نگران روزی نباشید (از دوران جنینی تا بزرگسالی)

امام على عليه السلام ـ در بيان موعظه هاى لقمان عليه السلام به پسرش ـ می فرماید:

اى پسرم! كسى كه يقينش كم شده و نيّتش در طلبِ روزى ضعيف گشته، [بايد بداند كه] خداوند ـ تبارك و تعالى ـ به اراده خود، او را در سه حالتْ آفريده و به او روزى داده است، كه در هيچ يك از آن [حالت]ها كارى از دست او بر نمى آمد. [بنابراين، او بايد بداند كه] خداوند ـ تبارك و تعالى ـ او را در حالت چهارم نيز روزى مى دهد.

حالت اوّل، اين است كه او در رحم مادرش بود و خداوند عز و جل او را در جايى استوار، روزى رساند، به طورى كه گرما و سرما اذيّتش نكرد.

سپس [در حالت دوم] او را از آن جا بيرون آورد و روزىِ او را از راه شير مادرش جارى ساخت و با اين وسيله، او را كفايت كرد و پرورش داد و بى آن كه او توان و نيرويى داشته باشد، او را بزرگ كرد.

سپس [در حالت سوم]، او را از شير گرفت و روزىِ او را در كسب و كار پدر و مادرش قرار داد، و چنان در دل هاى آنان براى او محّبت و رحمت نهاد كه گويى غير از آن، چيز ديگرى ندارند؛ به طورى كه در بسيارى از حالات، او را بر خودشان مقدّم مى داشتند.

تا اين كه [به حالت چهارم رسيد و] بزرگ و عاقل شد و براى خودش مشغول كسب و كار گرديد. [در اين حال] عرصه بر او تنگ شد و به پروردگارش بد گمان گشت و همه حقوق خدا را در مالش انكار كرد، و از ترس تنگىِ روزى و بدگمانى به اين كه خداوند ـ تبارك و تعالى ـ اكنون و در آينده، روزىِ بازماندگانِ او را بدهد، بر خود و خانواده اش سخت گرفت.

اى پسرم! بدترين بنده، همين است.