پيامبر صلى ‏الله ‏عليه ‏و ‏آله :

رَحِمَ اللّه‏ُ اَبَا البَناتِ، اَلبَناتُ مُبارَكاتٌ مُحَبِّباتٌ وَ البَنونَ مُبَشِّراتٌ وَ هُنَّ الباقياتُ الصّالِحاتُ؛

رحمت خدا بر پدرى كه داراى دخترانى است! دختران، با بركت و دوست داشتنى ‏اند و پسران، مژده آورند. دختران باقيات الصالحات (بازماندگان شايسته)اند.
مستدرك الوسائل ج 15، ص 115، ح 17700

امام على عليه السلام :

اُنظُر فيما تُصَلّى و َعَلى ما تُصَلّى اِن لَم يَكُن مِن وَجهِهِ و َحِلِّهِ فَلا قَبولَ؛

بنگر در چه (لباسى) و بر چه (چيزى) نماز مى گزارى، اگر از راه صحيح و حلالش نباشد، قبول نخواهد بود.

تحف العقول ص 174

من پنجاه سال است دارم اسلام می خوانم،بگذار خلاصه اش را برایت بگوییم:

واجبات را انجام بده، به جای مستحبات تا می توانی به کار مردم برس

کار مردم را راه بینداز،اگر در قیامت کسی از تو سوال کرد

بگو:فاضل گفته بود

امام علی علیه السلام  فرمود :

كسى كه از دنيا اندوهناك مى باشد، از قضاء الهى خشمناك است، و آن كس كه از مصيبت وارد شده شِكْوه كند از خدا شكايت كرده، و كسى كه نزد توانگرى رفته و به خاطر سرمايه اش برابر او فروتنى كند ، دو سوم دين خود را از دست داده است، و آن كس كه قرآن بخواند و وارد آتش جهنم شود حتماً از كسانى است كه آيات الهى را بازيچه قرار داده است ، و آن كس كه قلب او با دنيا پرستى پيوند خورد، همواره جانش گرفتار سه مشكل است، اندوهى رها نشدنى ، و آرزوئى نايافتني.

 امام علی علیه السلام فرمود: بخشندگى ، نگاهدارندة آبروست ، و شكيبايى با مصيبت هاى شب و روز و آن كس كه با رأى خود احساس بى نيازى كند به كام خطرها افتد ، شكيبايى با مصيبت هاى شب و روز پيكار كند ، و بى تابي، زمان را در نابودى انسان يارى دهد ، و برترين بى نيازى ترك آروزهاست، و چه بسا عقل كه اسير فرمانروايى هوس است؛ حفظ و به كار گيرى تجربه رمز پيروزى است، و دوستى نوعى خويشاوندى به دست آمده است ، و به آن كس كه به ستوده آمده و توان تحمل ندارد اعتماد نكن.

خدایا خود میدانم که

دفع نمودن شیطان بهتر از رفع آن است

ولی حیف که ما همیشه دنبال رفع هستیم.

امیرالمومنین امام علی علیه‌السلام:

از کسانی مباش که،
سخن بسيار مى‌گويد، اما كردار خوب او اندك است!
براى دنياى زودگذر تلاش و رقابت دارد اما براى آخرت جاويدان آسان مى‌گذرد.
سود را زيان و زيان را سود مى‌پندارد.
از مرگ هراسناك است اما فرصت را از دست مى‌دهد.
گناه ديگران را بزرگ مى‌شمارد، اما گناهان بزرگ خود را كوچك مى‌پندارد،
طاعت دیگران را کوچک و طاعت خود را بزرگ میداند.
مردم را سرزنش میکند اما خود را نکوهش نکرده با خود را رياكارانه بر خورد مى‌كند.
خوشگذرانى با سرمايه داران را بيشتر از ياد خدا با مستمندان دوست دارد.
به نفع خود بر زيان ديگران حكم مى‌كند اما هرگز به نفع ديگران بر زيان خود حكم نخواهد كرد.
دیگران را هدایت اما خود را گمراه می‌کند.
دیگران از او اطاعت می‌کنند و او مخالفت می‌ورزد.
حق خود را به تمام می‌گیرد اما حق دیگران را به تمام نمی‌دهد.
از غیر خدا می‎ترسد اما از پروردگار خود نمی‌ترسد.

به نظر من خود شما جوانها بزرگترین مسئوولیت را دارید؛ مسوولیتی که می توانید آن را انجام

دهید. عزیزان من! هر جوانی دوست می داردکشوری که در آن زندگی می کند و خاکی را که از آن روییده،

عزیز، سربلند، مقتدر و برخوردار از همه ی زیبایی ها و نیکی ها باشد؛ دلش میخواهدجامعه ی متمدنی

داشته باشد؛ دلش می خواهد از پیشرفت های علمی و عملی برخوردارباشد؛این آرزوی هر جوانی است.

برای این، دو راه در پیش است: یک راه حل واقعی، یک راه حل کاذب و بدلی.

راه واقعی چیست؟ این است که جوان ایرانی تصمیم بگیرد در زمین خود، بذر خود را بپاشد؛ ازاندوخته و ثروت

فرهنگی خود استفاده کند؛ اراده ی خودش را به کار بگیرد؛ برای شخصیت واستقلال خود ارزش قایل شود؛

جامعه ی عاریت نخواهد و دنبال تقلید و عاریه گیری الگوهای بیگانه نباشد.

… راه کاذب چیست؟

راه حل کاذب این است که یک ملت به تغییر ظاهری دل خوش کند و از حرکت عمیق روبرگرداند. یک وقت

می بیندآدمی هست که نه معلوماتی دارد، نه سوادی دارد؛ نه تجربه ایی ندارد؛ نه اراده ایی دارد؛

نه کاری از او بر می آید؛ لباس و آرایش وشکل خودش را شبیه فلان هنر پیشه یا فلان جوان غربی کرده است،

این راه حل کاذب است. آیا شما با این کار متمدن شدید و تحول پیداکردید؟!

امام جواد (ع) فرمودند: (( هر کس به خواستگاری دختر شما آید و به تقوا و تدیّن و امانتداری او مطمئن باشید،با او موافقت کنید و گر نه شما سبب فتنه و فساد بزرگی در روی زمین خواهید شد.))

تهذیب الاحکام،ج7،ص396

پسر عمه دختر دایی بودیم و در جریان انقلاب بیشتر به دو هم رزم شباهت داشتیم تا فامیل.

زمستان 56 بود که از من خواستگاری کرد و من که آن موقع در سرم تب و تاب انقلاب بود،خیلی بهم برخورد.

یک سال و چند ماه از این جریان گذشت و در این بین،او بود که با اصرار و خواندن آیات و روایات،سعی در متقاعد کردنم داشت؛تا اینکه یک بار برای اتمام حجت آمد و گفت: «معصومه،خودت می دانی که ملاک من برای انتخاب تو،ظاهر و قیافه نبوده ولی اگر باز فکر می کنی این قضیه منتفی است بگو که دیگر با اصرارم تو را اذیت نکنم.»

نشتم و با خودم خلوت کردم.روایت دیده بودم که اگر خواستگاری برایتان آمد و با ایمان و خوش اخلاق بود،رد کردنش مفسده به دنبال دارد؛هیچ دلیلی برای رد کردنش به ذهنم نرسید،گفتم رایم.

شهید اسماعیل دقایقی

نیمه پنهان ماه4

امام على عليه السلام :

مَا أَضْمَرَ أَحَدٌ شَيْئاً إِلَّا ظَهَرَ فِي فَلَتَاتِ لِسَانِهِ وَ صَفَحَاتِ وَجْهِه‏

هيچ كس چيزى را در دل پنهان نداشت، جز اين كه در لغزش هاى زبان و خطوط چهره او آشكار شد.

نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 472 ، ح 26

رسول اكرم صلى الله عليه و آله :

مَنْ كانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ فَلْيَقُلْ خَيْراً أَوْ لِيَسْكُتْ.

هركس به خدا و روز قيامت ايمان دارد، بايد سخن خير بگويد يا سكوت نمايد.

کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 667

رسول اكرم صلى الله عليه و آله :

جَمالُ الرَّجُلِ فَصاحَةُ لِسانِهِ؛

زيبايى مرد به شيوايى زبان اوست.

شرح فارسی شهاب الاخبار ص 73

امام على عليه السلام :

أَيُّهَا النَّاسُ، فِي الْإِنْسَانِ عَشْرُ خِصَالٍ يُظْهِرُهَا لِسَانُهُ:

شَاهِدٌ يُخْبِرُ عَنِ الضَّمِيرِ، حَاكِمٌ يَفْصِلُ بَيْنَ الْخِطَابِ، وَ نَاطِقٌ يُرَدُّ بِهِ الْجَوَابُ، وَ شَافِعٌ يُدْرَكُ بِهِ الْحَاجَةُ،

وَ وَاصِفٌ يُعْرَفُ بِهِ الْأَشْيَاءُ،وَ أَمِيرٌ يَأْمُرُ بِالْحَسَنِ، وَ وَاعِظٌ يَنْهى‏ عَنِ الْقَبِيحِ،وَ مُعَزٌّ تُسَكَّنُ بِهِ الْأَحْزَانُ،

وَ حَاضِرٌ تُجْلى‏ بِهِ الضَّغَائِنُ، وَ مُونِقٌ تَلْتَذُّ بِهِ الْأَسْمَاعُ.

در انسان ده خصلت وجود دارد كه زبان او آنها را آشكار مى سازد:

زبان گواهى است كه از درون خبر مى دهد. داورى است، كه به دعواها خاتمه مى دهد.

گويايى است كه بوسيله آن به پرسش ها پاسخداده مى شود. واسطه اى است كه با آن مشكل برطرف مى شود.

وصف كننده اى است كه با آن اشياء شناخته مى شود. فرماندهى است كه به نيكى فرمان مى دهد.

اندرزگويى است كه از زشتى باز مى دارد. تسليت دهنده اى است كه غمها به آن تسكين مى يابد.

حاضرىاست كه بوسيله آن كينه ها برطرف مى شود و دلربايى است كه گوشها بوسيله آن لذّت مى برند.

كافى(ط-الاسلامیه) ج 8 ، ص 20

امام حسين عليه السلام :

إِنَّ لِسَانَ ابْنِ آدَمَ يُشْرِفُ كُلَّ يَوْمٍ عَلَى جَوَارِحِهِ فَيَقُولُ كَيْفَ أَصْبَحْتُمْ فَيَقُولُونَ بِخَيْرٍ إِنْ تَرَكْتَنَا وَيَقُولُونَ اللَّهَ اللَّهَ فِينَا وَ

يُنَاشِدُونَهُ وَ يَقُولُونَإِنَّمَا نُثَابُ بِكَ وَ نُعَاقَبُ بِكَ.

زبان آدميزاد، هر روز به اعضاى او نزديك مى شود و مى گويد: چگونه ايد؟

آنها مى گويند: اگر تو ما را به خودمان واگذارى، خوب هستيم

ومى گويند: از خدا بترس و كارى به ما نداشته باش:

و او را سوگند مى دهند و مى گويند: ما فقط به واسطه تو پاداش مى يابيم و به واسطهتو، مجازات مى شويم.

خصال ص6 - مستدرک الوسایل ج 9 ، ص 25 ، ح 10105 - بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 68 ، ص278، ح 14

امام باقر عليه السلام :

فِي قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً قَالَ قُولُوا لِلنَّاسِ أَحْسَنَ مَا تُحِبُّونَ

أَنْ يُقَالَ لَكُمْ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يُبْغِضُ اللَّعَّانَ السَّبَّابَ الطَّعَّانَعَلَى الْمُؤْمِنِينَ

الْفَاحِشَ الْمُتَفَحِّشَ السَّائِلَ الْمُلْحِفَ وَ يُحِبُّ الْحَيَّ الْحَلِيمَ الْعَفِيفَ الْمُتَعَفِّفَ.

درباره اين گفته خداوند كه «با مردم به زبان خوش سخن بگوييد» فرمود:

بهترين سخنى كه دوست داريد مردم به شما بگويند،به آنها بگوييد،

چرا كه خداوند، لعنت كننده، دشنام دهند، زخم زبان زن بر مؤمنان، زشت گفتار، بدزبان و گداى سمج را دشمن

مى داردو با حيا و بردبار وعفيفِ پارسا را دوست دارد.

امالى (صدوق) ص 254

امام صادق عليه السلام :

كُونُوا دُعَاةً لِلنَّاسِ بِغَيْرِ أَلْسِنَتِكُمْ لِيَرَوْا مِنْكُمُ الْوَرَعَ وَ الِاجْتِهَادَ وَ الصَّلَاةَ وَ الْخَيْرَ فَإِنَّ ذَلِكَ دَاعِيَةٌ.

مردم را به غير از زبان خود، دعوت كنيد، تا پرهيزكارى و كوشش در عبادت و نماز و خوبى را از شما ببينند، زيرا اينها خود دعوت كننده است.

كافى(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 78 ، ح 14

امام على علیه السلام :

وَرَعُ الْمُنَافِقِ لَا يَظْهَرُ إِلَّا عَلَى لِسَانِه‏

پرهيزكارى منافق جز در زبانش ظاهر نمى ‏شود.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 459 ، ح 10509