امام علی علیه السلام فرمودند:
کسی که عیب های دیگران را ببیند و آن ها را زشت شمارد، امّا همان عیب ها را در خود بپسندد، احمق واقعی است. نهج ابلاغه ، حکمت 349

حماقت انسان از این راه شناخته می شود که در هنگام برخورداری و رفاه، سرمست شود و در تنگدستی و سختی، خود را بسیار خوار کند. غرر الحکم، 4520

از بی خردی بر حذر باش؛ زیرا شخص بی خرد خودش را اگر چه بد کار باشد، نیکوکار می داند، ناتوانی اش را زیرکی، و شرّ و بدی اش را خیر و خوبی می شمارد.نهج السعاده، 3/225

شیفتگی به دخالات های بی جا و همنشینی با نادان، حماقت است. غرر الحکم، 1914

دست زدن به کارهای مهلک، نشانه بی خردی است. غررالحکم، 5421

شخص بی خرد با هر سخنش، سوگندی همراه است. غررالحکم، 733

سعی نکن هر چه مردم برای تو می گویند رد کنی، که برای نشان دادن حماقت همین بس است. غررالحکم، 1025

احمق ترین مردم کسی است که بی وفایی و بی اعتباری دنیا را می بیند و باز دلبسته و فریفته آن می شود. معانی الاخبار، 199/4

احمق ترین مردم کسی است که خود را خردمندترین مردم می داند. غرر الحکم، 3089

بی خردترین مردمان آن است که خوبی نمی کند و انتظار تشکّر دارد، و بدی می کند و توقّع پاداش نیک دارد. غرر الحکم، 2383

« حضرت مسیح علیه السلام در پاسخ به این سؤال که احمق کیست؟ فرمود:
خود رأی خودپسند؛ کسی که هر چه فضیلت است از آن خود می داند و برای دیگران بر خود هیچ فضیلتی قایل نیست، همه حقوق را برای خود می داند و هیچ حقی برای دیگران بر خود قایل نیست. این همان بی خردی است که چاره ای برای درمان او وجود ندارد! » الاختصاص/221