روزی امام حسن مجتبی علیه السلام لباس فاخری پوشید،وضع خود را آراست عطر زد و سوار بر مرکب شد و در صورتی بسیار عالی از خانه خارج شد  در بین راه شخصی که یهودی بود و از شدت فقر و تنگدستی ،لباس های مندرس پوشیده و لاغر و ضعیف بود و وضع اسفناکی داشت به اوبرخورد… بیشتر »

ای شهر نشسته در غم ای زمزمه نشسته بر اندوه! ای زمزم گریسته بر خلوت غبار! ای ناله‌های فروخفته در نای لحظه‌ها؛ اندوهتان بلند! هان بگویید، اینک این رستخیز نا به هنگام، از پی چیست؟! این که بنشانده‌ست بر آیینه دل‌ها، غبار؟! این که برده از دل پیروجوان، اینک… بیشتر »

در روزگاری که «کرامت انسانی» به تاراج «قومیّت» می‌رفت در آن زمان که «عبودیت» را عفریت «جهالت»، به بر هوت «شرک» رانده بود و شکوفه‌های «عاطفه»، ناشکفته در گور «نخوت» دفن می‌شدند و شعر و شراب و شهوت، متاع بازار «عکاظ» بود، آمدی؛ با دست‌هایی از بوی بهشت با… بیشتر »