امام علی (عليه السلام) فرمودند: مَا عَالَ مَنِ اقْتَصَدَ.كسى كه در هزينه كردن اعتدال پيشه كند هرگز فقير نخواهد شد.شرح و تفسير حکمت 140 نهج البلاغه:امام علی (عليه السلام) در اين كلام كوتاه و نورانى خود اشاره به آثار ميانه روى در امور كرده و مى فرمايد: «كسى كه در هزينه كردن ميانه روى كند هرگز فقير نخواهد شد»، (مَا عَالَ مَنِ اقْتَصَدَ). «عال» از ريشه «عيل» (بر وزن عين) در اصل به معناى عيالمند شدن است، ولى اين واژه به معناى فقير نيز به كار رفته است. بعضى گفته اند اگر از ماده «عول» باشد به معناى فزونى عيال است و اگر از ريشه «عيل» باشد به معناى فقر است و «اقتصاد» به معناى ميانه روى در هر كار مخصوصاً در امور مالى است.اين معنا امروز هم در مقياس كوچك خانواده و هم در مقياس وسيع جامعه ثابت شده است كه اگر از اسراف و تبذير پرهيز شود و در هزينه كردن سرمايه ها صرف جويى و ميانه روى گردد بسيارى از مشكلات حل مى شود، مشكل زمانى براى فرد يا جامعه پيدا مى شود كه حساب دقيقى براى هزينه ها و نيازها در نظر نگيرد و يا بى حساب و كتاب آنچه را دارد هزينه كند كه به يقين زمانى فرا مى رسد كه فرد يا جامعه در فقر فرو مى روند.در منابع اسلامى نيز روايات فراوانى در اين زمينه ديده مى شود، از جمله در روايتى از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) مى خوانيم: «الإقْتِصادُ فِى النَّفَقَةِ نِصْفُ الْمَعِيشَةِ، ميانه روى در مخارج زندگى نيمى از معيشت انسان را تأمين مى كند».در حديثى از اميرمؤمنان(عليه السلام) در غررالحكم مى خوانيم: «مَنْ صَحِبَ الاِْقْتِصادَ دامَتْ صُحْبَةُ الْغِنى لَهُ وَجَبَرَ الاِْقْتِصادُ فَقْرَهُ وَخَلَلَهُ، كسى كه همنشين ميانه روى باشد غنا و بى نيازى پيوسته همنشين او خواهد بود و اقتصاد فقر او را جبران و مشكلات او را برطرف مى سازد».در حديث ديگرى از امام صادق(عليه السلام) آمده است كه فرمود: «ضَمِنْتُ لِمَنْ اِقْتَصَدَ أنْ لا يَفْتَقِرُ، من ضمانت مى كنم كسى كه ميانه روى پيشه كند هيچ گاه فقير نشود». البته ميانه روى نه تنها در مسائل اقتصادى و مالى در مقياس فرد و جامعه، بلكه در همه كارها مطلوب است حتى توصيه شده كه مؤمنان در عبادت كه وسيله قرب الى الله است نيز ميانه روى را از دست ندهند.مرحوم «كلينى» در كتاب كافى بابى تحت عنوان اقتصاد در عبادت آورده كه نخستين حديثش از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) چنين است: «إنَّ هذا الدّينُ مَتِينٌ فَاَوْغِلُوا فيهِ بِرِفْق وَلا تُكَرِّهُوا عِبادَةَ اللهِ إلى عِبادِ اللهِ فَتَكُونُوا كَالرّاكِبِ الْمُنْبَتِّ الَّذي لا سَفَراً قَطَعَ وَلا ظَهْراً أبْقى، اين آئين حساب شده و متين است. در اين مسير با مدارا حركت كنيد و بندگان خدا را به عبادت زياد مجبور نكنيد كه همانند سوار وامانده اى مى شويد كه نه به مقصد رسيده و نه حيوان را سالم گذارده است»

با جمعی از “حلقه جهادی محبین” برای توزیع یک وعده شام گرم به محله امام زاده یحیی رفتیم. میانه راه خانه ای قدیمی و نسبتا متروکه ای سر زدیم که 27 خانوار دورتادور حیاط خانه در آلونک های 7 تا 11 متری زندگی می کردندکوچه ای تنگ و درب آهنی خشن و کم عرض و زنگ گرفته و بعد هم پله های بلند با موزائیک های شکسته، راه رسیدن به حیاط خانه بود.حجاب دیوارهای گچ مرده، لباس های کهنه و خیس روی طناب بود . بوی تند مواد و ذغال از زیرزمینی که از طریق پنجره ای به کف حیاط  راه داشت، بیرون می زد و هوا را تلخ می کرد.آنطرف تر زنی نشسته بود که گفته می شد شوهرش را دستگیر کردند و به جرم حمل مواد مخدر به 5 سال زندان محکوم است. همراه و آشنای محل می گفت این زن جوان در آستانه انحراف است و می گوید اگر شیرخشک نوزادم جور نشود مجبورم تن فروشی کنم.خانم دیگری مضطرب و چادر به کمر ایستاده و بی توجه به توزیع غذا، مدام از عقب افتادن اجاره خانه اش می نالد. از بداخلاقی صاحب خانه می گفت و اینکه تهدیدش کرده اسباب و اثاثیه را بیرون می ریزد؛ ماهی 100 هزار تومان اجاره این اتاقک بود.پیرزن خسته و غمین دیگری روی بالکن نشسته و زیر لب ورد می خواند. آنطرف تر هم کودکان خردسال با موتور معیوب و از کار افتاده همسایه بازی می کردند.از جمع ما برخی در حال توزیع غذا و برخی هم با بچه ها بازی می کردند. بین این گروه جهادی چند نفری هم طلبه بودند.  طلبه ها همزمان با توزیع غذا با اهل خانه گپ و گفت و خوش و بش داشتند. در این اثنا طلبه جوانی سمت یکی از این آلونک های تنگ و تاریک رفت. خانه ای 9 متری که بوی تند تریاک از پنجره کوچک اتاق بیرون می زد.طلبه در می زند و دختر جوان از پشت پنجره می گوید لطفا در را از پشت باز کنید. از بیرون روی در قفل زده بودند تا نتواند از خانه خارج شود. در از بیرون باز می شود و زن جوان معتاد با آرایش زننده ای جلو می آید تا غذا را تحویل بگیرد.اما چشمش که به عبا و عمامه می افتد گوئی که انتظار نداشته، سفره دلش باز می شود و بی مقدمه از زندگی تلخش می گوید.روحانی جمع ما خجالت می کشد و در تمام مدت سکوت کرده و سرش پایین است.  زن با صدائی بی جوهر و با لحن آرام حرف می زند که نکند جز طلبه کسی بشنود. چند دقیقه ای می گذرد تا اینکه حرفش تمام و ساکت می شود. شاید منتظر بود طلبه نصیحتی کند، یا وعده ای دهد، یا حداقل دعائی کند و رد شود.طلبه جوان مکثی می کند و در انتها یک جمله می گوید و بسرعت از اتاق بیرون می آید: “خواهرم ببخشید. به خاطر کم کاری ماست که شماها در این سختی هستید و گرفتارید. خواهرم ببخشید، ببخشید…"با خودم فکر کردم این طلبه از چه چیز عذرخواهی می کند؟ از کدام کار ناکرده اش می گوید؟ از کدام قصور و تقصیر سخن می گوید؟لحظاتی گذشت و افکاری از ذهنم عبور کرد که در واپیسن دقایق حضور، نگاهم به این خانه دودآلود و فسرده را تغییر داد. دوست داشتم مجدد برگردم و از تک تک اهالی خانه طلب عذر کنم.

*آری این مردم اگر گرفتار مشکلات تودرتو و معاصی هولناک و درد آلود شدند؛ ما مقصریم.

*مقصریم از اینکه برای رفع گرفتاری این مردم تلاش نکردیم. شاید هم بالاتر از این…

*مقصریم از اینکه جامعه ای فراهم ساختیم که قربانی اش این مردم آسیب دیده اند. شاید هم بالاتر از این….

بزرگی می گفت؛ ما مقصریم. مقصریم که آنقدر انسانیت بخرج ندادیم و دیندار نبودیم  و به تکلیف مان عمل نکردیم که شرایط  ظهور فراهم شود تا آنقدر ظلم و رنج در گوشه گوشه عالم نباشد. رنج این عالم از گناهان ماست؛ گناه این مردم از معاصی ما.

 منبع: جهان

امام علی (عليه السلام) فرمودند: الْهَمُّ نِصْفُ الْهَرَمِ. غم و اندوه نيمى از پيرى است.

شرح و تفسير حکمت 143 نهج البلاغه:

امام علی (عليه السلام) در اين گفتار كوتاه و حكيمانه تأثير غم و اندوه را در جسم و روح انسان بيان مى دارد و مى فرمايد: غم و اندوه نيمى از پيرى است» (الْهَمُّ نِصْفُ الْهَرَمِ).

 

اشاره به اين كه بسيار مى شود كه غم و اندوه، انسان را پير مى كند، هرچند انسان به حسب سن و سال پير نشده باشد، موهاى او تدريجاً سفيد مى شود، قامت وى خميده و قواى بدن رو به تحليل مى رود و از نظر فكرى و روحى نيز احساس پيرى مى كند. منظور امام علی (عليه السلام) اين است كه انسان تا مى تواند غم و اندوه را به خود راه ندهد و از آثار سوء آن بپرهيزد.

 البته انكار نمى توان كرد اسباب غم و اندوه مختلف است و بخشى از آن قابل اجتناب نيست، گاه مربوط به مسائل دينى و معنوى است كه انسان به هر حال با آن دست به گريبان خواهد بود.

حتى در حديث معروفى از ابن عباس مى خوانيم كه مى گفت: هيچ آيه اى شديدتر و مشكل تر از اين آيه (فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ) بر پيامبر(صلى الله عليه وآله) نازل نشد و از اين رو هنگامى كه اصحاب آن حضرت پرسيدند: اى رسول خدا چرا به اين زودى موهاى شما سفيد شده و آثار پيرى نمايان گشته فرمود: شَيَّبَتْني هُودُ وَالْواقِعَةُ، سوره «هود» و «واقعه» مرا پير كرد.

گفته شده علت همان دستورى است كه خداوند به پيغمبرش درباره استقامت در مقابل دشمنان سرسخت و كينه توز و بى رحم داده است. (و مى دانيم سوره «هود»و «واقعه» هر دو در مكه نازل شده در زمانى كه پيامبر(صلى الله عليه وآله)سخت از طرف مشركان در فشار بود و گفته اند: سوره «هود» بعد از وفات «ابوطالب» و «خديجه» نازل شد كه امواج غم و اندوه از هر سو قلب پاك پيامبر(صلى الله عليه وآله) را احاطه كرده بود).

 ولى به هر حال بسيارى از عوامل غم و اندوه امورى است كه انسان مى تواند خود را از آن دور دارد يا نسبت به آن بى اعتنا باشد، از اين رو در حديثى آمده است كه زيارت اهل قبور غم و اندوه را زايل مى كند، زيرا سرچشمه بسيارى از اندوه ها امور مادى است، هنگامى كه انسان به زيارت اهل قبور مى رود و پايان كار دنيا را مى بيند كه ثروتمند و مسكين همه در يك جا خفته اند و هيچ كدام جز كفنى با خود از اين دنيا نبرده اند آرامش پيدا مى كند.

در طب امروز اين مسئله به روشنى ثابت شده كه سرچشمه بسيارى از بيمارى هاى جسمى ناراحتى هاى روحى است، بيمارى هاى اعصاب، قلب، معده و غير آن در بسيارى از موارد از فشارهاى عصبى و به اصطلاح استرس ها و غم و اندوه ها ناشى مى شود و درمانى جز خلاص كردن خود از غم و اندوه ها ندارد و اگر انسان عزم راسخ و اراده قوى داشته باشد مى تواند خود را از آن دور دارد.

 بسيارى از حكما و شعرا براى كمك كردن به انسان ها براى فراموشى اسباب اين گونه غم و اندوه ها سخنان نغز و پربارى دارند. شاعر عرب مى گويد: ما فاتَ مَضى وَما سَيَأْتيكَ فَأَيْنَ *** قُمْ فَاغْتَنِمِ الْفُرْصَةَ بَيْنَ الْعَدَمَيْنِ و شاعر فارسى زبان مى گويد: از دى كه گذشت هيچ از آن ياد مكن *** فردا كه نيامدست فرياد نكن در واقع اين دو شاعر گويا مطلب خود را از حديث امام صادق(عليه السلام)اخذ كرده اند آنجا كه مى فرمايد: «اصْبِرُوا عَلَى الدُّنْيا فَإنَّما هِىَ ساعَةٌ فَما مَضى مِنْهُ فَلا تَجِدُ لَهُ أَلَماً وَلا سُروراً وَما لَمْ يَجِىءْ فَلا تَدْري ما هُوَ وَإنَّما هِىَ ساعَتُكَ الَّتي أنْتَ فيها فَاصْبِرْ فيها عَلى طاعَةِ اللهِ وَاصْبِرْ فيها عَلى مَعْصِيَةِ اللهِ،» در برابر امور دنيا صبر و شكيبايى پيشه كنيد، زيرا ساعتى بيش نيست، آنچه گذشته است نه دردى از آن احساس مى كنى نه سرورى و آنچه نيامده است نمى دانى چيست، بنابراين دنيا براى تو همان ساعتى است كه در آن هستى پس در برابر اطاعت خداوند شكيبايى پيشه كن و بر ترك معصيت صبر نما.

 در حقيقت بسيارى از افكار غم انگيز افكار بيهوده اى است كه ما خودمان آن را براى خود فراهم مى كنيم مثلا مى نشينيم خود را با افراد بالادست مقايسه مى كنيم و بر محروميت خود اشك حسرت مى ريزيم و گاه مى گوييم: اى كاش فلان فرصت را از دست نمى دانيم كه اگر نداده بوديم امروز چه ثروت يا چه مقامى داشتيم. به همين دليل دستور داده شده است كه هميشه به پايين تر از خود نگاه كنيد تا شاد و خرم باشيد و نگاه به بالاتر نكنيد تا غمگين و اندوهگين شويد. نيز بسيار مى شود كه به هنگام وقوع حوادث ما يك روى سكه را مى بينيم و نگران مى شويم در حالى كه سوى ديگر سكه ممكن است امورى باشد كه بهترين كمك را به ما كند. قرآن مجيد مى فرمايد: «(فَعَسَى أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئاً وَيَجْعَلَ اللهُ فِيهِ خَيْراً كَثِيراً)، چه بسا چيزى خوشايند شما نباشد، و خداوند خير فراوانى در آن قرار مى دهد».

اگر مهربانی خدا نبود…

اگر مهربانی و عفو خدا که به هر بهانه‌ای بر سر و روی ما می‌بارد نبود، آن‌وقت می‌فهمیدیم یک گناه کافی است تا انسان به مرز نابودی برسد و دومینوی سقوط آغاز شود.

شلومو الیاهو در یک برنامه شبکه دهم تلویزیون رژیم صهیونیستی خواهان “عدم تعامل یا معاشرت یا حتی تماس” با اعراب شد.

او که خاخام اعظم صهیونیست ها در شهر صفد در فلسطین اشغالی است، افزود: حکمای ما خوردن غذا با اعراب سر یک میز را منع کرده اند. ما نباید به عروسی ها و جشن های آنها برویم.

این حاخام درباره بستنی خوردن یک زن یهودی با دوستان عرب خودش گفت: حتی خوردن یک لیوان آب با آنها ممنوع است. حتی نزدیک شدن به آنها ممنوع است. پخت و پز با آنها نیز مجاز نیست.

ساکنان عرب شهر صفد از اقدامات خصمانه و نژادپرستانه یهودیان تندرو علیه خودشان دچار رنج و مشکلات هستند.

الیاهو به مواضع خصمانه و نژادپرستانه درقبال فلسطینی ها و به طور کلی اعراب مشهور است و قبلا نیز بر لزوم به قتل رساندن فلسطینی ها تاکید کرده و خرید یا اجاره خانه از اعراب را حرام دانسته است.

منبع : خبرگزاری برنا

امام باقر علیه السلام:

ما كودكان خود را وقتى پنج ساله ‏اند ، به نماز امر مى‏ كنيم.
ولى شما كودكانتان را وقتى هفت ساله شدند به نماز امر كنيد.

اشتباهات فرزندتان را راحت ببخشيد و به او جبران كردن و كار درست را بياموزيد.
با اين كار به فرزندتان مياموزيد با خود مهربان باشد

فرزندتان را به اشتباهاتش نياويزيد. به او كمك كنيد از اشتباهاتش بياموزد.

به گزارش  باشگاه خبرنگاران جوان؛ سیدحسن نصرالله شب گذشته (6 شهریور) به مناسبت خروج تروریست‌های داعش از مرز این کشور و سوریه درباره آخرین تحولات منطقه سخنرانی کرد.

دبیرکل حزب‌الله لبنان در سخنرانی خود اعلام کرد: “ما در توافق جرود ابتدا موضوع اسیران ارتش لبنان و سپس موضوع شهدا و اسرای حزب الله را پیگیری کردیم. آزادی اسرا و تحویل گرفتن پیکر شهدای سوری، افغان و دیگر رزمندگان و آزادی دو اسقف و یک خبرنگار لبنانی هم بخشی از مذاکرات بود. 3تن از اجساد شهدا را در مبادله با داعش در ساعات آينده تحويل خواهيم گرفت؛ دو تن از آنها لبنانى و يكنفر همان ايرانى است كه توسط داعش دستگير وشكنجه شد و سرش از بدنش جدا شد".در زیر می توانید فیلمی از این گفته سيدحسن نصرالله در مورد دریافت پیکر دو شهيد لبنانی و شهید محسن حججی را مشاهده کنید.گفتنی است؛ المیادین گزارش داد بر اساس توافق “الجرود” بين محور مقاومت و داعش، داعش پيكر مطهر شهيد حججی را به حزب الله تحويل می‌دهد.

رهبر انقلاب در دیدار طلبه‌های تهران: برای تداوم و حفظ انقلاب باید مبارزه کرد!