خدا غافرالذنب است

آیات راجع به توبه در قران بهت آور است. مثلا در سوره غافر می فرماید: غَافِرِ الذَّنْبِ وَقَابِلِ التَّوْبِ شَدِيدِ الْعِقَابِ ذِي الطَّوْلِ؛ بنده من، من را بشناس، اصلا نگران نباش، غافر اسم فاعل است یعنی گناه کار، اسم فاعل مثل مضارع است و دلالت بر دوام و استمرار دارد یعنی گنه کاران همین امروز آمرزنده هستم، فردا و … تا جهان برپاست من آمرزنده هستم، یعنی بخشش خدا دائم است و این باران بخشش ادامه دارد.

دومی هم می فرماید: وَقَابِلِ التَّوْب؛ یعنی هر وقت بیایی توبه کنی می پذیرم، می خواهی جوان یا پیر باشی، مرد یا زن باشی، چهل سال یادت رفته توبه کنی؟ عیب ندارد الان بیا. بالاتر از این اگر به تو می گفتند بیا توبه کن، شانه بالا می انداختی و رها می کردی، اما الان می بینی ضعیف شدی و فکر می کنی چند روز بعد تابوت در خانه ات می آورند عیبی ندارد بیا توبه کن.

اگر خدا نمیخواسته ببخشد برای چه این دو کلمه را در قران آورده؟ چه دلیلی دارد خدا گنه کار را نبخشد؟ مثلا شخص چندین سال گناه کرده همین که گریه ها را ببیند میگوید: خدایا سی سال است اشتباه کرده ام دیگر این کارها را نمیکنم؛ همین اقرارش توبه است و خدا می پذیرد. هر شنونده ای که گنه کار است به پرودگارش یقین کند، به َقَابِلِ التَّوْبِ و غَافِرِ الذَّنْبِ بودن خدا یقین کند.

شخصی به امام صادق علیه السلام عرض کرد: چه کنم بار گناهم سنگین است. حضرت به او فرمود: تو را گول زده اند؟ یعنی رحمت و قدرت خدا محدود است؟ هر کاری کردی الان نزد من آمدی یعنی پشیمان هستی، پرونده ات پاک است برو!