انجام وظيفه از روي عشق و اخلاص

در اواخر مرحله اول عمليات کربلاي 5 بوديم. شرايط سختي بر گردانها و واحدهاي عملياتي لشکر تحميل شده بود و لازم بود که يک سازماندهي مجددي صورت پذيرد. در اين اثني ماموريت انجام عمليات دشواري براي تحکيم خط مقدم به لشکر واگذار شده بود. برخي از مسئولين لشکر اعتقاد داشتند با توجه به شرايط ويژه لشکر اين عمليات يا توسط يگانهاي ديگر انجام شود يا حداقل چند روز ديگر برگزار گردد. شهيد خرازي عليرغم علم بر اوضاع و درک مشکلات لشکر، به همه واحدها و گردان عملياتي (به فرماندهي حاج علي مزروعي) دستور آمادگي براي انجام عمليات را داده بود. صبح قبل از عمليات با شهيد خرازي عازم قرارگاه فرماندهي کل شديم. من در بيرون سنگر فرماندهي منتظر ايشان بودم که ديدم حاج حسين و آقا رحيم صفوي (فرمانده فعلي سپاه) از جلسه بيرون آمدند و با يکديگر مشغول صحبت شدند. آقا رحيم در يک لحظه به حاج حسين گفت شرايط لشکر را درک مي کنم ولي عمليات امشب را نه فقط به عنوان يک وظيفه بلکه بايستي از روي عشق بايد انجام دهي و راهي نيز غير از اين نداريم. حاج حسين پس از شنيدن اين مطلب (انجام وظيفه از روي عشق) سرش را لحظاتي پائين انداخت و بعد رو به من کرد و گفت برو به همه نيروها بگو براي انجام عمليات آماده باشند. بلافاصله عازم منطقه عملياتي شدم و به همه واحدها دستور حاج حسين ابلاغ شد. وقتي با شهيد علي مزروعي فرمانده گردان عملياتي مواجه شدم و دستور حاج حسين را به وي گفتم او نيز همان برخورد عاشقانه شهيد خرازي با دستور انجام داد.
اگرچه در جنگ ما درايت و برنامه ريزي دقيق وجود داشت، ولي با توجه به نابرابري امکانات و حمايت گسترده ارتجاع منطقه و استکبار جهاني از صدام موفقيت ما مديون رشادت، اعتقاد و توکل بر خدا، توسل به ائمه و انجام وظيفه از روي اخلاص و عشق بود. نهادينه کردن فرهنگ بسيجي و منش رزمندگان دفاع مقدس در تمام حوزه هاي اجتماعي به ويژه در سيستم دولتي وظيفه فردي و جمعي همه ما مي باشد.