دیدی نانوا چطور خمیر نان سنگک را پهن می کند و درون تنور می گذارد…
چه اتفاقی می افتد؟! خمیر به سنگها می چسبد!
اما نان هرچه پخته تر می شود، از سنگها جدا می شود…حکایت آدم ها همین است؛
سختیهای این دنیا، حرارت تنور است…و این سختی هاست که انسان را پخته تر می کنند…
و هر چه انسان پخته تر می شود سنگ کمتری بخود می گیرد…سنگها تعلقات دنیایی هستند…
ماشین من، خانه من، کارخانه من….
آنوقت که قرار است نان را از تنور خارج کنند سنگها را از آن می گیرند!

خوشا به حال آنکه در تنور دنیا آنقدر پخته می شود که به هیچ سنگی نمی چسبد!