قناعت‏
«تقدير المعيشه» و يا برنامه ‏ريزي اقتصادي يكي از عوامل ثبات و پايداري بنيان خانواده است. قناعت و كم خرج بودن از ويژگي‏ هاي مثبت يك زن مي‏باشد و در مقابل، تقاضاي زياد و توقع بالا موجب آزار و رنجش همسر و در صورت عدم توانايي، گاهي انحرافاتي را موجب مي‏شود.
اگر زنان، مديريت امور خانه را بر محور قناعت و پرهيز از خرج ‏هاي غيرلازم و تشريفاتي و تجملاتي تنظيم كنند و از شوهران خود، توقعات بي‏جا و خارج از توان مالي نداشته باشند، از بروز تنش‏هاي بسياري جلوگيري خواهند كرد.
سست شدن پايه ‏هاي نهاد خانواده، گاهي در اثر همين مسايل مادي و اقتصادي است و آغاز آن هم چه بسا از امور جزئي و بي‏اهميت است و سر از بحران در مي‏آورد. از متون ديني بدست مي‏آيد كه زن نبايد شوهر را به سختي و زحمت بياندازد.
نبي اكرم‏ صلي الله عليه وآله فرمود: «از همه زنان پربركت تر آن است كه خرجش كمتر باشد». «اَعْلَمُ النِّساءِ بَرَكَةً اَقَلِّهِنَّ مَؤُونَةً»؛ (نهج‏الفصاحه، ح 358).
در روايت ديگري از حضرت آمده: «براي زن جايز نيست كه شوهرش را به بيش از توانايي‏اش مجبور كند.» «لا يَحِلُّ لِلْمَرْأدِ اَنْ تَتَكَلَّفَ زَوْجَها فَوْقَ طاقِتِهِ»؛ (مستدرك‏الوسائل، ج‏14، ص‏242).
در زندگي حضرت زهراعليها السلام مي‏خوانيم كه هيچ گاه در خانه از شوهر خود تقاضايي نكردند و همواره در سختي‏ها و ناملايمات، صبر و بردباري پيشه كردند و هرگز گله و شكايتي نكردند، حتي گاهي غذايي براي خوردن در خانه علي‏عليه السلام يافت نمي‏شد اما در اين شرايط هم از همسر خود چيزي مطالبه نمود تا مبادا باعث شرمندگي همسرش شود.
لباس، زينت، اثاث خانه، مسكن وسيع و امثال آن خواسته‏هايي است كه معمولاً هر زني به خود اجازه مي‏دهد كه از همسر خويش درخواست نمايد. اما زهراعليها السلام هرگز همسرش را براي تهيه اين نوع خواسته‏ها به زحمت نينداخت. حتي وقتي حضرت زهراعليها السلام در بستر بيماري بود و علي‏عليه السلام با دلي پر از عشق و محبت، از او خواست كه اگر خواسته‏اي دارد ابراز كند، زهراعليها السلام از بيان تقاضاي خود امتناع مي‏كرد. ر.ك: بحارالانوار، ج 43، ص 113، به نقل از: جلوه‏هاي رفتاري حضرت زهرا(س)، ص 63.