کار انقلاب فقط با «آرامش» پیش می‌رود!
کار انقلاب فقط با «آرامش» پیش می‌رود!
آرامش، یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های انقلاب ما بود. انقلاب ما اکثراً با شعار و تظاهرات جلو رفته، نه با درگیری و کشتار! انقلاب ما، انقلاب آرامی بود، به‌حدی که در 12بهمن کسی پیش‌بینی نمی‌کرد در 22بهمن انقلاب به پیروزی برسد!
بعد از انقلاب تاکنون اولا تحول‌های مثبتی که صورت گرفت، همه با آرامش توأم بوده است، ثانیا جریان‌هایی که از انقلاب جدا شدند نوعاً با ناآرامی شروع کردند و کارشان به ناآرامی ختم شد.
بعضی‌ها نان‌شان در شلوغ‌کردن و هیجانات سیاسی است! در حالی که انقلاب ما یک انقلاب عقلانی است، که کارش فقط در آرامش پیش می‌رود!
چرا رهبری فرمود «دو قطبی شدن صلاح نیست»؟ چون دو قطبی شدن هم یک نوع هیجان سیاسی کاذب ایجاد می‌کند، اگرچه موقتاً آراء را افزایش دهد و شور انتخاباتی را بالا ببرد، ولی شعور انتخاباتی را قطعاً کاهش می‌دهد.
بعضی‌ها وقتی می‌بینند که در انتخابات موفق نمی‌شوند، قبل از انتخابات مواضعی مطرح می‌کنند که چهره‌های انقلابی را به تند سخن گفتن وادار کنند، تا فضا آکنده از درگیری و ناارامی شود و هیجانات سیاسی به جای عقلانیت حاکم شود تا برنده شوند. حداقل این درگیری‌ها در روزنامه‌هاست، و حداکثرش در خیابان.
درگیری در روزنامه‌ها تا درگیری‌های در خیابان، راهبرد برخی برای پیروزی در انتخابات است.
در غائلۀ 18تیر چون پیش‌بینی کرده بودند که در انتخابات رأی نمی‌آورند، شلوغ‌کاری کردند.
انقلاب ما و فضای سیاسی جامعۀ ما نیاز به آرامش دارد تا پیش برود. حرف حقِ ما در بستر آرامش پیش می‌رود.
آیا تا حالا شده است که هیجان سیاسی به نفع جبهۀ حق تمام شود؟! ممکن است هیجانات سیاسی گاهی به نفع حق تمام شود، اما موقتی و پرآسیب است.
اگر گروهی از مردم راه غلط می‌رفتند و ما با شلوغ‌کاری بتوانیم روشن‌گری کنیم چطور؟ خواهش می‌کنم بگذارید مردم همان مسیر غلط‌شان را بروند، اما شما شلوغش نکنید؛ فضای ناآرام به نفع حق نیست.
هیجان‌های سیاسی برای کسی که حرف حق دارد، خوب نیست! چون شلوغ کردن، حق را روشن نمی‌کند، بلکه یک پرونده‌های کاذبی را برای آینده باز می‌گذارد و کینه و کدورت‌هایی پیش می‌آید که به سادگی برطرف نمی‌شود.
رهبر انقلاب، یک جراحی بی‌نظیر را در فضای سیاسی کشور انجام دادند و به یک آقایی فرمودند «شما نیایید چون دو قطبی می‌شود» این خیلی معنا دارد! فضای آرام فضایی است که حرف منطقی ما به کرسی بنشیند.
استاد پناهیان
