در قد و قامت حَلّت بفِناها فانی

عاشق خط مقدّم حسن تهرانی

الذینَ بَذلوا مُهجَتهم آنانند

که رسیدند به پاکوبی و دست افشانی

ما که سهلیم، ز ما خوبتران جا ماندند

آه آه از غم بی نانی و بی ایمانی

عارفان طفل دبستان جنونند همه

بنشین تا بنشینند به ابجد خوانی

روی قبرش بنویسید که عاشق بوده است

عاشق سوختن شیطنت و شیطانی

نوبت “وصل” دعا کن که به ما هم برسد

یار تو دیرپسند و صف ما طولانی

**

هنوز هم سپاه فیل را نشانه رفته است

گمان نکن پرنده ات به آشیانه رفته است

ز صعدۀ یمن بگیر تا دمشق و الخلیل

وما رمیتَ إذ رمَیت تا کجا نرفته است

سپاه زینب اینک استوار و ذوالفقار پوش؛

گذشت آنکه کاروان به تازیانه رفته است

گزینه های روی میز را به رخ کشیده‌اند

شنیده‌ای شتر به خواب پنبه دانه رفته است؟

فاِنّما یُجاهدُ لِنفسهِ، خوشا کسی

که عاشقانه آمده است و عاشقانه رفته است