مردم ايران در 12 بهمن سال 57 حماسه بی سابقه ترين استقبال تاريخ معاصر را رقم زدند استقبال از مردی که نه تنها مرجع و مراد بود، بلکه رهبری بود که نمونه ای از حکومت اسلامی را در نظام جهانی بنيان گذاشت و اين گونه شد که “حق آمد و باطل رفت”

با گسترش قيام مردم و خروج شاه از ايران، شاپور بختيار به عنوان آخرين و تنها اميد رژيم پهلوی و سردمداران غربی پشتيبان اين رژيم، به عنوان نخست وزير باقی مانده بود. در طرف مقابل، تظاهرات مردم هر روز پر شورتر و مصمم‌تر می‌شد و شعار ‘استقلال،‌ آزادی، جمهوری اسلامی’ به عنوان اصلی ترين خواسته مردم در نهضت انقلابی به رهبری امام خمينی مطرح می‌شد.

امام خمينی که شرط ورود خود را به کشور، خروج شاه، اعلام کرده بودند، با فرار شاه در 26 دی 1357، تصميم به بازگشت گرفتند و قرار بود اين رجعت تاريخی در روز پنجشنبه پنجم بهمن 1357 انجام گيرد اما بختيار، با بستن فرودگاه ها مانع از انجام اين امر شد. با انتشار خبر بسته شدن فرودگاهها، مردم خشمگين به خيابان ها ريخته و با تحصن و شعارهای کوبنده، دولت بختيار را تحت فشار شديدی قرار دادند. در همين زمان رييس شورای سلطنت، سيد جلال تهرانی،‌ در پاريس ضمن استعفا خدمت امام، اعلام کرد که شورای سلطنت غير قانونی است.

سرانجام، تحصن‌ها و تظاهرات عظيم مردم، بختيار را مجبور کرد،‌ فرودگاه ها را باز کند. کارکنان اعتصابی تلويزيون اعلام کردند برای ضبط و پخش مستقيم مراسم آماده‌اند. فرودگاه مهرآباد آماده استقبال از پرواز انقلاب بود.

روز 12 بهمن 1357، پرشکوه ترين استقبال تاريخی رقم خورد و هواپيمای ايرفرانس در حوالی ساعت 9 صبح در فرودگاه مهرآباد نشست و حضرت امام، با قلبی آرام و مطمئن پس از 15 سال هجرت، پا به خاک ميهن اسلامی گذاشتند.

امام خمينی پس از اقامه نماز در کف هواپيما، روی دو پتو با آرامش خوابيدند. اين در حالی بود که همه علاقمندان، دوستداران و نزديکان ايشان، نگران انجام اين پرواز بودند. خطر انهدام هواپيما و يا ربودن آن در آسمان چيزی بود که همه را تا لحظه فرود آن در فرودگاه تهران، نگران ساخته بود روح الله خمينی پس از سال‌ها دوری و تبعيد به کشور بازگشت و حضور ميليونی مردم که صف استقبال کنندگان را از فرودگاه تهران تا بهشت زهرا تشکيل می داد، حاکی از عشق و علاقه بی‌نظير آنها به رهبر خويش بود و اين گونه شد که مردم ايران تاريخی ترين استقبال در طول تاريخ معاصر را رقم زدند.

حضرت امام طی بياناتی در فرودگاه تهران گفتند: من از عواطف طبقات مختلف ملت تشکر می‌کنم. عواطف ملت ايران به دوش من بارگرانی است که نمی‌توانم جبران کنم. ايشان ضمن اشاره به اينکه طرد شاه از کشور قدم اول پيروزی بود، همگان را به وحدت کلمه و ادامه مبارزه تا قطع کامل ريشه‌های فساد ترغيب کردند.

امام از فرودگاه مستقيما به بهشت زهرا (س) رفتند و ضمن ادای احترام به شهدای انقلاب اسلامی، سخنرانی تاريخی خود را در آنجا ايراد کردند. بنيانگذار جمهوری اسلامی ايران در اولين سخنرانی خود در ميان انبوه مردم مشتاق در بهشت زهرا(س)، فرمودند:’ من وقتی چشمم به بعضی از اينها که اولاد خودشان را از دست داده‌اند می‌افتد، سنگينی‌ای در دوشم پيدا می‌شود که نمی‌توانم تاب بياورم. محمدرضا پهلوی فرار کرد و همه چيز ما را به باد داد. مملکت ما را خراب کرد و قبرستان‌های ما را آباد.

در اين سخنرانی بود که امام آن جمله فراموش نشدنی و تاريخی را فرمودند: ‘من دولت تعيين می‌کنم، من توی دهن دولت می‌زنم … من به پشتيبانی اين ملت دولت تعيين می‌کنم. ‘

دهها خبرنگار و عکاس و فيلمبردار به ثبت اين رويداد تاريخی پرداختند. جمعيت استقبال کننده در طول 33 کيلومتر از فرودگاه امام تا بهشت زهرا(س)، بين 4 تا 8 ميليون نفر تخمين زده می‌شد. در اين سخنرانی امام نخست وزيری شاپور بختيار را غير قانونی اعلام کرده و فرمودند: ‘من به پشتيبانی اين ملت دولت تعيين می‌کنم.’ بدين ترتيب از ورود امام 10 روز تاريخی که بعدها دهه فجر انقلاب اسلامی نام گرفت، سپری شد تا طومار رژيم پهلوی و 2500 سال استبداد شاهنشاهی برای هميشه در هم تنيده شود.