۲۲ بهمن ۱۳۵۷، مردم ایران به رهبری آیت‌الله خمینی(ره) انقلابی را به ثمر نشاندند که نه‌تنها به دنبال سرنگونی یک رژیم ظالم و مستبد بود، بلکه قیامی علیه سازوکارها و ارزش‌های فرهنگی سلطنت پهلوی بود که تلاش می‌کرد فرهنگ جامعه ایران را با فرهنگ غربی منطبق کند. از این رو و پس از پیروزی انقلاب، افزون بر تلاش برای برپایی جمهوری اسلامی و ساختن کشوری مستقل، تلاش‌ها و تدابیری نیز برای ترویج فرهنگ ایرانی و اسلامی آغاز شد، که جشنواره‌های فرهنگی در سالگرد انقلاب اسلامی را می‌توان از جمله این‌گونه تلاش‌ها دانست؛
جشنواره‌هایی که با پسوند فجر هر ساله با فرارسیدن سالگرد پیروزی انقلاب برگزار می‌شوند و جشنواره فیلم فجر را می‌توان سرآمد آنها دانست؛ جشنواره‌ای که سی‌وچهارمین دوره آن هفته گذشته به پایان رسید و تصاویر و خبرهای منتشرشده از آن سؤالی بزرگ در ذهن جامعه به وجود آورده است که آیا جشنواره فیلم فجر در راستای انقلاب اسلامی است؟
تصاویر منتشر شده از بازیگران با پوشش‌های نامتعارف، حضور پررنگ فیلم‌های سیاه، تقلید از رسم‌های جشنواره‌های خارجی و در انتها نیز اهدای سلیقه‌ای جوایز و بی‌مهری به فیلم‌هایی چون بادی‌گارد، سیانور، دلبری، دختر و…
نشان از دور شدن جشنواره فیلم انقلاب اسلامی از هدف‌گذاری اولیه خود است؛
*جشنواره‌ای که قرار بود تحکیم‌بخش مبانی انقلاب اسلامی در داخل و مبلغ جمهوری اسلامی در فراسوی مرزها باشد، این روزها به ضد خود تبدیل شده است و به ویژه در چند سال اخیر شاهد آن هستیم که با فاصله گرفتن از جامعه، سبک زندگی مغایر با فرهنگ مردم ایران را ترویج می‌کند یا به بهانه نقد، تصویری زشت از ایران را بر پرده سینما می‌نشاند و به آنها سیمرغ بلورین می‌دهد.
البته در این میان نباید از رویش‌های سینمای ایران غافل ماند، به شکلی که در جشنواره اخیر جهش در تولید فیلم‌های ارزشی را شاهد هستیم تا آنجا که با همه کج‌سلیقگی‌ها جای انکار و نادیده گرفتن فیلمی، چون ایستاده در غبار حسین مهدویان باقی نمی‌ماند.
رویش‌هایی که اگرچه دلگرم‌کننده و مایه مباهات هستند؛ اما نباید مانع از تجدید نظری جدی در برگزاری جشنواره‌ای متعلق به انقلاب اسلامی شود.