضا(علیه السّلام) در سخني درباره فضيلت ماه رمضان چنين فرموده است: هركه در ماه رمضان خشم خود را فرونشاند خداوند خشم و غضب خود را درباره اش در روز قيامت فرو مي نشاند.

5- پرهيز از محرمات
بسياري از گرفتاري هاي مردم در اثر نداشتن تقواي الهي و ترس از خداوند در روز قيامت است. از اينرو به دام بسياري از گناهان از جمله روي آوردن به محرمات مي افتند. بي پرده بايد گفت كه در حال حاضر كسي نيست كه با حرامهاي خداوند آشنايي نداشته باشد مگر آن جاهل بي خبري كه اين دسته هم بسيار اندك مي باشند، اما غالب مردم هم موارد حرام را مي دانند و هم از تأثير لقمه حرام در زندگي آگاه اند.
و هيچ عاملي به اندازه تقوا و پرهيزكاري نمي تواند انسان را از اقبال بر محرمات باز دارد. و در ماه رمضان در ماه ضيافت الهي هرچه تقواي يك روزه دار بيشتر شد از محرمات فاصله خواهد گرفت. و در گفتگويي كه امام صادق با مفضل بن عمر داشت درست بر همين نكته تكيه كرده و به او چنين فرمود: كم بودن عمل ولي همراه با تقوا بهتر از عمل بسيار ولي تهي از تقوا است. گويد سؤال كردم: اين چگونه ممكن است كه عمل بسيار باشد اما تقوا در بين نباشد. حضرت در پاسخ فرمود: آري نمونه اش همانند كسي است كه همسايه را اطعام مي كند و به آنها ارفاق مي نمايد و ديگران را به خانه اش دعوت مي كند، اما در كنار چنين كارهايي اگر دري از حرام بر او بازشد وارد آن مي شود و اين معناي عمل بدون تقوي است. و در مقابل كسي كه عملي اندك دارد اما اگر دري از حرام به رويش بازشد، هرگز وارد آن نخواهد شد.
و ماه رمضان ماهي است كه خداي مي خواهد بندگانش با چشمي پاك و دلي پاك تر به سوي او روي آورند، موحدان و روزه داران بااجتناب از محرمات در اين ماه پرفيض و رحمت براي هميشه از حرام فاصله بگيرند.
ابوسعيد خدري از پيامبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم) نقل كرده كه فرمود: هر بنده اي كه ماه رمضان را درك كند، پس اگر روزها را روزه بدارد و آزارش به ديگران نرسد و چشم خود را از نامحرمان پوشاند، و از آنچه كه خداوند بر او حرام كرده پرهيز نمايد، خداوند بهشت را بر او واجب مي گرداند.
باميد روزي كه تمام بندگان خدا از اين فضاي معنوي بهره كاملي ببرند.

مامیراث بزرگ امام خمینی وهمه اصول و ارزشهای آن را حفظ خواهیم کرد…

با قدری تامل در سخنان و رهنمودهای مقام معظم رهبری در طول سالیان زعامت ایشان بر جامعه اسلامی به خوبی نکات زیر قابل استنباط می باشد

1- باور عمیق ایشان به امام خمینی ( ره ) و راه و مکتب ایشان.

2- حرکت مستمر درمسیر انقلاب مبتنی بر اندیشه های انقلابی امام خمینی(ره)

3- سعی در تبیین اندیشه های امام و جلوگیری از انحراف و تحریف ایشان

پایبندی مقام معظم رهبری و استقامت ایشان در پیمودن راه انقلاب و وفاداری به اصول امام خمینی نمونه بارز رابط شاگرد و استادی می باشد .

شاگردی که باتمام وجود بر راه استاد خود ایمان دارد و در پیمودن این راه لحظه ای و ذره ای سستی از خود نشان نداده است .

باگذشت سالها از رحلت امام خمینی کبیر ،اصول اولیه انقلاب اسلامی اعم از حمایت از محرومان و مبارزه با مستکبران و حفظ استقلال کشور همچنان سرفصل اصلی سخنان مقام معظم رهبری می باشد و این باعث شده است که پایه های انقلاب طی این سالها استحکام لازم را پیدا کنند .

در روزگاری که دشمنان اسلام و انقلاب کمر به نابودی آن بسته اند ،تبیین مستمر اندیشه های امام در هر مناسبت و موقعیت و یادآوری راه و کلام امام توسط رهبر انقلاب علاوه بر مشخص کردن نقشه راه،مانع از تحریف شخصیت و اندیشه های امام می شود .

دقت در سخنان سالهای 94و95 مقام معظم رهبری در سالگرد ارتحال امام خمینی(ره) بیش از بیش ما رابه این سمت سوق می دهد که تنها راه عبور کشتی انقلاب از مسیر پرپیچ و خم تاریخ حفظ وپیروی ازاصول انقلابی و اسلامی امام خمینی می باشد .

امید آنکه مانیز شاگردان و سربازان شایسته و بایسته ای برای رهبر عزیزمان باشیم و با تمام قوت راه انقلاب را ادامه دهیم، انشاء…

مقـام معظـم رهبـری
راه ما، راه امـام اسـت و در ایـن راه با همـه ی قـدرت و قاطعیـت خود حـرکـت خـواهیـم کـرد….

اماما :

ما آنچه داریم از دین و ایمان واستقلال و عزت و امنیت و توکل و استقامت همه را از برکت تو داریم .

تو آفتابی بودی که برما در تاریک ترین و سردترین و دورترین لحظات تاریخ مان تابیدی .

روشنمان کردی،گرممان کردی و به ما عزت بخشیدی .

آمدی تا چون ابراهیم بتهای طاغوت و استکبار را درهم بشکنی

تاچون موسی دریای وابستگی را از هم بشکافی

آمدی وچون نوح مارا بر گشتی توکل و ایمانت سوار کرده و برساحل انقلاب نشاندی

ماسرد بودیم و تاریک . اصلا نبودیم و تو با دم عیسوی خود به ما حیاتی دوباره دادی .

.

تو برای ما امام و مقتدائی راستین و پدری مهربان بودی و بارفتنت مارا یتیم کردی.

رفتی و داغ و حسرت را مهمان ابدی چشمان اشکبار و قلبهای رنجدیده مان کردی.

و اینک این ما و آنچه از تو مانده ، آنچه که از راه تو مانده .

ماشاگردان دبستانیت رمز استقامت و ایثار و جوانمردی و ایمان را از تو آموخته ایم .

ومی دانیم راز ماندگاری انقلاب تو پیروی از ولایت خواهد بود . و در این راه تا دادن پرچم به دست صاحب الزمان خواهیم ماند . انشاالله