ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﺑﻮﺷﻬﺮ
ﺷﻬﻴﺪ ﺳﻴﺪهادى ﺁراﻣﻰ
‫ﻧﺎم ﭘﺪر: رﺳﻮل
‫ تاریخ تولد: هشت بهمن سال چهل و پنج
‫ﻣﻴﺰان تحصیلات: ﺳﻮم راهنمایی
‫تاریخ ﺷﻬﺎدت:یکم شهریور سال شصت
ﻣﺤﻞ ﺷﻬﺎدت: کرﺧﻪ ﻧﻮر

زﻧﺪﮔﻴﻨﺎﻣﻪ:

‫در ﺳﺎل 1345 در ﺧﺎﻧﻮادﻩ اى ﻣﺬهﺒﻰ ﺑﺪﻧﻴﺎ ﺁﻣﺪ در ﺳﻦ ۶ سالگی ﺑﻪ ‫ﻣﺪرﺳﻪ رﻓﺖ و دورﻩ اﺑﺘﺪایی را در ﻣﺪرﺳﻪ ﭘﻮرﺳﻴﻨﺎ ﺑﺎ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﮔﺬراﻧﺪ ‫و ﺳﭙﺲ وارد دورﻩ راهنماییﺷ در ﻣﺮاﺳﻢ ﻣﺬهبی و دینی و ‫ﻓﻌﺎلیتهاى ﻓﺮهنگی و اﺟﺘﻤﺎﻋﻰ از ﺟﻤﻠﻪ: ﭘﺨﺶ اﻋﻼﻣﻴﻪ ها، شرکت در ‫تظاهرات و راهپیماﺋﻴﻬﺎ، راﻩ اﻧﺪازى کﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻋمومی ﻣﺤﻞ ﺣﻀﻮر‫ﻣﺴﺘﻤﺮ داﺷﺖ. تا اینکه تحصیلات راهنمایی وى ﻣﺼﺎدف ﺑﻮد ﺑﺎ ﺁﻏﺎز ‫ﺟﻨﮓ تحمیلی، ﺑﻪ همین دلیل ﺑﻤﻨﻈﻮر دﻓﺎع از ایران اﺳﻼﻣﻰ و ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ‫ﺑﺎ دﺷﻤﻦ ﺑﻌﺜﻰ ﺑﻪ ﺟﺒﻬﻪ هاى ﻧﻮر ﻋﻠﻴﻪ ﻇﻠﻤﺖ اﻋﺰام و ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﭘﺲ از ‫رویارویی ﺑﺎ دﺷﻤﻦ در تاریخ١/۶/۶٠ در ﻣﻨﻄﻘﻪ کرﺧﻪ ﻧﻮر ﺑﻪ درﺟﻪ ‫رﻓﻴﻊ ﺷﻬﺎدت ﻧﺎﺋﻞ ﺁﻣﺪ.

امام محمد باقر علیه السلام:

قَالَ لَهُ رَجُلٌ إِنِّي ضَعِيفُ الْعَمَلِ قَلِيلُ الصَّلَاةِ قَلِيلُ الصَّوْمِ

وَ لَكِنْ أَرْجُو أَنْ لَا آكُلَ إِلَّا حَلَالًا وَ لَا أَنْكَحَ إِلَّا حَلَالًا

فَقَالَ وَ أَيُّ جِهَادٍ أَفْضَلُ مِنْ عِفَّةِ بَطْنٍ وَ فَرْج‏

در پاسخ به كسى كه عرض كرد: من در عمل ناتوانم و نماز و روزه كم به جا مى‏ آورم

اما سعى می كنم جز حلال نخورم و جز با حلال نزديكى نكنم

فرمودند: چه جهادى برتر از پاك نگهداشتن شكم و شرمگاه؟!

محاسن ص292، ح448

امام على عليه ‏السلام:

عَلَيْكُمْ بِالْجَدِّ وَ الِاجْتِهَادِ وَ التَّأَهُّبِ وَ الِاسْتِعْدَادِ وَ التَّزَوُّدِ فِي مَنْزِلِ الزَّادِ

وَ لَا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا كَمَا غَرَّتْ مَنْ كَانَ قَبْلَكُمْ مِنَ الْأُمَمِ الْمَاضِيَةِ وَ الْقُرُونِ الْخَالِيَةِ

بر شما باد به تلاش و سختكوشى و مهيا شدن و آماده گشتن و توشه برداشتن از سراى توشه (دنيا).

مبادا زندگى دنيا شما را بفريبد چنان كه ملتهاى گذشته و اقوام پيشين را فريفت.

نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 352

جمله جمله نه! واژه واژه تورا / ای سفر کرده گفتگو کردیم

کوچه کوچه نه! خانه خانه تورا / سالیانی ست جستجو کردیم

سوره سوره نه! آیه آیه تو را / در مناجات آرزو کردیم

جمعه جمعه نه! لحظه لحظه تو را / ندبه کردیم و های و هو کردیم . . .

به نظر من خود شما جوانها بزرگترین مسئوولیت را دارید؛ مسوولیتی که می توانید آن را انجام

دهید. عزیزان من! هر جوانی دوست می داردکشوری که در آن زندگی می کند و خاکی را که از آن روییده،

عزیز، سربلند، مقتدر و برخوردار از همه ی زیبایی ها و نیکی ها باشد؛ دلش میخواهدجامعه ی متمدنی

داشته باشد؛ دلش می خواهد از پیشرفت های علمی و عملی برخوردارباشد؛این آرزوی هر جوانی است.

برای این، دو راه در پیش است: یک راه حل واقعی، یک راه حل کاذب و بدلی.

راه واقعی چیست؟ این است که جوان ایرانی تصمیم بگیرد در زمین خود، بذر خود را بپاشد؛ ازاندوخته و ثروت

فرهنگی خود استفاده کند؛ اراده ی خودش را به کار بگیرد؛ برای شخصیت واستقلال خود ارزش قایل شود؛

جامعه ی عاریت نخواهد و دنبال تقلید و عاریه گیری الگوهای بیگانه نباشد.

… راه کاذب چیست؟

راه حل کاذب این است که یک ملت به تغییر ظاهری دل خوش کند و از حرکت عمیق روبرگرداند. یک وقت

می بیندآدمی هست که نه معلوماتی دارد، نه سوادی دارد؛ نه تجربه ایی ندارد؛ نه اراده ایی دارد؛

نه کاری از او بر می آید؛ لباس و آرایش وشکل خودش را شبیه فلان هنر پیشه یا فلان جوان غربی کرده است،

این راه حل کاذب است. آیا شما با این کار متمدن شدید و تحول پیداکردید؟!

قال الصادق عليه‎السلام: من صام لله عزوجل يوما فى شدة الحر فاصابه ظما و كل الله به الف ملك يمسحون وجهه و يبشرونه حتى اذا افطر؛
هر كس كه در روز بسيار گرم براى خدا روزه بگيرد و تشنه شود خداوند هزار فرشته را مى‏گمارد تا دست‏ به چهره او بكشند و او را بشارت دهند تا هنگامى كه افطار كند.
(الكافى، ج 4، ص 64، ح 8/ بحارالانوار، ج 93، ص 247)