در روایات بسیاری نقل شده که شبیه ترین مردم به رسول خدا صلی الله و علیه و آله در صورت و سیرت امام حسین علیه السلام بود.

در شب های تاریک ،نور از پیشانی و اطراف گردنش می تابید که مردم آن حضرت را با آن نور می شناختند.

عمروعاص که در جنگ صف،ین از فرماندهان و مشاوران معاویه بود،روزی پسرش عبدالله نگاهش به امام حسین علیه السلام افتاد به اطرافیان خود گفت :«کسی که دوست دارد به بهترین انسانها بین زمین و آسمان نگاه کند به حسین علیه السلام نگاه کند. »

مرحوم علامه ی مجلسی نقل می کند که در روایات آمده است ،وقتی امام حسین علیه السلام در مکان تاریک می نشست ،مردم با نور پیشانی و نور گلویش که می تابید به سوی او هدایت می شدند؛یعنی نورانیت پیشانی و گلوی آن حضرت از دور نمایان بود.از این جهت رسول خدا صلی الله وعلیه وآله بیشتر وقت ها از پیشانی و زیر گلو ی آن حضرت می بوسید.

کتاب فرازهایی از سیره امام حسین علیه السلام ،ص 30