به فرزندانتان برسید؛

« قوا انفسکم و اهلیکم نارا وقودها النّاس و الحجاره ».

حق نداریم فرزندان را رها کنیم. سعی تان این باشد که ایمانشان را حفظ کنید.

کاری نکنید که ایمان جوانتان، دختر و پسرتان- اگر دانشجوست، اگر کاسب است، اگر مشغول کار دیگر است- به مبانی شما متزلزل شود. گاهی انسان با دست و زبان بی مهار و بیرون از کنترل و با عمل غلط خودش کاری می کند که جوان خود را از دین و مبانی دینی و اعتقادات و اصول دور می کند؛ او را بی اعتقاد می کند. ما چنین کسانی را داشتیم؛ از هر دو طرف هم ممکن است. گاهی با سختگیری های بیجا – که بنده به سختگیری های بیجا اصلاً توصیه نمی کنم- و گاهی هم با برخورد تند و تلخ و ترش، بعضی ها بچه ها را زده می کنند؛ بعضی هم از آن طرف با بی مبالاتی ها و لا ابالی گری ها و امکانات بی حساب در اختیار بچه ها گذاشتن و از هر غلط آنها با اغماض چشم پوشی کردن، بچه ها را با دست خود طرد می کنند؛ در نتیجه بچه فاسد و خراب می شود. باید با منطق و برخورد صحیح و مهربانانه با فرزندان برخورد کرد.

« قوا انفسکم و اهلیکم»؛ جوان و همسرتان را باید حفظ کنید؛ این جزو وظایف شماست. این، اثر تشدید کننده دارد؛ یعنی وقتی در خانواده یی، جوان یا یک عضو خانواده خدای نکرده نقطه ی ضعفی پیدا کرد؛ مثل لکه ی سیاهی شد روی دندان، و مینای دندان در این نقطه خراب شد، بتدریج روی ذهن مخاطبهای خودش و پدر و مادرش اثر می گذارد و همین طور اثرهای متقابل تشدید کننده دارد؛ در نتیجه آن حقیقت و معنویت را از دست می دهد.

این آیه ی شریفه برای من همیشه جالب بوده است:

الذیّن امنوا و اتّبعهم ذریّتهم بأیمان الحقنابهم ذریتهم و ما التناهم من عملهم من شیء؛

کسانی که توانسته اند ایمان ذریّه ی خود را حفظ کنند- ولو عمل ذریّه، آن چنان برجسته نیست- ما در درجات عالی معنوی، ذریّه را به آنها ملحق می کنیم.

در روایت دارد: « لتقرّ عیونهم»؛ تا چشمهایشان روشن شود.

مؤمن که شما باشید، اگر توانستید بچه ی خود را مؤمن بار بیاورید، خدای متعال کمبودهای این بچه را در قیامت، در بهشت و در عرصات دشواری که در برابر شماست، جبران می کند؛ او را به شما می رساند تا چشم و دل شما روشن شود. خدا برای یک مؤمن خیلی ارزش قائل است.

سخنان رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار با مسئولان نظام 6/8/1383

برای تامل : کودکان و فرزندانمان امانت های الهی هستند